I like it when you smile

Ik gaf een knipoogje met een grijns, omdat ze nu wel mijn hulp wilde ‘Zozo altijd als mensen iets van je nodig hebben dan komen ze naar je toe kruipen ongeacht ze je nou wel of niet haten. Dit is niet de eerste keer dat dit mij is overkomen.’ Neve trok boos en uitdagend een wenkbrauw op, maar je zag gewoon aan haar gezicht dat zelfs dat pijn deed. Ik liep naar haar toe en tilde haar voorzichtig op. Ze schrok van mijn reactie en probeerde zich uit mijn armen te wurmen ‘Hé, rustig aan schat. Je kunt niet rennen weet je nog, dus ik moet je wel dragen.’ Zei ik licht bezorgd. ‘STOP met me schat te noemen!’ snauwde ze en nog geen seconde later kreeg ik weer de bekende schatklap (mijn zelf bedachte klap, origineel niet waar? Ik weet het, ik vind het ook geweldig bedacht en ik weet zeker dat niemand anders hierop zou zijn gekomen). Ik liet haar met 1 hand los en ze klampte zich met haar handen vast om mijn nek ‘Gek! Wilde je dat ik zou vallen ofzo.’ Riep ze geschrokken uit.’ Ondertussen floot Damian op zijn vingers en nog geen 2 seconden later stond z’n wolf naast hem. Ik grijnsde ondeugend en haalde luchtig mijn schouders op ‘Ik moest je gewoon effe plagen, mijn wraak voor jou schatklap.’ ‘Schatklap? En waarom lijkt het altijd alsof mijn klappen jou geen pijn doen, terwijl het mij ook pijn doet.’ Ze keek me aan alsof ik me als een macho wilde laten overkomen ‘Ik ben gewoon geweldig.’ Zei ik. Ze stootte kort een lachje uit ‘Als jij geweldig zou zijn, dan zou het achterwerk van die wolf daar ook geweldig zijn.’ ‘Nou geef toe, hij heeft een lekker kontje.’ Ze moest lachen en ze gaf me een tik op mijn voorhoofd. Wauw.. Neve had zo’n leuke en lieve lach. Het deed me glimlachen en denken aan die van Meghan, het leek echt bijna exact dezelfde lach.
Meghan… ik.. ‘NEE! Niet aan denken’ zei ik streng tegen mezelf in gedachten. Maar toch dacht ik aan haar.
Meghan ik mis je zo erg.

We zaten op de bank in Louisiana bij Meghan thuis een horror film te kijken. De hele film keek ze doodsbang naar de tv en toen het afgelopen was zei ik dat ik eventjes naar de wc ging. Maar dat deed ik niet. Ik wachtte op de gang totdat ik haar naar de keuken hoorde lopen en ik sloop geruisloos en snel naar binnen door naar de keuken. Toen ik achter haar stond greep ik haar middel vast en riep keihard ‘BOE!!’ Meghan schreeuwde het uit van angst en toen ze zich omdraaide en op het punt stond om hard weg te rennen zag ze dat ik het was. ‘PUCK! DAT WAS NIET GRAPPIG!!’ riep ze kwaad terwijl ik aan het lachen was ‘Kom op, het was wel een beetje grappig.’ ‘Nee! Je liet me doodschrikken.’ ‘Kom op het was wel een beetje leuk geef toe.’ Zei ik terwijl ik haar een plagend duwtje gaf. Ik bekeek haar mooie en lieve gezicht en toen ze mij in haar ogen aankeek en ik recht in haar asblauwe ogen, zag ik haar rechtermondhoek omhoog krullen naar een glimlach. Blijkbaar was ze in de tijd dat ik op de gang zat popcorn aan het maken, want ineens ontplofte de boel en lach er overal popcorn. Toen ik zag hoe de popcorn overal in haar haren en kleren zat lag ik helemaal dubbel ‘Kijk je haar dan prinses. Je bent net een popcorn monster!’ Ze keek bezorgd rond naar de troep, maar toen ze mij aan keek, zat ze ook in de slappe lach ‘Ik een popcorn monster? Heb je jezelf dan al is gezien?’ En dat lachje was het lachje dat ik altijd zo mooi vind en leuk om te zien. Ik bleef haar de hele tijd aanstaren en wilde dit nooit meer vergeten. Op een dag, laat ik je zien wat ik echt ben Meghan en kan ik je eindelijk vertellen dat ik van je hou.
Hopelijk hou je ook van mij.

Neve zat met haar hand voor mijn gezicht te zwaaien en ik schrok op uit mijn gedachten. Ondertussen betrapte ik haar op het stiekem aan haar jurkje plukken, zodat niemand haar ondergoed kon zien. Daar ging ik later nog wel een grapje over maken, want nu zat wolfman weer te babbelen. ‘We moeten NU gaan.’ Zei hij koel terwijl hij soepel op zijn wolf sprong. ‘Awhh, je hebt je hondje er weer bij gehaald! Wat schattig.’ Zei ik met een speelse grijns. De Winterfae negeerde me en stak toen zijn hand naar Neve uit. Ik snoof ‘Denk je nou echt dat ze bij jou achterop wilt?’ Neve keek me aan en wurmde zich nu meteen weer uit mijn armen ‘Ik kan heus zelf wel praten en beslissen hoor, ik ben geen marionet!’ Tot mijn verbazing liep ze ook echt naar Damian, ze wilde net zijn hand vast pakken toen ik vlug naar voren sprintte, voor Neve ging staan en zijn hand vast pakte ‘Ik voel me vereerd, maar ik zorg zelf wel voor mijn eigen vervoer en voor dat van Neve.’ Zei ik zwijmelend terwijl ik zijn hand schudde en plagend een knipoog gaf. Hij trok zijn hand uit de mijne en besteedde weer al zijn aandacht aan Neve en stak weer zijn hand naar haar uit en zei hij hoffelijk ‘Krijg ik de eer om deze prachtige dame bij mij achterop te hebben?’ Neve keek mij aan en ik schudde zachtjes met mijn hoofd. ‘Hij is dichtbij.’ Zei Damian aandringend. ‘Doe dit niet prinse-, hij zal je rechtstreeks naar het Winterhof brengen. Dat is en blijft zijn opdracht die hij MOET volgen.’ Neve keek me boos aan en ik kon wel raden waarom, waarschijnlijk door haar bijnaam. Ze greep zijn hand vast en liet zich achter op de wolf getrokken worden. Ze pakte hem stevig bij zijn middel vast (nadat ze eerst geïrriteerd aan haar jurkje zat te plukken) en gaf me weer een boze blik ‘Dit krijg je als je me zo noemt.’ Zei ze koppig. Wauw… ik heb haar toch een beetje onderschat, ik had niet verwacht dat ze er echt nog steeds achterop zou klimmen. ‘Prinses, de enige reden dat hij je helpt ontsnappen van je lieve broer Edmund is omdat hij alle credit wil krijgen van vrouwe Mab.’ Ze snoof met haar neus ‘Dus? Dan zal hij me voor nu in elk geval helpen.’ Waarna ze erachteraan snauwde ‘En noem me geen prinses!’
Een pijnlijke steek kwam in mijn hart en ik zag hoe haar gezicht van boos naar geschrokken en schuldig kijkend ging. Meteen toverde ik een luchtige glimlach op mijn gezicht alsof er niets was gebeurt en zei toen plagend ‘Ik heb altijd nog sneeuwwitje.’ Ze keek me niet begrijpend aan maar blijkbaar dacht ze dat ze het verkeerd had gezien ofzo en kon die wolf daar wel voor kussen, al doe ik dat liever niet want dat is een beetje harig, slijmerig en waarschijnlijk probeert hij dan mijn hoofd eraf te bijten, niet dat het hem lukt maar het blijft niet prettig. . Mijn ogen gingen naar Damian en ik gaf hem een waarschuwende maar ook speelse blik. Damian keek me koel aan, maar ik zag wat zijn blik zei, hij dacht dat hij had gewonnen. Hem krijg ik nog wel. ‘We moeten nu gaan!’ zei Neve haastig. ‘Fort!’ riep Damian tegen de wolf die meteen wegrende. Ik veranderde in een vogel en vloog ze achterna. Toen ik boven hun vloog maakte ik een duikvlucht naar beneden, ik hoorde hoe Neve gilde toen ik in een explosie van veren weer terug veranderde in mezelf en tussen Neve en Damian in ging zitten. Ze had Damian moeten loslaten, omdat ik plotseling tussen in kwam en ik zag hoe ze van de wolf af viel. Sneller dan het licht greep ik haar pols vast en trok haar omhoog. Toen ze weer goed achterop zat, pakte ik haar beide polsen vast en legde ze om mijn middel vast. ‘Hou me goed vast.’ Zei ik tegen haar. Toch zag ik dat 1 hand eventjes snel naar haar jurkje ging waar ze weer aan zat te plukken. ‘Goodfellow, ga hier nu vanaf.’ Zei Damian. ‘Sorry wolfmannetje, maar ik blijf Neve beschermen. En trouwens vind je het niet gezellig dat ik bij jou achterop zit?’ Ik schoof wat naar voren en trok hem in een knuffel. ‘Robin Goodfellow laat me los!’ zei hij koeltjes waarna hij mijn armen lostrok. ‘Met liefde en plezier.’ Zei ik grinnikend. ‘Puck waarom moest je nou weer perse hiertussen in? Je had ook achterop kunnen zitten, door jou viel ik bijna te pletter.’ Zei Neve boos ‘Oh mijn god het is een wonder, je noemde me Puck en hmm misschien omdat ik weet wat ik doe en om te voorkomen dat je straks verliefd wordt op deze Winterfae.’ ‘Verliefd?! Hoezo verliefd en wat maakt jou dat uit?’ Ik keek achterom en zag dat ze blosjes op haar wangen had. ‘Niet alle Winterfae zijn te vertrouwen en ik heb eerder meegemaakt dat een meisje valt voor de charmes van een Winterfae. Gelukkig was dat een goed persoon, maar hem ken ik niet, dus je kunt maar beter dingen voorkomen. En het maakt me uit omdat ik je wat beter heb leren kennen en je bent geen verkeerd persoon Neve, ik zou het jammer vinden als hij je wat zou aandoen later en jij daarbij ook meteen een gebroken hart hebt.’ Zei ik serieus terwijl de wolf over een omgevallen boomstam sprong. Ik hoorde hoe Damian vals lachte ‘Ohh ik zie al over wie je het hebt. Jou grote liefde Meghan die werd afgepakt door onze voormalige Winterprins Ash.’ Hij zei het behoorlijk walgend, waarschijnlijk omdat Ash dus een schande is in het Winterhof ‘Ik kan het nog steeds niet geloven dat koningin Mab nog steeds veel geeft om Ash.’ Zei hij er afschuwend achteraan. ‘Misschien omdat hij nog steeds haar laatste zoon is en geef toe, hij is wel de enige waar vrouwe Mab ooit lichtelijk heeft laten zien dat ze om hem geeft en hij was het lievelingetje van haar.’ Zei ik terwijl ik het onderwerp met Meghan probeerde te vermijden in de hoop dat Neve dat ook zou vergeten. Damian wilde net wat terug snauwen toen Neve hem voor was ‘Wacht. Puck Meghan was je grote liefde? Flip je daarom altijd als je me prinses noemt? Omdat dat haar bijnaam is? En zij hield dus niet van jou… En hoe zit het met die Ash? Hij is een schande, omdat hij iets met haar had, maar waarom, hoe zit dat? En hij was toch de IJzerkoning ofzo, geen Winterprins. Maar hij is dan mijn broer, klopt dat? Ik wil graag antwoorden en uitleg.’ Ze zei het met zo’n bevelende ondertoon dat ik de neiging kreeg om meteen te doen wat ze ook zou bevelen. ‘Een echte Winterprinses. Ja natuurlijk krijg je antwoorden.’ Zei Damian licht duivels. Ik was op dit moment sprakeloos, het voelde alsof Neve me zojuist in mijn rug had gestoken toen ze zei dat Meghan niet van mij hield. Natuurlijk houd ze wel van me, maar dan als beste vriend en niets meer. Ik heb het een lange tijd terug al geaccepteerd, maar dat betekent niet dat ik gestopt ben met van haar te houden of dat het geen pijn meer doet. Ik keek naar de omgeving en zag dat wolfman in de richting van Tir Na Nog ging. Het zou niet lang meer duren als we het Wyldwoud uit waren. Ik tikte Damian op zijn schouders en nu, had ik enorm zin om hem te plagen en natuurlijk te zorgen dat we naar het Mag Tuiredh gingen en niet naar Tir Na Nog. En ook nog Edmund op afstand houden, wat een druk leven heb ik toch altijd.