Chapter 7

Samen met Farkas loop ik weer door het veld. 'Wat gaan we vandaag doen?' vraag ik hem. 'Vandaag gaan we naar Bleak Falls Barrow.' Ik blijf staan. 'Wat?' vraag ik hem. 'Ik heb met Kodlak overlegd. Hij vindt dat je er klaar voor bent. En ik ga met je mee. Er kan je niks gebeuren.' Hij loopt richting het bos. 'Oh, oké dan.' Gedwee loop ik hem achterna. Ik ben er niet van overtuigd dat ik het kan, maar veel keus heb ik niet. 'Wat moest je precies doen in Bleak Falls Barrow?' 'Ik moest iets zoeken. Een kaart, met de begraafplaatsen van draken erop.' Hij blijft staan, en draait zich om. 'Begraafplaatsen van draken.' Ik knik. 'Ja.' Hij draait zich weer om, en loopt verder. 'Juist...'
'Waar is de tempel precies?' vraag ik aan Farkas. We zijn nu al bijna een uur onderweg. 'We moeten hier naar boven, de berg op.' Ik zucht. Heel fijn. 'Wees paraat, er zijn hier bandieten gesignaleerd. Ik zou niet willen dat je iets ergs overkomt.' Ik bloos even. 'Dat komt wel goed.' Ik hoor hem lachen. 'Je bent een sterke meid. Dat bevalt me wel.' Farkas staat stil. Hij gebaart dat ik naar hem toe moet komen. Ik sluip naar hem toe. 'Wat is er?' fluister ik. 'Om de hoek zitten bandieten,' antwoordt hij. Hij trekt langzaam zijn zwaard. Ik pak mijn boog, en luister. Heel zachtjes hoor ik stemmen, in de verte. 'Hoeveel zijn het er?' vraag ik hem. 'Zo te horen zijn het er 2, vlakbij de tempel. Ik vraag me af wat ze in die tempel doen.' Ik knik. Ik vind het ook vreemd. Ik zou er niet voor mijn lol heen willen. 'Ik ga eerst, en dan kom jij. Kijk of er nog bandieten zijn, die op de trappen zitten. Kijk voor boogschutters. Schakel ze uit. Je weet hoe.' Ik knik, en pak alvast een pijl. 'Begrepen.' Ik haal even diep adem. Ik zie Farkas zich klaarmaken, en de hoek om rennen. Ik hoor hem rennen, en de bandieten reageren. Meteen ga ik erachter aan. Ik zie boogschutters zitten. Snel span ik mijn boog. Bingo! Een heb ik geraakt. De andere wil op me schieten, maar ik weet hem te ontwijken. Ik span mijn boog weer, en schiet de andere neer. Farkas is ondertussen nog steeds met de twee bandieten bezig. Ik zie nog een boogschutter. Ik pak een nieuwe pijl, en span mijn boog. Maar hij richt niet op mij, maar op Farkas! Ik zie hoe hij een pijl afschiet. Meteen schiet ik ook. Weer geraakt! Farkas helaas ook. Ik pak weer een pijl, en schiet de laatste bandiet neer. Ik ren naar Farkas toe. 'Farkas!' Ik kniel bij hem neer. Hij is geraakt, in zijn schouder. 'Gaat het wel?' vraag ik hem. Hij kijkt me aan, en grinnikt. 'Ja hoor. Er is meer voor nodig, om mij uit te schakelen.' Ik zucht. 'Gelukkig. Wacht, dan zal ik je helen.' Verbaasd kijkt hij me aan. 'Kun jij toveren dan?' Ik haal mijn schouders op. 'Matig. Ik kan eigenlijk alleen helen.' Ik maak zijn harnas los. Hm, de pijl zit er niet te diep in. 'Sorry, dit doet misschien even pijn,' zeg ik tegen hem. Hij haalt zijn schouders op. 'Maakt niet uit. Het is niet de eerste keer.' Ik begin de pijl los te wrikken. Al snel heb ik hem eruit. Ik bekijk de wond. 'Het is niet zo ernstig.' Ik concentreer me, en leg mijn hand op zijn schouder. Ik hoor hem even zachtjes kreunen, maar dan is het voorbij. Ik haal mijn hand weg. De wond is genezen. 'Zo, dat voelt vast beter.' Hij knikt. 'Ja, bedankt.' Hij trekt zijn harnas weer aan, en staat op. 'Kom, dan gaan we naar binnen.' Ik knik, en volg hem. De tempel is groot. Farkas opent de stenen deur. Meteen word ik tegemoet gekomen door de stank. Ik ril even. Farkas kijkt me aan, en grinnikt. 'Wen er maar aan. Zul je net zien dat je kaart redelijk diep in de tempel ligt.' We lopen naar binnen. Achter ons valt de deur dicht. Het is donker, op wat fakkels na. We lopen naar beneden. 'Houd je wapen klaar, Arwen. Er zijn nog steeds Draugr.' Ik kijk rond. 'Hoe groot is deze tempel?' Hij haalt zijn schouders op. 'Geen idee. Ik weet alleen dat er veel doden rondlopen. Schijnbaar kun je ze soms horen, helemaal tot in Riverwood, wat beneden aan de heuvel ligt.' Ik blijf staan. 'Komen ze dan ook buiten?' vraag ik, een beetje angstig. Hij loopt naar me toe. 'Maak je geen zorgen, Arwen. Ik ben bij je. Er zal je niks gebeuren. Dat beloof ik je.' Ik weet niet, of ik nog wel verder wil. 'Ik heb ze al eens gehoord, Farkas. Toen ik in Riverwood verbleef. Ik wil naar buiten, ik wil dit niet. Ik wil niet verder, ik wil dit echt niet!' Farkas bergt zijn zwaard op, en omhelst me. Als verstijfd blijf ik staan. 'Rustig maar. Het komt goed, echt waar. Zo sterk zijn die Draugr niet. We kunnen ze makkelijk aan, jij en ik. Als we stil zijn, kunnen we er misschien ook een paar ontwijken. Ik zal eerst gaan.' Ik vlei me tegen zijn sterke lichaam aan. 'Je bent een Companion, net als ik. En dat betekent dat we elkaar beschermen, tot het bittere eind. Ik laat je niet alleen.' Ik knik. 'Oké dan.' Hij laat me weer los, en veegt mijn tranen weg. 'Kom, dan gaan we verder.' Hij pakt mijn hand vast, met zijn andere hand pakt hij zijn zwaard. 'Eer en Glorie, Schildzuster.' Ik knik. Hand in hand lopen we verder, de tempel in.