Sixteen

Thuis sprint ik meteen door naar boven, naar mijn kamer. Onhandig gooi ik mijn deur dicht en leun er tegen aan terwijl ik even uitpuf. Vanaf Ashtons tuin naar mijn kamer heb ik gerend en ik heb echt een conditie van niks. Dan loop ik mijn kamer door richting mijn bed en laat me daar, face-forward, opvallen terwijl ik mijn glimlach niet van mijn gezicht af weet te krijgen. Even blijf ik zo liggen en schreeuw in mijn matras, van vreugde. Ik heb me nog nooit zo gevoeld als nu! Mijn maag lijkt te ontploffen van alle kriebels die er in zitten en mijn gezicht doet pijn van de glimlach die ik niet weg krijg. Voelt het zo om verlieft te zijn? Ben ik verlieft? Zo heb ik me nog nooit gevoeld. Lola heeft me wel eens proberen uit te leggen hoe verlieft zijn voelt, maar ze kon het niet goed onder woorden brengen. Nu begrijp ik waarom.

"Met Lola?" Hoor ik mijn grote zus aan de andere kant van de lijn gapen. Ik was het tijdsverschil totaal vergeten!
"Met Len!" Zeg ik opgewonden.
"Oh hey zussie. Is het dringend? Bel me over een paar uur anders terug." Hoor ik haar brabbelen.
"Nee Wacht! Ik heb gezoend!" Schreeuw ik haast door de telefoon, bang dat ze me niet meer hoort.
"Je hebt wat?" Schreeuwt Lola nu klaarwakker in de telefoon waardoor ik even moet lachen.
"Nouja, gekust en met Ashton."
"Echt? Waneer? Waar? Vertel!"
"Net, 5 minuten geleden of zo. In zijn achtertuin, hij was dronken…"
"En toen?"
"Ben ik weg gerend…" Zeg ik een beetje beschaamd. Als je het zo hoort klink het echt mega kinderachtig.
"Echt? Len, dat meen je niet." Zegt Lola terwijl ze even moet schaterlachen. De enige ter wereld die op deze leeftijd nog zo akward over dit soort dingen kan doen ben ik…
Ja, maar het klinkt erger dan dat het is!" Verdedig ik mezelf.
"Oke. Als jij het zegt." Lacht Lola niet helemaal overtuigd. "En hoe was het?"
"Gewoon, weet ik veel…" Stamel ik terwijl ik weer een glimlach op mijn gezicht krijg. Ik hoef alleen maar aan Ashton te denken om gevuld te worden met blijdschap.
"Haha, vertel gewoon!"
"Ja weet ik veel! Het was perfect, pressies zoals ik het me had voorgesteld! Nou goed?" Zucht ik terwijl ik even op sta van mijn bed en naar het raam loop.
"Oh, dus je had er al over nagedacht?" Jubelt Lola vrolijk.
"Nee! Hou op!" Zeg ik gepikeerd terwijl Lola alleen maar kan lachen. Ze weet me altijd zo goed op de kast te jagen.
"Maar jullie zijn nu samen? Een ding of zo?" Vraagt Lola als ze is uitgelachen.
"Nee, zoals ik al zij, hij was dronken. En we hebben niet meer gepraat. Hij zij dat hij me morgen nog zou bellen…"
"Oke, ik hoop voor hem dat hij dat doet. Anders is hij nog niet jarig als ik naar jullie kom."
"Acht Lola, niet zo dramatisch doen. Het was een kus, niet eens een zoen of zo, en daarbij is Ashton echt wereld beroemd…" Kalmeer ik mijn zus, maar met deze woorden doe ik mezelf ook pijn. Wat als het echt zo is? Wat als hij me gewoon gaat vergeten? Len! Niet aan denken! Spreek ik mezelf streng toe. Ashton is niet iemand die gewoon voor de lol mensen gaat kussen en zo.

Ik praat nog lang met Lola, maar uiteindelijk moet zij zich gaan klaarmaken voor school en wil ik me gaan klaarmaken voor te slapen, ik ben om de een of andere reden een stuk vermoeider dan normaal.