||13||

||Eight days and Twenty hours till the game||

Langzamerhand wordt ik wakker na een slaap die te slecht is voor woorden. Gapend sta ik op en pak ik alvast mijn trainingsoutfit, een leren jumpsuit met een jasje daarover heen die ook van leer is. Op de zijkant van de jas staat mijn symbool de halve maan. Daarnaast dragen we als schoenen zwarte enkel laarzen die perfect passen. Veder doe ik mijn haar in een hoge staart en doe ik wat mascara op zodat mijn ogen opvallen. Nadat ik dat heb gedaan wordt Elena gapend wakker. "Hoi slaapkop" stamel ik als Elena nog steeds gapend overeind kruipt. "Hoi vroege vogel" antwoordt ze terwijl ze naar haar uniform grijpt, die behalve de afbeelding op de jas hetzelfde is. Haar symbool is een halve hart, iets wat flink afwijkt van een halve maan. Als ook Elena het uniform aanheeft, worden we opgeroepen voor het ontbijt. Zelfverzekerd lopen we richting de ontbijt zalen. Ik zwaai nog een keer naar Elena voordat ze haar zaal in loopt. Gauw daarna loop ik naar de zaal waarbij mijn naam behoorde. Als ik aankom, wordt ik meteen begeleid naar het buffet, waar ik een muffin, bak cruslie en wat kokos water haal. Vervolgens wordt ik begeleid naar de tafel waar ik vandaag aan moet zitten. Deze tafel zit vol met bekende kandidaten voor mij zoals Maraaya, Sarah, Chris, Magadalena, de flirtende jongen van gisteren en het allerergste Polina. Ik stamel een moeizame "Hoi" uit terwijl ik tussen de flirtende jongen en Maraaya ga zitten. "Hoe heet jij?" zegt de jongen terwijl hij een hap neemt van z'n boterham. "Emmelie" antwoord ik kortaf terwijl ik een slok neem van de kokoswater, geen idee waarom ik nu continu aan de kokoswater zit, maar dat doet er nu nauwelijks wat aan toe. "Zo jou symbool is de halve maan" hoor ik de jongen zeggen waarop ik moeizaam knik "interessant, ik ben Danny". Ik probeer de jongen genaamd Danny te negeren, want amper lukt want hij zegt continu wat, allemaal om mij aandacht te krijgen. Ik draai me om naar Maraaya. Ze is niet de type meid met wie ik graag omga, maar alles is beter dan een flirtende gast. "Ben je nerveus voor de training?" vraag ik aan haar waarop ze zachtjes ja knik. "Ik ben een beetje zenuwachtig, je weet noot wat we moeten doen en of het veilig is" zegt ze zachtjes, zo zachtjes alsof het als een wind met tekst voelt. "En ben jij zenuwachtig?" vraagt Maraaya terwijl ze een hap van haar chocolade muffin neemt. "Niet echt" mompel ik terwijl ik me mond afveeg "zo bijzonder is het heus niet, je moet gewoon je best doen that's it". Maraaya knikt elke keer als ze aandachtig luister naar mijn woorden. Ze uit onschuldig maar aangezien haar geroezemoes tussen haar, Polina en andere kandidaten wijzend naar mij en Tijana maakt haar gevaarlijker. Ze is niet zo als Sarah gevaarlijk met fysieke kracht, maar gevaarlijk met slimme theorieën en tactieken. Ik wed dat ze hele waslijst aan plannen heeft om Tijana zo pijnloos te doden en als ze zo sneaky is als ik denk, gaat dat gemakkelijk. Ik besef me opeens dat ik misschien ook zo'n tactiek moet creëeren, niet gevaarlijk zijn kwa kracht maar gevaarlijk vanwege intelligentie en logica. Als me dat lukt wordt het een stukken makkelijker om te blijven leven, maar of dat dan ook echt lukt weet ik niet, dus ik zal ook moeten trainen met fysieke krachten zodat ik ook Polina kan verslaan met kracht voor het geval dat mijn intelligente alweer me in de steek laat met belangrijke dingen. Nadat ik klaar ben met ontbijten, ruim ik me borden op en loop ik weer meteen naar boven om uit te rusten voor de lange training dag.