OO9 - The Lake

Met Draco aan mij zij, liep ik het kasteel uit. Waarom deed ik dit ook alweer. Zodra ik buiten was, kon ik het gras ruiken. Het was een warme dag vandaag. De zon scheen fel in mijn gezicht, en ik keep mijn ogen lichtjes dicht. 'Ik weet een plek bij het meer, zullen we daarheen gaan?' vroeg Draco. Ik knikte. In stilte liepen we het pad af. Langzaam verdween het pad, en liepen we over pas gemaaid gras. Niet ver bij ons vandaan lag een groot meer. De zon scheen erop, waardoor een prachtige schittering werd weerkaatst. We liepen nog een stukje door, voor we aan de oever van het meer in het gras gingen zitten. 'Het is prachtig hier,' verzuchtte ik, terwijl ik naar het meer keek. 'Daarom heb ik jou ook hier heen gebracht,' zei Draco, 'het weerspiegelt jou.' Ik keek hem even aan. Flirtte hij nou met mij? Ik had het me vast verbeeld, en negeerde het.

'Dus, Delaney? Die naam ken ik niet,' zei Draco, 'Wat is jouw bloedstatus?' De jongen keek me nieuwsgierig aan. Voor een paar seconden dacht ik na, dit wist ik niet. 'Mijn ouders zijn gestorven toen ik nog erg jong was, ik heb vanaf die tijd in een Dreuzelweeshuis gezeten. Dus ik heb geen idee.' Draco leek even te denken, maar toen ontstond er een grijns op zijn gezicht. Niet wetend of dit goed of slecht was, keek ik hem vragend aan. 'Het spijt me, maar ik weet zeker dat jij een Pureblood bent.' 'Omdat?' 'Wel, de Sorting Hat plaatst alleen Purebloods in Slytherin. Een uitzondering daar gelaten, natuurlijk. Maar het komt amper voor.' Nadat Draco die woorden had gezegd, landde er een grote, zwarte uil naast Draco. Zijn gezicht trok wit weg, en ik zag angst in zijn ogen. Toen de jongen de brief van de uil wilde pakken, pikte het beest hem. Uiteindelijk kreeg Draco de brief te pakken, en de uil vertrok zo plotseling als hij gekomen was. Met trillende handen opende Draco de brief, en met elk woord dat hij las, trok hij witter weg. Als dat überhaupt al mogelijk was. 'Wat is er?' vroeg ik, en deed een poging om de brief te lezen. 'Nee!' Draco zijn stem sloeg over, en drukte de brief tegen zijn borstkas aan. 'Die brief gaat jou niets aan, maar ik moet nu gaan.' Draco stond op, en liep in een treinvaart terug naar het kasteel. Mij verbaasd achterlatend.

Terug in het kasteel, zag ik al snel dat Hermione in de gang aan het lezen was. Ik liep naar haar toe. 'Hallo, Hermione,' zei ik met een glimlach op mijn gezicht. Het meisje met de warrige haren keek verschrikt op, maar keek toen vriendelijk. 'Hoi Sarah,' zei Hermione, ook met een glimlach op haar gezicht. Maar al snel keek ze ernstig. 'Wat is er?' 'Ik zag je met Malfoy bij het meer,' verklaarde ze. 'Dus? Heb je daar problemen mee?' Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog. 'Nee! Nee, natuurlijk niet,' zei Hermione snel, 'maar ik wil je alleen vragen om voorzichtig te zijn met Malfoy.' Ik liet mijn wenkbrauwen niet zakken, niemand vertelt mij wat te doen. Niemand. 'En waarom is dat?' Hermione haalde diep adem. 'Ik weet het niet zeker, natuurlijk maar Harry denkt dat-' Een monotone stem die ik maar al te goed herkende sprak door haar heen. 'Ah.. Miss Granger en Miss Delaney, wat een.. verrassing om jullie samen te zien.' Ik besefte mezelf net dat ik na de les mezelf bij hem had moeten melden. 'Als ik mij niet vergis, Miss Delaney, hadden wij nog een afspraak,' zei Snape, Hermione verder negerend. Het meisje pakte haar spullen in, en liep snel weg.