"Hieruit zijn wij tot de conclusie gekomen dat u een goede fotograaf bent, die wij graag de kans willen geven om te groeien."

Geachte meneer Styles,

Na aanleiding van uw sollicitatie hebben wij uw portfolio bekijken. Hieruit zijn wij tot de conclusie gekomen dat u een goede fotograaf bent, die wij graag de kans willen geven om te groeien. Daarom willen wij u vermelden dat wij onze keuze op u hebben laten voor een belangrijk concert dat plaats vindt in 'the O2 Arena' te Londen. Het gaat om de band 'Directions' bestaande uit Louis Tomlinson, Niall Horan, Liam Payne en Zayn Malik.

Omdat deze band een enorme groei doormaakt in de muziekindustrie vertrouwen wij er op dat u ons een aantal mooie, zo genoemde, snaps kan geven die wij kunnen gebruiken om deze band te promoten wereldwijd. Er rust dus een enorme druk op uw schouders, maar omdat wij denken dat u dit wel aankan, gezien uw fotografie werken, vertrouwen wij er op dat het goed komt.

Graag horen wij of u dit project aan wilt nemen. Ook willen wij voor het concert, plaats vindend op zaterdag de 27e van juni 2015, graag een zakelijke afspraak om alle details door te nemen en noodzakelijke werkkleding aan u te geven.

Met vriendelijke groet,
Modest!Management.


Het is magisch hoe een simpele e-mail je hele dag kan veranderen. Voor de verandering besloot ik vandaag in de ochtend mijn mailbox te bekijken. Vaak staat er niets in, alleen van die vervelende reclameberichten die je zonder te openen gelijk weer naar je prullenbak toe verplaatst. Enkel ben ik nu blij dat ik eens de tijd heb genomen om het nu te doen. Modest!Management wilt mij als hun fotograaf voor één van de meest groeiende band van deze tijd! Ik ben slechts een amateur met een hobby en dan kiezen ze mij uit? Mijn handen laat ik een keer over mijn gezicht glijden ondertussen een 'wow' over mijn lippen rolt. Ik kan dit simpelweg gewoon niet geloven.

Hoe reageer ik hier op? Ik moet dit wel goed aanpakken. Het is de kans van mijn leven. Eén fout kan alles verpest nu. Na een keer mijn longen goed vol getrokken te hebben met de zuurstof die rondzweeft in mijn kamer klik ik met een trillende wijsvinger op 'beantwoorden'. Bijtend op mijn onderlip begin ik te typen, mopperen en af en toe wat vloeken. Uiteindelijk is het toch gelukt en heb ik een e-mail terug weten te schrijven.

Geachte heer/mevrouw,

Aller eerst vriendelijk bedankt voor uw aanbod. Deze zou ik dan ook graag aan willen nemen. Gezien het concert over enkele dagen plaats vindt kan ik langskomen wanneer dit u het best toe lijkt. Immers ben ik gehele dagen beschikbaar om langs te komen. Ik deel mijn eigen dagen in met het fotograferen en kan dus stoppen wanneer ik dit wil.

Ik zie uit naar uw reactie,

Vriendelijke groet,
Harry E. Styles.


En verzenden. Nu is er geen weg meer terug. Ik mag foto's maken bij een concert. Kan ik dat wel? Ik maak voornamelijk foto's van natuurgebieden of andere omgevingen. Nauwelijks mensen, laat staan als ze rondspringen op een podium. Oké Harry, dit kan je wel. Mijn laptop klap ik weer dicht waarna ik van mijn bureaustoel af stap en mezelf een weg baan naar mijn kleine keukentje.

Het huisje waar ik in woon stelt niet zo heel veel voor. Twee kleine kamers, één om in te slapen en één om de rest van de dag in door te brengen, en een soort van een keuken. Ach, het is voldoende voor mij. Als ik via mijn laptop wat muziek aan heb gezet loop ik door naar de keuken om daar een warme kop thee klaar te maken samen met iets om te eten. Ondertussen ik wat mee zing met het nummer neem ik een kijkje in mijn, lege, koelkast. "Great. Starbucks dan maar." Grom ik waarna ik de waterkoker uit zet. Als ik in mijn schoenen ben gestapt en mijn jas aan heb zeg ik nog even snel een beanie op waarna ik door loop naar mijn slaapkamer om mijn camera te pakken. Uiteindelijk besluit ik om vandaag old-school te gaan doen en mijn analoge camera mee te nemen. Met een tevreden glimlach verlaat ik mijn huis. Eigenlijk is het nog niet zo heel erg dat ik naar de Starbucks toe moet. Wat je 'moeten' noemt trouwens.

Na een wandeling van een aantal minuten kom ik uiteindelijk aan bij het gezellige gebouw. Zodra ik binnen stap begroeten de medewerkers me met een brede glimlach. Misschien kom ik hier iets te vaak? Wanneer ik aan de beurt ben hoef ik enkel nog af te rekenen, aangezien ik altijd hetzelfde haal. Ik neem mijn broodje alvast aan en wacht dan geduldig op mijn koffie ondertussen ik ik even rond kijk. Mijn blik blijft hangen op een koppel. De jongen heeft blond haar met een behoorlijk bruine uitgroei. Het meisje daar in tegen heeft lange bruine lokken en beeldig groene ogen. Wat voor kleur de jongen heeft kan ik niet zien aangezien ik enkel de achterkant kan zien.

"Harry, je koffie." Zegt Lucy met een glimlach als ze het naar me toe schuift. Ik glimlach dankbaar en neem dan plaats aan mijn standaard tafeltje. Nu heb ik een prima zicht op het stel. Ze passen bij elkaar. Beide hebben ze een rustige glimlach, wat ze goed staat. In stilte begin ik te eten aan mijn ontbijt ondertussen ik naar buiten blijf kijken naar dingen die ik na mijn ontbijt kan gaan fotograferen. Het idee dat ik over een paar dagen gewoon bij een concert sta om mijn hobby uit te voeren voelt goed. Alsof ik toch nog iets kan maken van mijn leven.

Alles leek te veranderen nadat mijn ouders me het huis uit moesten zetten. Het zit namelijk zo dat ik op jongens val. Het is nou eenmaal zo gekomen en ik kan er zelf niets aan veranderen. Al dacht mijn vader dus van wel. Jammer genoeg. Mijn moeder kon niets anders doen dan hem volgen met zijn keuze, anders had ze samen met mij op straat gestaan. Contact heb ik nog steeds met haar. Ze accepteert me als wie ik ben.

Mijn gedachten worden onderbroken als het meisje van het koppel ineens haar stem verheft. Ik kan verder niet echt verstaan wat ze zegt, maar het breekt de jongen duidelijk. Ze lijkt wel boos. Jammer. Ze leken een aantal minuten geleden nog zo gelukkig. Ik eet rustig verder aan mijn ontbijt ondertussen ik het koppel wat in de gaten houd. Het meisje verlaat de Starbucks uiteindelijk, wat de jongen tot mijn verbazing opgelucht laat zuchten. Oké dat is ook nieuw voor me. Waarom zou je blij zijn als je vriendin boos weg loopt?

Aan de andere kant, wat zou ik er van weten? Ik heb nog nooit een relatie gehad. Niet eens een crush op iemand.. Mijn soulmate loopt waarschijnlijk nog ergens rond.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen