Hs 86 - Romeo and Julia

(Door Lynn)
Ik zit in de kleedkamer met mijn kostuum aan. Sasha loopt voordturend de kamer rond om te kijken of het nog goed gaat met iedereen of zo. Ik heb haar nog nooit zo zenuwachtig meegemaakt. Inge had aangeboden te helpen aangezien ze zelf geen rol heeft in het stuk, dus zij gaat nu rond met drankjes.
"Sas, het komt wel goed! We hebben hier zo hard voor geoefend", zeg ik geruststellend, maar het lijkt niet zo te helpen. Chanyeol komt naast me zitten en geeft me een kus.
Hij werkt nog een snelle blik op zijn script.
"Succes", wens ik hem toe. "Jij ook", antwoordt hij glimlachend.

(Door Sasha)
Zenuwachtig sta ik achter de schermen. Het stuk begint bijna en ik denk echt dat ik nog nooit in mijn leven zo zenuwachtig ben geweest. Ik hoor voetstappen achter me en draai me verbaasd om.
"Logan", zeg ik, wanneer ik de man achter me zie.
"Het komt wel goed", spreekt hij me geruststellend toe ,"Het publiek gaat dit geweldig vinden en jij gaat een super-Julia zijn."
Ik glimlach even. Ik lach naar de eerste acteurs en zeg dat ze het podium op mogen gaan. Ze glimlachen me toe en stappen het podium op. Vanachter de coulissen kijk ik mee. Ik hoor het publiek applaudisseren. Ik kijk naar de gezichten van al de mensen die speciaal gekomen zijn om dit te zien. Ook al zie ik mijn ouders nergens, ergens voel ik me toch een beetje trots.
Een tijdje later stuur ik Chanyeol het podium op. Hij glimlacht eerst even naar me en stapt dan als een echte held naar het midden van het podium.

Alles is tot nu toe goed verlopen. Het derde toneel begint bijna, wat betekent dat ik bijna zelf op moet.
"Ik ga mee, maar weet dat dit u nooit gelukt; zij blijft mijn zon wier luister mij verrukt", hoor ik Chanyeol zeggen, daarna stappen alle acteurs het podium af. Enkele leerlingen die vrijwillig hadden aangeboden ons te helpen veranderen het decor in een kamer in Capulet's huis. Mylène en Lynn stappen het podium op. "Waar is mijn dochter, voedster? Roep haar eens", zegt het blonde meisje.
Lynn draait zich naar haar toe ,"Nu, bij mijn onschuld, toen ik twaalf jaar oud was, 'k heb haar al geroepen. Zeg, mijn lam, mijn poetjen; bewaar! Waar zit ze toch? Hé, Julia!"

Nu is het mijn beurt. Maar eerst kijk ik Logan nog even aan. "Bedankt", fluister ik en daarna stap ik naar voren, verblind door dat prachtige stagelicht.

"Gedruis? Dan niet gedraald! Ha, welkom, dolk!", roep ik met tranen in mijn ogen uit en ik pak Chanyeols dolk en doe alsof het me doorsteekt.
"Dit zij uw scheê; roest daar, en laat mij sterven", zeg ik nog en dan val ik neer.

"Een sombren vrede brengt ons deze morgen;
Van wee omfloerst de zo aangezicht;
Dit onderzoek eist nog mijn droeve zorgen,
Opdat ik streng, en toch genadig, richt.
Nooit trof het noodlot twee gelieven zo,
Als 't Julia deed en haar Romeo."

We lopen allemaal naast elkaar het podium terug op. Het publiek applaudisseert heel luid en gaat uit zijn dak. Ik sla mijn handen voor mijn mond en lach. Het lijkt alsof er een heel pak van mijn hart valt. Ik pak de hand van Lynn en Rosanne, die naast me staan vast en we buigen allemaal tegelijk. Ineens komen Inge en Leslie het podium op met enkele boeketten bloemen.
Inge neemt een micro vast: "Goedenavond iedereen, ik hoop dat jullie net zo verl van dit toneelstuk hebben genoten als ik. Leslie en ik wouden graag enkele mensen bedanken in naam van alle acteurs hier. Allereerst natuurlijk Romeo en Julia: Park Chanyeol en Sasha Parker."
Ik lach en stap naar haar toe. Ze overhandigt ons allebei een boeket bloemen.
"Ik wil jullie bedanken voor al het werk dat jullie hebben geleverd. Zonder jullie zou dit toneelstuk nooit geworden zijn wat het nu is."
"En daarna, degenen die dit alles in goede banen hebben geleid: meneer Logan Compton en Sasha Parker."
Ik kijk haar vreemd aan. Ze heeft mij al bedankt.
Logan komt naast me staan en krijgt ook een boeket. Vervolgens lacht hij even naar Inge en neemt de micro over: "Ik wil ook even alle leerlingen bedanken die hier al hun vrije tijd hebben ingestoken om samen met mij Shakespeare te herbeleven. Niet alleen de acteurs maar ook de leerlingen die zich hebben beziggehouden met het licht en de decorstukken. En ook Kim-Lian Van Der Meij die voor onze prachtige kostuums heeft gezorgd."
Een luid applaus stijgt op. Ik doe lustig mee.
Maar Logan is nog niet klaar: "Maar vooral wil ik Sasha bedanken. Zij kwam aan met het idee voor dit stuk. Ze heeft het script en de poster samengesteld. Zonder haar was deze voorstelling er nooit geweest."
Er wellen tranen op in mijn ogen maar ik probeer ze te verbergen.
Inge neemt het woord terug: "Dat vonden wij ook. En daarom hebben we met alle leerlingen van ons jaar besloten Sasha uit te roepen tot leerling van het jaar."
Ik kijk haar verbaasd aan. Er rollen nu echt tranen over mijn wangen wanneer Leslie me een kleine award bezorgt.
Ik lach en ween tegelijk. Ook ik pak nu de microfoon. Ik heb het idee dat ik dat nu wel een soort van verplicht ben.
"Ik wil ook even iedereen bedanken die hieraan heeft meegewerkt. En zeker meneer Compton die direct zo enthousiast was over het idee. Maar vooral mijn vrienden die me hiermee hebben geholpen: Lynn, Inge, Leslie Chanyeol. Bedankt! Deze is ook voor jullie!"
Inge lacht en geeft me een knuffel. Ik hoor iedereen applaudisseren en joelen. En voor de allereerste keer in mijn leven voel ik me echt gelukkig.