16
Ik wordt wakker van enkele zonnestralen die recht op mijn gezicht schijnen en ik kerm en kreun. Ik ben zo moe, en mijn hoofd, ooh mijn hoofd. Die doet zo'n pijn. Wat is er gebeurd? Waarom doet mijn hoofd zo'n pijn? Ik gaap en rek mij uit. Ik leg mijn arm terug neer maar die komt terecht op een andere arm. Verbaasd kijk ik naar de arm en herken Calums tattoo's. Ik begin te gillen en al snel schiet Calum ook wakker en nu heb ik nog meer hoofdpijn maar dat maakt niet uit. Ik trek mijn deken snel meer over mij en kijk Calum recht in zijn slaperig gezicht aan. Opeens zie ik zijn gezicht ook helemaal veranderen als hij begint te merken dat hij bij mij in bed ligt. We kijken elkaar aan en ik hoop echt dat er niets gebeurd is. 'Hebben wij?' 'Ik weet het niet...' 'Wat is er gebeurd?' 'Ik weet het echt niet, ik herinner mij niets meer.' 'Ik mij ook niet.' Ashton kom opeens mijn kamer binnen gerend en ik kom rood en kijk naar hem. 'Oh jullie zijn wakker.' Ashton komt zuchtend bij ons zitten en ik kijk hem verbaasd aan. 'Jij wist dat Calum hier was?' 'Uhm, lieve Abrianna, ik heb jullie in een café moeten komen halen.' 'Wat?' vraagt Calum en kijkt Ashton verbaasd aan. 'En mijn auto dan?' 'Die staat hier.' ik kijk Ashton niet begrijpend aan en hij slaakt een zucht en ging zich beter gaan zetten. 'Oké, opeens kreeg ik telefoon van Calum. Hij zei dat jij redelijk dronken was Abrianna, terwijl hij zelf met een dubbele tong sprak. Dus mama heeft mij naar het café gebracht toen ik Calum had gevraagd waar jullie waren. Gelukkig had ik natuurlijk niets gedronken in tegenstelling tot jullie en ik ben dan de auto gaan halen want Abrianna je was echt strontzat.' Calum begint te grinniken en ik krijg een rode gloed op mijn wangen. Ashton schenkt Calum een droge blik en zegt: 'Jij moet niet lachen hoor mr. Hood, jij was niet veel beter.' Nu is het Calum die een rode kleur op zijn wangen krijgt en ik die begin te lachen. Ashton vertelt hoe hij ons heeft moeten meesleuren in Calums auto en eenmaal we thuis waren hij Calum niet naar huis durfde te brengen omdat die ook zo strontzat was en Ashton geen zin had om het uit te moeten leggen aan Calums ouders, dus dat daarom Calum was blijven slapen, maar dat Calum niet bij Ashton wou slapen maar bij mij. 'Dus is er dan iets gebeurd?' Ashton schudt zijn hoofd en ik hapte opgelucht naar adem. 'Ik wist dat er misschien wel iets kon gebeuren tussen jullie in jullie dronken toestand, dus ben ik gebleven tot jullie in slaap gevallen waren. Ik wou niet dat jullie een fout gingen maken.'
Ik stap uit de douche en droog mijn lichaam af. Mijn hoofdpijn begint stilletjes aan te verminderen nadat ik een aspirientje genomen heb. Ik doe mijn kleren aan en probeer echt mij alles te herinneren van wat er gisteren gebeurd was. Helaas laat mijn geheugen mij in de steek en ik slaak een zucht. Ik probeer mijn gezicht nog wat te fatsoeneren en ga dan naar beneden waar de jongens al aan het ontbijten zijn. Mijn wangen kleuren rood wanneer ik zie dat Calum op kijkt en er een glimlach op zijn gezicht verschijnt. Blijkbaar is zijn hoofdpijn ook al minder erg want hij knijpt zijn ogen niet zo samen als voordien. Ik kruip bij hen aan tafel en Ashton kijkt ons beiden aan en schudt lachend met zijn hoofd. 'Ik hoop dat jullie geleerd zijn en de volgende keer niet meer zoveel drinken.' Ik knik instemmend. 'Ik drink echt nooit meer in mijn leven.
Reageer (1)
Hahaha,
9 jaar geledenDít is nou precies waarom ik niet graag drink en uit ga, het kan alleen maar fout gaan....
En, Ik zou me echt doodschrikken als ik ineens naast een jongen wakker zou worden.
Kan niet wachten tot je verder gaat