Please not again...

Staat Yannai op. Geschrokken kijk ik hoe ze in de richting van de jongens loopt. Ik ren haar achterna, maar door de voorsprong en ook misschien omdat ik sloom ben haal ik haar niet in. De jongens kijken verbaast als ze ons zien en dan bijna op het zelfde moment verschijnt er een glimlach op hun gezicht. ‘Hey, doen jullie mee’ vraagt Sam. ‘Nee dankje.’, ‘Ja lijkt me leuk’ zeggen Yannai en ik op het zelfde moment. De jongens beginnen te grijnzen en ik kijk Yannai met grote ogen aan. ‘Ja dus’ zegt Jacob. Direct kijk ik naar beneden ik durf nog altijd niet naar hem te kijken, met wat er vanmorgen gebeurd is.
‘Maar we hebben geen kleren bij.’ Stribbel ik tegen. ‘Wij hebben er’ zeggen de jongens in koor. ‘kom Noah, gaan we samen anders?’ vraagt Yannai. Ik kijk twijfelend en opeens wordt ik van achter me en aan de zijkanten meegetrokken. Dit wordt toch geen gewoonte hoop ik. Als ik een beetje later in het water terecht kom laat de persoon achter me gelukkig niet los. Als ik zoals gisteren weeral proestend bovenkom is het een beet een dom zicht.
Ik wordt naar boven getrokken en draai me om. En kijk recht in het gezicht van niemand minder dan Jacob Black. ‘uuuh…’ begin ik te stotteren.’Gaat het wel?’ Vraagt Jacob er opeens door. ‘Ja, waarom wel’ vraag ik verbaasd aan hem. Ik hoop dat hij me niet mentaal gestoord ofzoiets vind. ‘Je slaap’ zegt hij. Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Is er daar iets mee misschien?’ vraag ik. ‘Het staat helemaal rood’. En hij zwemt met mij in zijn armen naar het strand, daar gekomen tilt hij me op en draagt me naar de jongens. Daar vervolgt hij: ‘dat komt toch niet door die bal hé’ zegt hij verbaasd. ‘Ja’ komt Yannai ertussen. ‘Oh sorry’ verontschuldigd hij. Ik vind het niet erg. ‘Maar Jakje mag ik haar even lenen?’ vraagt Yannai opgewekt. ‘Ja’ twijfelt hij. Nadat hij me neer heeft gezet trek Yannai me mee. Ze begint op en neer te springen. ‘Wat is er?’ vraag ik lachend. ‘Ik denk dat ik…