1.6

Ons bezoekje aan het Gravensteen zit er ook al op, we zijn net een ijsje gaan halen -deze keer wel op mijn kosten, ik wil Harry niet alles laten betalen!- en zijn met ons ijsje aan de graslei gaan zitten. Gelukkig is het momenteel niet zo druk, want geloof me... In de zomermaanden kan je hier eigenlijk nooit rustig zitten. Harry is druk aan het vertellen en wringt zichzelf in allerlei bochten. 'En toen, sprong Niall recht!' Waarop Harry zelf ook recht springt. 'En daardoor he! Viel hij echt bijna het water in!' Harry proest het haast uit van het lachen waardoor zijn schattige kuiltjes in z'n wangen zichtbaar zijn. Harry komt naast me zitten en neemt een hapje van z'n ijsje. 'Oooh, zonder die jongens he...' Ik kijk Harry glimlachend aan, het is fantastisch hoe hij alles met zoveel passie vertelt, ik zou uren naar hem kunnen luisteren. 'Ik zou echt verloren zijn, zonder hun...' Ik knik. 'Dat geloof ik... Jij niet alleen.' Harry kijkt me glimlachend aan. 'Jij ook?' Ik knik zachtjes en roer wat in m'n ijsje. 'Ik vind het nog altijd gek hou jij, als fan, zo rustig bent...' Lachend kijk ik Harry aan. 'En ik snap niet hoe je in Gent terrecht komt, helemaal alleen...?' Harry haalt z'n schouders op. 'Ik had al vaak gehoord dat Gent een mooie stad was. En ik ben hier alleen omdat niemand me hier verwacht!' 'Dat kan je wel zeggen ja..' Harry neemt er zijn iPhone bij dn kijkt snel even naar het uur, half 6... Oooh, damn. Het wordt tijd dat ik naar huis ga. 'Het is al laat... Ik moet echt vertrekken!' Ik spring recht en trek m'n jurkje goed. 'Het was fijn je te leren kennen, Manon!' Ik knik enthousiast en Harry opent zijn armen om me een knuffel te geven. 'Ik hoop tot snel!' Harry staat met z'n armen rond me en spontaan verschijnt er een glimlach op m'n gezicht. Knuffelen met Harry styles, nee... Het voelt zo,slecht nog niet. 'Zullen we samen juist nog een foto nemen?' Harry haalt z'n iPhone nogmaals boven en ik kijk glimlachend naar het schermpje. 'En nu moet ik echt gaan...' Ik loop de trapjes op en zwaai nog eens naar Harry. 'Kom je zaterdag?!' Hoor ik nog achter me. 'Ja!!' Ik draai me nogmaals om en Harry steekt z'n duim in de lucht, snel loop ik nu door... Ik mag m'n bus zeker niet missen, of ik geraak niet meer naar huis!

Op de bus zit ik precies nog steeds in een roes, ik kan het niet geloven dat ik zonet gewoon Harry styles ontmoet en rondgeleid heb in Gent! M'n gedachten blijven maar afdwalen naar deze middag. Zo erg, dat ik zelf bijna vergeet te bellen om te stoppen aan de halte waar ik af moet. Ook m'n gsm heb ik een hele middag nog niet aangeraakt. Hopelijk heb ik niet teveel gemiste oproepen of sms'jes van m'n moeder of Hanne...