HOOFDSTUK 31 – Een kus, een foto, de bel

Ik maakte net de staart af toen Edward op mijn kamer kwam. Ik keek even naar hem op en toen ging ik verder. Edward keek mijn kamer rond en toen ging hij op het bed zitten.
‘Dat doe je goed’, zei hij.
‘Dank je’, zei ik met een glimlach
‘Is het moeilijk?’
‘Nee, maar je moet wel op de details letten’, zei ik. ‘Als mensen hier naar kijken letten ze daar ook op.’
‘Ik vind het knap hoor en vooral die ogen zijn knap gedaan’, zei Edward. Hij ging wat dichter bij de draak staan waar ik net mee klaar was. ‘Het lijkt net alsof je heel Tokio in die ogen kan zien.’
‘Dat is ook de bedoeling en het moeilijkst’, zei ik. Ik veegde mijn handen af aan een doek en ik ging staan. Edward keek met een rare blik naar me toen kwam hij dichterbij. Ik voelde zijn adem op mijn gezicht en ik keek hem aan. Ik deed mijn ogen dicht terwijl zijn lippen steeds dichterbij kwamen.
Opeens hoorde ik iets beneden vallen en Edward en ik keken allebei op.
‘Ik ga wel even kijken’, zei Edward en hij verdween uit mijn kamer. Ik keek om me heen en ik zag Bella staan. Ze keek boos naar me en ik sloeg mijn ogen neer.
‘Ga weg Bella, nu’, zei ik en ik voelde dat ze uit mijn kamer verdween.
‘Kom maar naar beneden, iets was gevallen’, riep Edward van beneden en ik liep de trap af. Ik voelde me kill en koud. Alsof er iets was gebeurd dat nog niet af was of dat niet had moeten gebeuren. Ik sloeg mijn armen om me heen.
‘Wat was er gevallen?’ vroeg ik. Edward was bezig een paar scherven van de grond te pakken.
‘Een foto’, zei Edward. Hij liet hem zien. Het was een foto van mij en Michael in een pretpark. We hadden toen de grootste lol samen.
Ik kneep mijn ogen dicht en ik pakte de foto over. Bella wist wel wat ze moest omgooien om me helemaal in de war te maken.
‘Wie staat er nog meer op de foto?’ vroeg Edward.
‘Dat is Michael’, zei ik. ‘Hij was mijn vriendje, maar nu is hij dood.’
‘Sorry, dat had ik niet moeten vragen’, zei Edward.
‘Het geeft niks’, zei ik. ‘Hij is nu al ongeveer twee jaar dood.’
‘Mis je hem?’ vroeg Edward.
‘Nee’, zei ik met een glimlach. ‘Netzoals Bella heeft Michael ervoor gezorgd dat hij niet naar het licht hoefde. Hij is altijd bij me geweest. Maar gelukkig gaan ze allebei naar het licht als alles is afgelopen.’
De bel ging en Edward en ik bleven allebei verschrikt staan. Toen liep hij naar de gang en ik ging hem achterna. Edward deed de deur open en daar zag ik...