2.

De deur vliegt open waardoor haar verhaal verbroken wordt. Het meisje uit de gang staat er. Een volle cup C, Heel lang Bruin gekruld haar en zo strak als het maar kan heeft ze haar kleding. En haar make-up houdt ze ook niet bescheiden ‘Hej, Over een kwartier is het 2uur, jullie kunnen je beter alvast klaar maken voor het eten’ zegt ze en glimlacht naar me. ‘Dat bepalen we zelf wel doei!.’ Zegt het mijn nieuwe kamergenoot en ze duwt het meisje letterlijk uit ons kamer. ‘Dat was Aicha dus.’ Zegt mijn kamergenoot. Het valt me op dat ik niet eens naar haar naam gevraagd heb. ‘Haha okee, hoe heet jj eigenlijk?’ Vraag ik. ‘Sabrine.’ Zegt ze glimlachend. ‘Het past wel bij je ja.’ Zeg ik, en dat meen ik dus wel. Sabrine staat op en loopt naar een grote spiegel dat zich bevindt in onze slaapkamer. Ze controleert haar haren en haar mascara. ‘Kom, het is etenstijd.’ Zegt ze en ik sta op en loop haar achterna de gang in. 'Hoe heet je vriend eigenlijk?' vraag ik haar nieuwschierig. 'Jaouad.' zegt ze kortaf. Jaouad..doet me denken aan mijn broer. ‘Zo meteen maak je dus kennis met mohammed. Ik hoop niet dat jj ook zo een bezeten gek bent van hem!’ zegt ze glimlachend maar ik weet dat ze het eigenlijk wel meent.
‘We zullen zien,’ zeg ik een beetje beledigd en we lopen de trappen af. Helemaal beneden in het gebouw is een grote kamer, eetkamer noemen ze dat. Zodra we binnen komen zie ik dat we niet als eerste zijn. ‘Jongens, Dit is Faiza. Ze is nieuw..‘ stelt ze mij voor. ‘Hoi.’ zeggen ze droog en ze kijken me scheef aan. Ik kijk ze verder niet aan en neem plaats naast Sabrine. Ik wed dat dit de langste 6 maanden van mijn leven zullen zijn. Aicha komt de eetkamer in gelopen en kijkt om zich heen. ‘Waar is Mohammed ?’ Vraagt ze aan ons en ze zet haar hand in haar zij. ‘Daar gaan we dan.’ fluistert Sabrine naar me. ‘Zoek hem in zijn kamer op eh slet,’ zegt Agnes op een geiriteerd toontje. ‘Wauw kaasje, je bent Briljant.
Nu nog hopen dat hij de deur wel opent.’ en ze vertrekt. ‘Ze is besmet met het Mohammed-Virus. Hij geeft chiks geen aandacht en zij loopt maar achter hem aan.’ Een jongen van nederlands komaf met donkergroene ogen maakt een opmerking en hij schudt zijn hoofd. ‘Leuk voor jou stinkerd!’ Ik kijk naar het meisje die onschuldig uit haar ogen kijkt, maar zo een opmerking maakt. Ik herken haar als meisje die met Aicha op de gang stond, haar mislukte kontlikkertje. ‘Volgende keer iets harder ja ?’ reageer ik fel tegen haar. Ik weet niet waar het vandaan kwam, maar mij irriteren doet ze zeker. Het meisje genaamd Jennifer kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw. 'Damn je bent echt misvormt. Je gezicht trekt raar man.' reageer ik en ik kijk haar arrogant aan. ‘Mevrouw is pas net binnen en voelt zich de bom. Luister meid, ik ben niet van jou soort ofzo. Ik kan jou leven sowieso zuur maken dus pas op. ‘ zegt ze met een strakke blik gericht op mij. Iedereen is stil. ‘Liefje toch, ik ben de bom, en als je niet oppast ontplof ik en gaat je plastic chirurgische gezich na de klote. En nee inderdaad ben je niet van mijn soort anders zag je er niet zo fake uit en was je een stuk mooier.’ Reageer ik op haar. Sabrine begint overdreven te lachen. 'Ga knikkeren met je matties eh bezem‘ sabrine gooit een server tegen haar hoofd aan. 'Zijn we weer begonnen?’ zegt een stem achter me. Ik draai me om en zie een persoon staan die mijn hart wel 6x zo snel liet kloppen. Ik voelde mijn rood wangen gloeien, en ik hoorde Sabrine zuchten. 'De Virus heeft je te pakken…’ fluistert ze op een geiriteerd toontje.
'Hej, ik ben mohammed.' hij steekt zijn hand uit en even voel ik dat ik hem iets te lang aanstaar. Ik schud zijn hand en stel mezelf voor. ‘Faiza.’ Hij glimlacht naar me en loopt naar een lege stoel en gaat zitten. Kort daarop loopt Aicha de eetkamer in en gaat naast Mohammed zitten. ‘Hej Mohammed. Alles Goed jongen?’ Vraagt ze aan hem. ‘Haal haar asjeblieft weg van me.’ Zegt hij en zijn blik houdt ie op mij. Hij is vast over iets aan het nadenken en kijkt perongeluk naar mij..hou ik mezelf voor. 'Ze is besmet met het Mohammed-Virus. hij geeft chiks geen aandacht en zij loopt maar achter hem aan‘ De woorden van de Nederlandse jongen, genaamd brain, herhalen zich in mijn hoofd. Word ik netals Aicha? Nee dat kan toch niet?
‘ Mohammed.. Je weet toch dat k van je hou?’ Zegt aicha en ze gaat met haar hand langs zijn wang. Een steek van jaloezie gaat door me heen, ik kijk ze een beetje raar maar de rest lijkt het al gewend te zijn. Hij kijkt haar aan en schudt zijn hoofd. ‘Wil je asjeblieft je hand van me afhalen. Dankjewel.’ Zegt hij en duwt Aicha’s hand zelf weg. Aicha kijkt een Beetje beledigd naar hem. ‘Schat.. Waarom geef je me nooit de aandacht die ik verdien? Waarom lach je niet naar me en geef je me nooit een kus. Waarom hou je me nooit vast zodat ik me lekker veilig in je armen kan zitten?’ Ze kijkt hem verleidelijk aan en haar ogen beginnen te glanzen. Sabrine legt haar hoofd in haar handen en lijkt zich erg geïrriteerd aan Aicha. Brain slaat met zijn hoofd op de tafel. Wel zacht natuurlijk maar het komt wel komisch over. Ik schiet in de lach en vanbinnen wens ik haar de dood toe. Ik zie dat Mohammed onderuit zakt en naar de muur staart.
'Je bent echt heel mooi..' gaat ze door. Even heb ik de neiging om op te staan en de stoel waarop ik zit tegen haar hoofd aan tegooien,maar ik hou me in. Hij zucht en lijkt het duidelijk zat te zijn. Hij glimlacht naar een marokkaanse jongen, Sabrine stelde hem voor met de naam younes. Ik sta op en loop richting de deur. ‘Faiza waar ga je heen ? ’ Hoor ik Sabrine vragen. ‘Naar onze Kamer.’ Zeg ik. Ik voel Mohammed ’s blik op mij rusten wat mij nog roder maakt. ‘Maar we gaan zo meteen eten!’ zegt Sabrine zowat protesterend. ‘Ja iwaja moet nog wennen dat ik nu hier ben enzo. Ik heb geen honger.’ Zeg ik en draai me om en loop weg. ‘En blijf weg!’ hoor ik aicha's felle stem nog door de keuken heen galmen.
Ik loop de trappen op en bedenk me wat mijn ouders nu zitten te doen, en me zusje Farah. Ik stel vooral haar teleur omdat we altijd heel close waren en zij mij zag als haar voorbeeld. Nu niet meer dus. Ik hoor haar stem steeds door mijn hoofd. ‘Faiza… Ik ga vreselijk veel missen wollah zus ik hou zoveel van je.. Waarom ging je met Jaouad mee anders was er nu niks aan de hand.. wat moet ik zonder je?’ Dat waren haar woorden die ze naar buitenbracht met een huilend stemmetje. We hadden elkaar toen nog even huilend vastgehouden. 13 jaar is ze. Ik mis haar zo erg.. Ik loop naar me kamer en zoek in mijn koffer haar foto waar we samen opzaten. Gemaakt met Suikerfeest vorig jaar. Mijn tranen stromen over mijn wangen als een overstroomde rivier. Ik heb gewoon geen familie meer, gaat er nu pas door me heen. Geen moeder meer…geen vader,geen broers en geen zusje meer! Ik veeg mijn tranen weg en denk aan hoe stom ik kon zijn om ermee te beginnen. Mijn leven is nu toch al 1 puinhoop. Ik zit op een megolische strafkamp waar alleen wanna be gangstersmzijn! Ik hoor hier niet thuis, ik doe geen vlieg kwaad! Mijn deur gaat langzaam open, het lijkt alsof de persoon twijfelt om de deur te openen. Ik veeg snel myn tranen weg en kijk zogenaamd naar buiten. Niemand hoeft te weten dat ik gehuild heb. ‘Hey Faiza gaat het wel met je?’ Die stem..dat is helemaal geen Sabrine..
Het is Mohammed! Mijn slapende vlinders worden gewekt, in mijn buik gebeurt er van alles tegelyk. ‘Ja hoor.’ Zeg ik. Hij komt binnen en gaat op Sabrine’s bed zitten. ‘Melegh hier, echt een kutkamp wollah.’ Zegt hij en kijkt naar de grond. ‘kan wel.’ Ik wil niet laten merken dat ik ook zo gek op hem ben. Straks behandeld hij me nog als Aicha en praat hy niet meer tegen me. Dat is iets wat ik momenteel niet kan gebruiken.. Hij kijkt me aan en onze ogen ontmoeten elkaar. Meteen wend ik me blik af en kijk ik naar mijn schoenen. ‘Waarvoor ben je hier eigenlijk?’ vraag ik hem. ‘Om schapen te tellen.’ Zegt hij met een rare uitdrukking op z’n gezicht. Sabrine had gelijk..hij is een gesloten type. ‘En tot waar ben je al ?’ Vraag ik hem en ik ga op mijn bed zitten. ‘Doet er niet toe.’ Als hij niet wilt praten, wat komt hy dan doen? ‘Sorry hoor, je kunt heus wel vertellen waarom je hier bent maarja‘ zeg ik verwijtend. 'Moet ik hier alles aan iedereen vertellen over mijzelf ofzo. Voor je het weet ben ik hier weg en dan wat heb ik aan jullie?’ Het kwam een beetje hard bij me aan toen die zei wat heb ik aan jullie.. ‘Niks..helemaal niks..’ Het lijkt alsof hij me een klap in mn gezicht heeft gegeven.. maar my heeft gelyk..wat heeft hy aan my? Oke misschien vat ik het te persoonlijk op,maar zijn woorden kwetsen. ‘Nou dan?’ hij staat op en opent de deur. ‘Ey mohammed.. Sorry as ik iets gevraagd heb wat je niet wilde .’ ik voel de tranen al prikken in m’n ogen. Wat ben ik een mislukkeling! ‘Wat jij wilt.’ En met die woorden verlaat hij mijn kamer. Misschien is het maar beter als ik tegen niemand meer praat. Ik sluit mijn ogen en richt myn gezicht naar de muur. Huilend val ik in slaap..


'Faiza opstaan eh slaapkop.’ langzaam open ik m’n ogen door de deur die hard open en dicht gaat. Sabrine staat naast mijn bed en lacht. 'Hehe, ik krijg jou alleen wakker door de deur dicht te knallen. Kom naar beneden, we gaan zwemmen bij het binnenzwembad!’ zegt ze vrolijk. Langzaam kom ik overeind en kom rustig bij. Ik voel dat ik knallende hoofdpyn heb. ‘Haha wat heb je tegen Mohammed gezegd eh wondermeid? Hij kwam voor het eerst glimlachend de keuken in.' ze doet haar haren in een staart en kykt me dan vragend aan. ‘Niks?’ zeg ik. Vaag herinner ik me het gesprek. Het lijkt alsof mijn geheugen zich steeds minder kan herinneren! ‘Raar hoor..’ zegt Sabrine die haar Bikini al aan heeft. Ik open mijn koffer en haal mijn zwemkleding eruit. Ik trek em aan en ik en Sabrine lopen onze kamer beide uit met een handdoek. Eenmaal aangekomen bij het binnenzwembad zien we dat iedereen er al onderhand inzit. Mohammed ook.. Een vrouw van een jaar of 40 is erbij. ‘Goed ! Even een uurtje zwemmen en daarna moeten jullie je gaan klaarmaken voor een diner. Jullie krijgen hier beschaafd lessen dus ook leren jullie beschaafd eten! ‘ De vrouw schudt mijn hand en stelt zich voor.