2.4

'Juffrouw, zou u eventjes met ons kunnen meekomen astublieft?' Ik kijk de mannen zonder antwoord te geven verbaasd aan. 'Heb ik iets misdaan ofzo?' Is dan ook het enige wat ik kan uitbrengen. De mannen glimlachen allebei eventjes en schudden bijna tegelijk hun hoofd. 'U bent Manon, toch?' Ik knik, maar begrijp dit alles nog steeds niet goed. Een van de twee mannen neemt z'n walkie talky en gaat wat verder staan, hij brabbelt er iets onverstaanbaar in en komt vervolgens terug naar ons toe gelopen. 'Ik ga enkele vragen stellen... Goed?' Ik knik maar kijk de mannen nog steeds bedenkelijk aan. 'Je bent 20 jaar, klopt?' Ik knik zonder verder nog uitleg te geven. 'Je komt uit Gent, juist?' Weer knik ik. 'Je bent met de trein gekomen?' Ik zucht even en knik weer, niet begrijpend waar de mannen nu eigenlijk naartoe willen. 'Oke, volg ons...' 'Waarom eigenlijk? En ik moet eigenlijk wel m'n trein halen.' De koele man van daarjuist is precies helemaal ontdooit en komt nu naast me lopen. 'Waarom, wel... Ik zou het je graag vertellen, maar dat ge je zo zien. En maak je geen zorgen, je vervoer zal wel geregeld worden. Misschien bel je best wel even naar huis dat je iets later zal zijn.' Ik knik en haal m'n gsm uit m'n tasje. Ik druk m'n moeder haar nummer in en bel haar vervolgens.
'Dag lotje, hoe is het concert?' 'Goed hoor, maar ik ga later zijn...' 'Ah waarom?' Ik kijk de man paniekerig aan waarop hij iets in m'n oor fluistert. 'Ik heb m'n trein gemist... Veel te veel volk!' Ik hoor m'n moeder aan de andere kant van de lijn diep zuchten. 'Ahja oke, maar we gaan je wel nog altijd komen halen aan Sint-Pieters dan?' 'Ja, ik zal jullie wel nog bellen.' 'Oke, 't amusement he!'

Ik weet nog steeds niet waar exact we naartoe gaan, wel weet ik ik ondertussen al bijna het hele stadion vanbinnen en vanbuiten gezien heb. 'Wil je iets drinken, Manon?' Ik schud m'n hoofd en glimlach even naar de mannen. 'Zeker? Je zal nog eventjes moeten wachten.' 'Oke, een cola dan astublieft.' De mannen knikken, wenken me en ik loop achter hun een kamer binnen. De kamer staat vol met enkele zetels en een tafel die gevuld is met drank en snacks. 'Ga je gang!' Lacht de ene man terwijl de andere zelf ook naar de tafel loopt om zichzelf te bedienen. Ik zet met met een blikje cola in m'n handen neer en m'n hersenen beginnen op volle toeren te werken. Wat zit ik hier dan toch te doen...? Na een vijf tal minuten komt er een andere security man de kamer binnen en knikt hij naar de andere mannen. 'Oke Manon, volg ons maar.'





Rarara, waarom moet Manon volgen? Haha.
Ik heb besloten om een nieuw verhaal te starten, het is een Ashton (5sos) verhaal en het heet The journey. ik ga niet meteen beginnen schrijven maar wou het toch al online gooien. Fijne dag iedereen! Xx