Hs 84 - Het Einde

(Door Silke)
Vanochtend kreeg ik een verschrikkelijk idioot plan in mijn hoofd. Rein doet zo vreemd sinds hij die sms'jes begon te krijgen, die hij me niet wil tonen. Al de antwoorden zullen dus wel in die berichtjes staan. Als ik wil weten wat er aan de hand is, moet ik dus in zijn telefoon inbreken. Ik weet dat ik dan een heel slechte en achterbakse girlfriend ben maar Rein bezorgt me niet echt een andere keuze. Ik loop al de hele dag te denken of dit wel een goed idee is maar ik weet niet wat anders te doen. Dus nu zit ik in zijn kamer, te wachten tot hij koffie heeft gehaald in de keuken. Ik weet dat dit het perfecte moment is want ook zijn kamergenoten zijn er niet. Ook al durf ik niet zo goed ik rommel even in zijn nachtkastje want ik weet dat hij zijn phone altijd daar legt. Ook nu. Meteen wanneer ik het mobieltje in handen heb probeer ik hem aan te zetten maar er wordt een code gevraagd. Was die er eerder ook al geweest? Ik zucht en probeer zijn verjaardag wat niet werkt. Dan hoor ik gestommel op de gang dus probeer ik de telefoon vlug terug te steken, maar het is te laat. Rein komt binnengerold en ziet wat ik aan het doen ben.
"Silke, wat is hier aan de hand?", vraagt hij. Hij klinkt kwaad en teleurgesteld.
"Ik..."
"Geef mijn telefoon terug!", schreeuwt hij uit en hij trekt het mobiel uit mijn handen. Hij ziet er woedend uit en hij kijkt steeds kwader en vreemder. Alsof hij door een hele kwade bij is gestoken. Ineens voel ik me ook kwaad. Hij zou wel eens een ander kunnen hebben en dan wordt hij boos op mij omdat ik achter de waarheid waar ik recht op heb, probeer te komen?
"Rein, je doet de laatste tijd zo vreemd en je krijgt steeds rare berichtjes en je verwacht dat ik niets doe? Dat ik blij ben dat je me buitensloot en soms zelfs negeert?" Hoe meer woorden er uit mijn keel komen, hoe luider het klinkt.
Hij antwoordt, eveneens schreeuwend : "Stop met alles altijd te proberen redden! Jij verlangt steeds om met één vingerknip de wereld te veranderen en alles terug te brengen naar hoe het in jouw vreemde fantasieleventje is! Je kan dit niet redden! Ik ben niet meer dezelfde jongen die hier naar binnen kwam gelopen vorig jaar. Ik ben niet meer de jongen die je 's avonds mee wegneemt. Ik ben niet meer de jongen die grapjes maakt over het eten en al helemaal niet meer de jongen die anderen met dopjes bekogelt! En jij moet leren dat te aanvaarden!"
Ik trek mijn wenkbrauwen op ,"Dus wanneer je ouder wordt, verander je je totale persoonlijkheid? Daar geloof ik niks van! Ergens onderdat schild van je zit nog steeds de oude jou. Dat wéét ik!"
Er zitten nu tranen in zin ooghoeken ,"Wel dan ken je me blijkbaar niet zo goed als je denkt."
Ik voel nu ook tranen opborrelen ,"Wat wil je dan dat ik doe?"
Hij zucht ,"Ik wil dat je me met rust laat."
"Oh daar hoef je je geen zorgen om te maken", zeg ik meteen en ik loop de kamer uit.