||09||

||Nine days and Fourteen hours till the game||

Ik en Madeline lopen samen met een medewerker van het progamma richting het vechtgebouw, waar we de komende negen dagen verblijven en vanuit daar ook naar het vechtgebied. Als we binnenkomen, worden we meteen naar een lift gebracht die ons naar onze kamers brengen. Ik stap de lift in samen met Madeline en een paar kandidaten die een andere verzamelplaats hadden, en we worden naar verdieping 7 gebracht. Vervolgens krijgen we de instructie om naar de kamer te gaan waarop jou naam samen met die van je kamergenoot staat. Ik loop de gang door en ik zie allerlei namen. Op de eerste deur staan de namen Ani Sirusho en Jelena Ora. De volgende namen zijn Jonsi Bilan en Dima Dugic. Ik zucht als er na drieëntwintig deuren nog steeds geen deur is met mijn naam. Na dertig deuren wordt ik bloedchagerijnig en dan valt het me op dat de allerlaatste deur mijn naam bevat. Ik volg de letters van de deur om de naam van mijn kamergenoot te ontdekken, de naam die erop staat is Amber Salomeé. Ik doe de deur open en ik zie een meisje op het bed zitten met krullend bruin haar en felblauwe ogen. Haar postuur is zeer tenger en ze is vrij klein. "Jij moet Emmelie zijn" zegt Amber "hallo, mijn naam is Amber". Ze heeft een schattig Brits accent is het eerste wat me opvalt. "Ja, ik ben inderdaad Emmelie" zeg ik glimlachend terwijl ik haar hand schudt "hoe gaat het met je?". "Met mij gaat het prima, en hoe gaat het met jou?". "Met mij gaat het normaal, niet slecht en niet geweldig, gewoon standaard". Ik neem plaats op het bed om even uit te rusten van de drukke dag. "Je bent zeker gesloopt?" zegt Amber lachend terwijl ik gapend ja knik "ik ben echt totaal gesloopt". Ik doe mijn haar los van de staart en dan besluit ik om te slapen. Maar dat lukt niet bepaald en dat is nogal zacht gezegd, bloedirritant voor mensen zoals ik. Ik moet gewoon voldoende slaap krijgen en dat lukt niet als ik verreweg niet in slaap kan vallen. Vloekend draai ik heen en weer in de hoop om een goeie slaappositie te vinden, wat alweer mislukt. Vloekend draai ik me alweer om terwijl Amber een beetje te hard lachend van het bed afstapt. "Slaap lekker" zegt ze terwijl ze plaats neemt op de stoel tegen het bureau aan. Ik glimlach nog een keer voordat ik me ogen sluit en langzamerhand in slaap sukkel. Ik droomde redelijk fijn, totdat ik opeens een keiharde knak geluid hoor wat niet bepaald vertrouwt klinkt. Haastig sta ik op om te kijken wat het was. In de slaapkamer tref ik niks bijzonders, Idem dito voor de hoofdkamer. Ik loop richting de inloopkast en ook daar tref ik niks merkwaardig. Ik geef het op en loop dus weer richting mijn bed maar voordat ik mijn bed in kruip, hoor ik weer krak geluiden. Ik volg het geluid richting de badkamer en ik gooi de deur per direct open. In het eerste gedeelte van de badkamer tref ik helemaal niks maar dan hoor ik hetzelfde rare geluid alweer. Ik loop stapje voor stapje richting het tweede gedeelte. Voordat ik de hoek omloop, haal ik wat adem. "Stel je niet aan Emmelie, het is vast niks bijzonders , loop er gewoon heen" fluister ik tegen mezelf. Ik loop de hoek om en meteen wist ik dat ik niet de hoek om moest gaan want het plaatje wat ik aantref is niet bepaald leuk. Ik zie Amber hangen aan een deken die ze waarschijnlijk om het plafond heeft gewikkeld. Haar nek is gebroken en er stroomt ook bloed daaruit. Uit haar ogen is al haar leven eruit. Dan valt de keiharde waarheid binnen. Amber Salomeé heeft zelfmoord gepleegd.