Chapter 1.2

      Eggsy is aan boord gekomen en haalt diep adem. Voor hem is het zo zwaar geworden. De kleine reis naar het schip toe dacht hij dat hij niet zou redden. Toch was het hem gelukt en staat hij nou - terwijl zijn hart in zijn keel bonkt - in de gang naast iedereen anders. Hij is de enige die een pak staat terwijl de rest een geel shirt dragen. Chekov staat naast hem en kijkt gewoon normaal, maar hij heeft dit ook meerdere malen meegemaakt. Eggsy daarentegen zweet zich kapot en wil het liefste zichzelf van een brug afgooien. Zijn borstkas gaat hevig op en neer en hij friemelt met zijn handen aan zijn colbert.
      'Eggsy doe rustig,' zegt Chekov. Alsof Eggsy zich daar wat van aantrekt. Hij concentreert zich op de voetstappen die hij hoort naderen en die waarschijnlijk behoren tot Captain James T. Kirk, de man waar hij al jaren naar op kijkt.
      Na een paar minuten komt Jim de hoek omgelopen en blijft hij stilstaan. Zijn haren zitten een beetje door de war, maar zitten toch nog perfect. Elke haar style zou hij aan kunnen om nog steeds goed uit te zien. Naast hem staat Spock de Vulcan waar iedereen wel een klein beetje angst voor heeft. Eggsy zelf kijkt de man liever niet aan, maar doet wel nog steeds liever iets fout bij hem dan bij Kirk. Toch heeft hij van Chekov gehoord dat Spock strenger is dan Kirk en moet Eggsy bij hem uitkijken. Wanneer Spock zijn ogen langs de zijne komen kijkt hij snel weg en snapt waarom Chekov dat zei. Zijn ogen zijn héél erg donkerbruin en lijken gewoon bijna zwart. Hij durft er niet eens in te kijken en wilt het liefst zo snel mogelijk wegrennen.
      'Mijn naam is Captain James Kirk,' begint Kirk, 'ik ben dit jaar jullie captain en dit is Ambassadeur Spock of Mr. Spock. Jullie hebben Mr. Spock zeker al ontmoet,' iedereen knikt en Eggsy zelf zou liegen als hij knikt. Hij heeft Spock nog nooit ontmoet. Wel van hem gehoord en dergelijke, maar nog nooit een praatje gehad of de man de hand geschud. 'De meeste van jullie zijn al bekend met dit schip en mogen daarom al naar hun eigen posities. De rest die hier voor de eerste keer zijn moeten met mij meekomen.' iedereen blijft even staan en lopen dan weg. Eggsy en nog vier mensen blijven over. Twee ervan zijn jongens die Eggsy nog nooit had gezien en die twee andere meisjes had hij wel eens een praatje meegemaakt, Alyssa en Ro. Allebei zijn ze een mens en kijken Eggsy niet eens aan. Ze hebben hun aandacht op Kirk gericht en dromen volgens mij weg. Eén van de jongens was wel geen mens. Hij wist niet precies wat hij was sinds Eggsy daar nooit echt aandacht aan had besteed en gewoon luisterde naar Chekov die dat allemaal vertelde. De jongen had wel een staart waardoor hij een andere broek aan moest doen en Eggsy hield zijn hand voor zijn mond om niet te lachen.
      'Mr. Unwin, is er iets grappigs?' de stem van Kirk galmt door de ruimte en meteen houdt Eggsy zijn handen achter zijn rug, strekt zijn rug en antwoordt: 'Nee, captain,' hij hapt snel naar adem en durft Kirk niet aan te kijken. Hier was hij nou bang voor. Hij had Kirk nu al boos gemaakt om een kleine lach. Opeens hoorde hij de lach van Kirk en draaide zijn hoofd om. Hij voelt zichzelf ontspannen en zucht opgelucht.
      'Daar liet ik je even schrikken,' hij houdt al op met lachen en knipoogt naar Eggsy, 'kom maar deze kant op,' met zijn hand wuift hij naar zichzelf en draait zich om naar een zilveren deur. Hij duwt de deur open en laat ons allemaal naar binnen gaan. Zelf loopt er niemand naast Eggsy en voelt hij zich weer degene die buitengesloten wordt bij gym. Hij had altijd gehoopt dat hij dat niet meer zou meemaken, maar toch staat hij hier weer helemaal alleen.
      Wanneer hij een klap hoort van de deur die dicht word geslagen is alles donker. Zelfs wanneer hij een paar minuten zijn ogen open heeft blijft het pikzwart. Zijn adem wordt sneller en heviger sinds hij zich nooit comfortabel in donkere ruimtes heeft gevoeld. Eggsy laat zichzelf een beetje voorover buigen en legt beide zijn handen neer op zijn bovenbenen. Hij ademt met zijn mond open en richt zich niet meer op de mensen die om hem heen staan. Zelf lijkt het ook alsof er niemand meer is. Alsof hij daar alleen staat en vast zit. Nergens kan hij ergens naartoe. Zijn ademhaling wordt steeds sneller en dan stopt het. Het lijkt alsof hij stikt en snel grijpt hij met zijn handen naar zijn keel. Hij duwt er zachtjes tegen, knijpt erin, maar niks helpt. Hij recht zijn rug en raakt in paniek. Op het moment dat hij helemaal recht staat geven zijn benen op en valt hij neer op de grond. Eggsy krimpt helemaal in een en geeft het op. Hij legt zijn armen naast zijn lichaam en sluit zijn ogen. Maar dan voelt hij twee veilige armen op hem en komt er ergens licht vandaan. Hij opent zijn ogen en ziet Kirks gezicht.
      'Eggsy, Eggsy,'

zelf vond ik dit echt super vreemd maar dit was eigenlijk gewoon een smoes dat Eggsy dan naar de ziekenboeg ging, sorry voor dit wazige stukje !