Feeling guilty sucks.

De winterfae bood me zijn hand aan.
Valstrik?
Waarschijnlijk.
Hij had een zwaard.
Ik had geen wapen.
Ik had er wel een nodig.
Hij dacht dat ik een onschuldig meisje was.
En een naïef meisje.
En een dom meisje.
Plan bedacht.
Ik maakte aanstalten om de hand van de jongen aan te pakken.
'Denk je nou echt dat ze bij jou achterop wilt?' Vroeg Puck, zijn arrogante grijns deed toch íéts met de winterfae al kon ik niet precies plaatsen wat het was.
'Ik kan heus wel zelf praten en beslissen hoor,' Antwoordde ik hooghartig, ik probeerde hem in stilte een hint te geven, een subtiel iets waardoor hij zou merken dat ik een plan had, maar de stomme idioot was te druk met de winterfae bezig.
'Ik ben geen marionet!' Voegde ik er snel aan toe.
Ik vond het plan geweldig aangezien ik me in de positie bevond alle dingen te zeggen die ik wilde zeggen.
Net toen ik de hand van de winterfae vast wilde pakken sprong Puck voor me en pakte híj de hand van de jongen.
‘Ik voel me vereerd, maar ik zorg zelf wel voor mijn eigen vervoer en voor dat van Neve.’ Zei hij terwijl hij een poging deed om de gast zwoel aan te kijken.
Ik schudde bijna onmerkbaar mijn hoofd (BIJNA onmerkbaar, de winterfae merkte het namelijk wel) Ik keek de jongen even met toegeknepen ogen aan en de fae keek meteen weg.
Watje.
De jongen trok zijn hand uit die van Puck en stak hem daarna opnieuw naar mij uit.
‘Krijg ik de eer om deze prachtige dame bij mij achterop te hebben?’ Vroeg hij, na dat gezegd te hebben vormde hij nog een paar woorden met zijn mond die hij niet hardop uitsprak.
Ik probeerde te doen of ik het niet gemerkt had.
Wat bedoelde de winterfae?
Wilde hij me waarschuwen?
Helpen?
In de war brengen?
Dat was namelijk wel aardig gelukt.
Ik wierp even een blik op Puck, zijn rode haar zat nog door de war van het gevecht met de winterfae en hij had een lelijke snee in zijn heup.
Hij schudde zijn hoofd, vrij onnodig, ik had het idee dat iedereen wel al wist dat hij het er niet mee eens was.
'Hij is dichtbij.' Probeerde de jongen.
Hah!
Hij probeerde me over te halen met zoiets!
Meteen na dat gedacht te hebben kon ik mezelf wel slaan, hij deed het zelfde als ik!
Hij probeerde zwak te lijken zodat niemand zou verwachten dat hij goed vocht, of slim was.
'Doe dit niet prinse-, hij zal je rechtstreeks naar het Winterhof brengen. Dat is en blijft zijn opdracht die hij MOET volgen.'
Ik keek hem kwaad aan, natuurlijk voor show, maar Puck had het niet door.
(of wel?)
Ik greep de hand van de winterfae vast, half verwachtend dat hij me zou bevriezen en als ijsje mee naar het winterhof zou nemen en half
verwachtend dat hij me gewoon los zou laten als ik er bijna op geklommen was en me dan uit zou lachen.
Maar de jongen deed helemaal niets en hij trok me zonder moeite op de wolf.
Oké, tot nu toe ging het goed,
wat kon er nog meer mis gaan....behalve alles?
OH SHIT!
Mijn jurkje was inmiddels op mijn heupen gaan zitten waarna ik het onmiddellijk naar beneden trok.
Ik trok nog een paar keer aan het jurkje om zeker te weten dat hij niet verder omlaag kon maar gaf het al snel op.
'Dat krijg je ervan als je me zo noemt.' Zei ik tegen Puck.
‘Prinses, de enige reden dat hij je helpt ontsnappen van je lieve broer Edmund is omdat hij alle credit wil krijgen van vrouwe Mab.’
Antwoordde hij meteen. Ik trok mijn wenkbrauwen op,
dit vroeg om een gevatte opmerking.
'Dus?' Vroeg ik opstandig.
poging tot gevatte opmerking mislukt.
Ik probeerde mijn opmerking te redden door eraan toe te voegen: 'Dan zal hij me voor nu in ieder geval helpen! En noem me geen prinses!'
Even leek hij gekwetst maar die uitdrukking verdween net zo snel als hij gekomen was. (Ook aan mij kon je zien dat ik me schuldig voelde hierover maar ik probeerde het snel te verbergen)
Puck had mijn plan niet door.
Hij had het echt niet door.
Verdomme.
Gelukkig.
'Ik heb altijd nog sneeuwwitje.' Zei hij, grijnzend alsof er niets gebeurd was.
Hierop volgde een staarwedstrijd tussen de twee jongens.
Ik snapte niet waarom ik Puck nog geen klap had verkocht, hij zat mijn plan alleen maar in de weg!
Waarom was ik niet kwaad op hem?
'We moeten echt gaan.' Zei ik, in een poging bang te klinken. (dat was niet zo heel moeilijk aangezien mijn broer me wilde uitleveren aan mijn moeder die me zeer waarschijnlijk dood wil.'
'Fort!' Riep de winterfae uit die Puck nog triomfantelijk aanstaarde.
Ik klemde mijn armen nog strakker om de middel van de jongen en mijn vingers raakte het heft van zijn zwaard aan.
Ik brandde me niet.
Nu alleen nog het zwaard helemaal te pakken krijgen.
Ik schoof de wapenriem waarin het zwaard zat subtiel naar achteren zodat ik het zwaard weg kon trekken.
Even vroeg ik me af of het eindelijk eens makkelijk zou zijn.
Dat had ik mis,
nog geen tien seconde later zweefde er een zwarte vogel boven ons hoofd.
Puck.
Toen de vogel een duikvlucht maakte ging ik van de conclusie: Het-Is-Puck naar: Het-Is-Een-Hondsdolle-Vogel.
(al snap ik dat het verschil tussen die twee niet zo groot is.'
Ik kromp in elkaar om mijn hoofd te beschermen voor het geval het beest besloot zijn snavel in mijn verbonden hoofd te zetten.
De vogel
ont-plof-te
Ik werd met een grote kracht van de wolf af geworpen door de explosie van veren maar net toen ik wilde gillen klemde iemands hand zich om mijn pols.
Ik werd terug op de wolf getrokken waar Puck me half grijnzend-half bezorgd aan zat te kijken.
Eikel.
'Hou me goed vast.' Zei hij.
Goh.
Ik sloeg mijn armen met tegenzin om zijn middel,
HIJ HAD MIJN PLAN VERPEST!
'Goodfellow ga hier nu van af.' Zei de winterfae kalm.
‘Sorry wolfmannetje, maar ik blijf Neve beschermen. En trouwens vind je het niet gezellig dat ik bij jou achterop zit?’
Beschermen?
Mij?
Eerder mijn plannen verpesten.
Puck schoof naar voren en sloeg zijn armen om de winterjongen heen.
'Robin Goodfellow laat me los!' Riep hij uit.
Ik probeerde heel hard niet te lachen.
Dat zou alles nog erger verpesten.
'Met liefde en plezier.' Antwoordde Puck.
‘Puck waarom moest je nou weer perse hiertussen in? Je had ook achterop kunnen zitten, door jou viel ik bijna te pletter.’ Zei ik, hopend dat hij ergens anders zou gaan zitten zodat ik het zwaard nog steeds kon pakken.
‘Oh mijn god het is een wonder, je noemde me Puck en hmm misschien omdat ik weet wat ik doe en om te voorkomen dat je straks verliefd wordt op deze Winterfae.’
Voor ik ook maar tijd had om beledigd te kijken stroomden de woorden al mij mond uit.
'Verliefd?!' Riep ik spottend uit. 'Hoezo verliefd en wat maakt jou dat uit?’
Mijn wangen waren rood van de schaamte en woede en toen Puck het opmerkte en grijnsde werden ze nog roder.
‘Niet alle Winterfae zijn te vertrouwen en ik heb eerder meegemaakt dat een meisje valt voor de charmes van een Winterfae. Gelukkig was dat een goed persoon, maar hem ken ik niet, dus je kunt maar beter dingen voorkomen. En het maakt me uit omdat ik je wat beter heb leren kennen en je bent geen verkeerd persoon Neve, ik zou het jammer vinden als hij je wat zou aandoen later en jij daarbij ook meteen een gebroken hart hebt.’
Wat dacht hij wel niet.
Ik had geen prins nodig om me te redden.
Ik hoefde niet gezoend te worden omdat ik zo dom was om een appel van een vreemdeling aan te nemen.
‘Ohh ik zie al over wie je het hebt. Jou grote liefde Meghan die werd afgepakt door onze voormalige Winterprins Ash.’
De jongen leek ieder woord in Puck's gezicht te willen spugen,
hij klonk zo verafschuwd dat het wel leek alsof hij ons vertelde over de moordenaar die zijn moeder in duizend stukjes had gehakt. ‘Ik kan het nog steeds niet geloven dat koningin Mab nog steeds veel geeft om Ash.' Vervolgde hij.
‘Misschien omdat hij nog steeds haar laatste zoon is en geef toe, hij is wel de enige waar vrouwe Mab ooit lichtelijk heeft laten zien dat ze om hem geeft en hij was het lievelingetje van haar.’ Antwoordde Puck die geïrriteerd naar de rug van de jongen keek.
Meghan.
Zijn. grote. liefde.
Prinses.
NATUURLIJK.
Waarom had ik dat niet eerder gezien!?
‘Wacht. Puck Meghan was je grote liefde? Flip je daarom altijd als je me prinses noemt? Omdat dat haar bijnaam is? En zij hield dus niet van jou… En hoe zit het met die Ash? Hij is een schande, omdat hij iets met haar had, maar waarom, hoe zit dat? En hij was toch de IJzerkoning ofzo, geen Winterprins. Maar hij is dan mijn broer, klopt dat? Ik wil graag antwoorden en uitleg.’ Zei ik.
Ik moest het weten en hij zou het me vertellen!
'Een echte winterprinses,' Meteen voelde ik me weer slecht. 'Ja, natuurlijk krijg je antwoorden.'
Ik staarde met gefronste wenkbrauwen naar Puck's rug.
Hij zei niets en begon de winterfae op zijn schouder te tikken.
Natuurlijk, hij probeerde het onderwerp te vermijden.
'Puck! Is. Ash. Mijn. Broer? En wát is dat gedoe met Meghan? Ik wil niet naar het ijzerhof als het als het alleen maar is om haar te zien.'
(De winterfae grinnikte kwaadaardig)
'Dat eerste vraag je maar aan sneeuwbal als we er zijn, en als ik écht alleen maar naar Meghan wilde waarom zou ik dan nu pas de kat gaan zoeken.' Antwoordde Puck.
(De winterfae hield op met grinniken)
'Ik weet niet wat jij deed voor je in mijn achtertuin terecht kwam Goodfellow, misschien wás je de kat wel aan het zoeken.' Zei ik.
Ik wist niet of ik te ver ging door hierop in te blijven gaan, ook wist ik niet of ik hem kwetste maar als ik hem eerst een moeilijke vraag stelde dan zou hij mijn makkelijkere vragen gaan beantwoorden om nog meer van dit soort vragen te voorkomen.
'Je draait er omheen Goodfellow, je zegt geen "ja" je zegt geen "nee" dat doe je omdat je niet kan liegen en daarom niet kan zeggen "nee ik doe het niet voor Meghan" wat maar weer bewijst dat-dat wel zo is.' Ging ik door.
Toen ik dit alles eruit had geflapt voelde ik me schuldig.
Het was het soort schuldgevoel dat je van binnenuit op lijkt te vreten.
Ik had het nog nooit gehad en was er ook zeker niet blij mee.
Puck wilde reageren maar ik besloot mijn fout te herstellen en ik zei: 'Dat ging iets te ver. Zolang je me er naar toe brengt is het prima..'
Wauw, dat was echt...alles behalve "sorry"
'Kan jij niets aan doen prinses, komt door je winterafkoms, dat hoop ik althans.' Puck draaide zich om en porde me in mijn buik.
Hij was duidelijk blij dat ik deze vraag opgegeven had,
dat was stom van me.
Geen zwaard.
Geen antwoorden.
Niets.
'Oh crap. Hij heeft ons gevonden.' Mompelde Puck toen.
Oh toch iets!
Mijn broer!
En twee reisgenoten die hem dood willen hebben!
Mijn leven was toch zoooo geweldig.