||03||

|| Ten Days and Five Hours till the game||

Als ik arriveer in het kunstlokaal, wordt mijn humeur slechter, want er staat op het bord een instelling voor nieuwe plekken, en laat de docent me express naast Polina neerzetten. Ze weet dat ik haar haat en als ze ontdekt waarvoor ik ons heb opgegeven gaat ze het merken ook. Met een diepe kreun en zucht plof ik neer aan de rechterzijde van Polina, die met een frons naar me kijkt. "Je weet dat Tiffany naast me zit Estlandse trut?" zegt Polina bazig terwijl ze me spullen wegduwt. "Helaas niet meer, je bent met mij opgescheept Popo" zeg ik terwijl ik me spullen terug duw "denk maar niet dat ik dit wil, ik zit hier enkel omdat het moet vanwege de regels" "Hetzelfde geldt ook voor jou Emmelie Di Snorest" antwoordt Polina die pissig haar boeken pakt en op de tafel smijt "jij krijgt het zwaar dit uur, geniet er maar van". Ik zucht diep terwijl ik mijn blonde lokken in een rommelige knot doe zodat mijn haar niet roze of groen wordt, integendeel tot Polina die haar bruine lokken altijd los houdt omdat ze dat mooi vindt en wie mooi wilt zijn moet soms lijden aldus Polina en dat merk ik ook aangezien een paar lokken van Polina nu paars en geel zijn. Ik doe me best om niet te lachen maar helaas, dat plan mislukt grandioos. "Waarom zit je te lachen Di Snorest?" Snauwt ze "lach omdat je je ware lelijkheid ziet voor de allereerste keer?". "Polina, je weet dat we met het vak kunst de doeken moeten schilderen en niet je eigen haar?" Zeg ik terwijl ik wijs naar haar haar. Verschrikt kijk Polina naar haar paarse, gele en groene lokken. "Dit heb jij weet geflikt is het niet?" zegt ze chagrijnig. "Nee, deze keer ben jij de dader Polina, veel plezier met je lokken, groen staat je goed". Ik had deze woorden beter voor me kunnen houden want Polina flipt helemaal, ze pakt de roze verf, douwt haar kwast daarin, en gooit dan het spul midden in mijn haar. Pissig kijk ik naar mijn haar, wat nu deels roze is. Ik pak de doos groene verf en ik gooi de hele inhoud in haar haar, die nog groener kleurt. "Jij, trut" gilt Polina pissig terwijl ze naar de kraan rent "ik pak je nog terug en deze keer meen ik het". Ik moet stiekem lachen om Polina, want wat ze ook doet, het gaat onze waarschijnlijke deelname aan Rival Games nooit maar dan ook nooit overtreffen en dat wil ik ook zo houden. Glimlachend pak ik mijn schilderdoek en een kwast om veder te kunnen werken aan mijn zelfportret. Nadat ik eindelijk klaar ben met mijn ogen na te schilderen, wordt de les onderbroken door verbazingwekkend genoeg Animinata. "Sorry guys dat ik jullie onderbreek maar ik wil wat bekend maken over de kandidaten van de Rival Games, want een duo van jullie school is officieel geselecteerd voor de Rival games en dat verdient een uiterst applaus" zegt ze terwijl ze in haar kleine handen klapt. "Jullie denken nu vast, welk duo is gekozen om deel te nemen aan dit avontuurlijke spel?" Zegt ze glimlachend "ik hou jullie niet meer inspanning, de kandidaten voor de Rival games op Rose High College zijn Emmelie Di Forest met haar rivaal Polina Tarasofa, gefeliciteerd dames". Ik draai me meteen om naar Polina, die niet al te blij is met haar kwalificatie en dat laat merken ook. "Suprise Popo" zeg ik glimlachend "ik hoop dat je goed kan vechten maar dat is niet zo dus ik kan niet wachten om jou een lesje te leren". "Ik ga je zo afmaken Di Snorest" zegt Polina pissig "pas maar op". Voordat Polina me kon slaan werdt ik opgeroepen om naar Animinata te gaan voor naderende informatie over het progamma. Ik ruim me spullen op en loop richting de uitgang.