||11||

||Nine Days and Eight Hours till the game||

Als ik en Elena aankomen bij het diner, worden we ingedeeld aan verschillende tafels. Ik zwaai nog even naar Elena voordat ik loop naar tafel vijf. Ik neem plaats en ik raak opgelucht als ik het gezicht van Tijana weer zie. "Heey Emmelie" zegt Tijana glimlachend "hoe is jou kamergenoot?". "Je kan beter zeggen kamergenoten" stamel ik "ik had eerst Amber Salomeé als kamergenoot, maar ze pleegde zelfmoord dus werdt ik nu ingedeeld bij Elena Paparizou, zij is heel erg aardig hoor. Ook al ken ik haar pas één uur of zelfs korter. "Oke" zegt Tijana " jij hebt geluk, want ik deel een kamer met Polina". Ik proest het bijna uit als Tijana zegt dat ze opgescheept zit met mijn rivaal. "Zwaar leven he?" Zeg ik plagend terwijl Tijana me met een zuur gezicht aankijkt. "Ja, ja Emmelie" zegt ze sacarstich "Polina is best wel aardig, je stelde je wel een beetje aan over haar". "Jij kent haar niet sinds je tiende dus sst" zeg ik wapperend met een knakworst. De rest aan de tafel moest keihard lachen waardoor ik hevige intresse begin te krijgen in het boordje knakworst die zich momenteel in mijn handen en mond bevindt. "Doet ze dit altijd als ze geen reactie wilt geven?" hoor ik iemand zeggen. "Ik denk het wel" antwoord iemand anders waardoor de rest aan de tafel keihard moet lachen. Boos negeer ik ze allemaal en krijg ik meer oog voor me glas kokoswater die ik in een keer leeg krijg. "Pas maar op want ik heb meer vechtechnieken dan jou" zeg ik wijzend naar een van de arrogante jongens. "Rustig aan stresskip" zegt hij waardoor ik me handen in een vuist moet doen zodat er geen slachtoffers vallen voor het spel. "Weet je jongen van wie ik de naam niet weet" zeg ik leunend op de tafel "als ik voor het spel iemand mocht doden die geen rivaal was, dan had ik je allang gedood". De jongens naast hem lachen hem allemaal toe terwijl Tijana mij een knipoog geeft. "Good job" zegt ze met een knipoog waardoor ik zachtjes lach. "Je kent me toch" zeg ik terwijl ik een hap neem van mijn broodje knakworst "gek gestoord en gedurfd". "Inderdaad" zegt Tijana terwijl ze haar haar in een staart doet "en ik ben dat sowieso ook, behalve dat gestoord gedeelte, dat mag je bij deze houden voor jezelf". Ik lach zo hard om haar woorden zodat er kokoswater bijna mijn neus uitstroomt. Door dat moet ook Tijana hard lachen, alleen bij haar houdt haar drinken zich in, waar ze blij mee is. "Smaakt Kokoswater met een vleugje neus een beetje goed" grapt Tijana terwijl ze een hap van haar broodje gezond neemt. "Het smaakt best wel ranzig" zeg ik lachend terwijl ik was kokoswater drink. "Dat zal wel Di Forest" zegt ze "maar ik ga maar eens want we gaan morgen keihard trainen ik wil wel goed getraind zijn dus doei" ze staat op en loopt vervolgens weg, richting de liften die je leiden naar je slaapkamer. Ik zucht diep terwijl ik weer een slok neem van het kokoswater, wat al me neus uit kan, letterlijk en figuurlijk. Nadat ik me eten op heb, leg ik me bord en beker op de grond. Vervolgens zeg ik gedag tegen de rest van tafel vijf en daarna sta ik op om weg te lopen. Als ik weg loop, valt het me op dat er een gast van die tafel me nogal raar aankijkt, en met raar bedoel ik niet eng of als een stalker maar flirterig. Gauw loop ik sneller weg, en gauw ben ik in de lift, klaar om naar boven te gaan om te slapen.