5 - De plek

Lotte

Daar liep ik dan, over straat. Het was donker en enkel de lantaarnpalen gaven nog helder licht. Hoe ben ik hier terecht gekomen? Waarom moest dit mij overkomen? Waarom kan ik de waarheid niet onder ogen komen? Hoe meer ik denk, des te verder ik loop. Ik ben hier, vlakbij zijn huis. Hoe langer ik sta hoe meer het tot me door dringt. Ik kijk op mijn mobiel, het is ondertussen al 1:23 .. De beelden flitsen me weer voorbij..


Ik keek het meisje recht in haar ogen aan, als blikken konden doden… ‘’Lotte! Wacht!’’ riep hij. Ik rende snel weg, ik hoor de voetstappen nog achter me aan gaan maar ik was te snel. Mijn ogen brandde. Waarom? Waarom vraag ik aan mezelf. Soms doen de mensen waarvan je het juist niet verwacht je het meeste pijn.


Ik open me ogen en sta nog steeds in James zijn straat. Langzaam begin in te twijfelen.. Misschien zag ik het verkeerd? Misschien sprak hij de waarheid en beschadig ik nu ons vertrouwen in elkaar. Ik zie de poster op zijn muur hangen die ik ooit voor hem had gekocht, ik wist dat hij van muziek hield. Ik voelde weer een flashback opkomen..


‘Lotte’ zegt hij zachtjes terwijl ik tegen hem aanlag op de bank. ‘ja?’ antwoordde ik. ‘Weetje… Ik hou van je’ zei hij en gaf me zachtjes een kus op mijn voorhoofd. Ik keek hem aan, ik glimlachtte en zei dat ik ook van hem hield. Alles is zo perfect, niets kan dit verpesten dacht ik.


Ik vraag me af of hij al thuis is, of hij alleen is, of hij er nog aan denkt, of hij aan mij denkt.. Of hij mij uberhaupt nog wel wilt zien. De gevoelens zijn gemengd. Ik voel haat en liefde, verlangen en afschuw, angst en woede.
Ik ga rustig zitten op de stoeprand voor zijn huis. Ik heb hier zoveel herrineringen aan. Hoe we hier laat in de avond terug kwamen van vakantie in Barcelona. Hoe we hier een watergevecht hebben gehad.. En het meest belangrijke, hoe we elkaar hier hebben ontmoet. Steeds komen de flashbacks weer terug..