||08||

||Nine Days and Sixteen hours till the game||

Als we uitstappen is het gebouw wat we zien het mooiste uitzicht wat ik ooit heb gezien. Het gebouw heeft als kleur verschillende tinten glas, wat sprookjesachtig lijkt. En van alles wat ik binnen kan zien vermoed ik dat de komende dagen een soort van sprookje worden, want de reden voor dit bezoek is minder feestelijk. Oogverblindend lopen we met ze zessen richting de deur, maar we worden tegen gehouden door Animinata. "Jongens, jullie vergeten de fans te begroeten," ze wijst naar de horders mensen links en rechts van ons. "Begroet ze, maak foto's met ze, antwoord vragen van verschillende zenders, maar wees wel jezelf, jezelf beter voordoen brengt vele nadelen en dat mijn kindertjes, is niet iets wat jullie willen meemaken dus chop chop". We worden richting de horders geduwd en samen met Madeline loop ik langs de horders om wat foto's te maken met fans van het progamma die sowieso foto's van alle kandidaten willen hebben. Vervolgens komt de ronde handtekeningen zetten, wat voor mij al wat moeilijker wordt aangezien ik net zoals Madeline nog geen handtekening heeft. Ik pak het eerste boekje en zet er zo sierlijke mogelijk mijn naam en een hartje daar achter. Naast mij schrijft Madeline op een ander boekje haar eigen naam, maar dan veel ruiger dan hoe ik mijn naam schreef.Nadat ze een knipogende ster naast haar naam heeft gezet, lopen we weer veder naar het volgende boekje en dat gaat zo honderd boekjes door. Na twintig minuiten vol met geschrijf van onze namen, moeten we door naar de pers, die ons van alles gaat vragen over ons, het spel en onze voorbereiding. Zenuwachtig loop ik met Madeline richting de camera om vervolgens daar plaats te nemen op een stoel. Madeline gaat zitten op de stoel naast mij en de interviewster, een vrouw van middelbare leeftijd, neemt plaats op de stoel tegenover ons, ze pakt een boekje met alle vragen terwijl wij onze microfonen krijgen. "Zo, Madeline en Emmelie, welkom bij jullie interview" zegt de vrouw glimlachend terwijl we naar de camera zwaaien." De eerste vraag luidt als volgt, wie van de twee ga jij en je rivaal op?" Zegt de vrouw terwijl ik Madeline aantik ik aan te geven dat ik als eerste antwoord wil geven. "Ik heb me opgegeven samen met Polina" zeg ik lachend "het was eerst een wraak actie maar het begint leuk te worden". "Oke, Emmelie, en wat ga jij zeggen op mijn vraag Madeline?" zegt de vrouw. "Ik heb mij en Sarah opgegeven, want Sarah heeft geen recht op het verzieken van mijn leven" zegt Madeline "en dat laat ik merken ook". "Oke, volgende vraag dames, hoe schatten jullie je overlevingskansen in" vraagt de vrouw ons. "Ik schat mijn kansen redelijk hoog in" geef ik toe "Mijn rivaal en dus tegenstander Polina is niet echt een vechter of doorzetter dus ik vind dat ik een redelijke kans maak om te blijven leven". "Oke, en wat zijn jou kansen Madeline?" vraagt de vrouw terwijl Madeline kucht. "Ik schat ze wat lager in dan als Emmelie want mijn rivaal, Sarah is een nogal aggresieve meid die heel gemeen tegen mensen kan zijn, en zo type ben ik totaal niet" zegt Madeline "dus de kans is aanwezig dat je me dood terug zal vinden in een kist". "Oke, dames, hebben jullie je al voorbereid voor de Rival games voordat jullie arriveerde" zegt de vrouw. "Ik heb me niet echt voorbereid want ik wist pas sinds een dag van mijn deelname en ik besteedde die dag aan uitrusten wat mij heel erg handig lijkt vanwege deze omstandigheden" antwoord ik. "En jij Madeline?" zegt die vrouw "heb jij je al voorbereid". "Ik heb me al een beetje voorbereid ja," zegt Madeline glimlachend "maar enkel wat krachttraining hoor, renconditie heb ik namelijk al genoeg". "Klinkt interessant dames" zegt de vrouw "willen jullie even iets zeggen tegen de kijkers van dit progamma, want hun zijn uitermate nieuwsgierig naar the Rival games met al hun kandidaten" zegt de vrouw met een lach. "Oke," zeg ik terwijl ik me focus op de middelste camera "Kijkers van dit progamma, veel kijk plezier met Rival games, we hebben er allemaal heel veel zin in en ik hoop dat jij ook zo denkt". Vervolgens leg ik me focus neer op een flesje water terwijl het nu Madeline's beurt is om haar zegje te doen. Vervolgens worden we bedankt en worden we weggestuurd.