OO8 - An (un)pleasant surprise

Toen Hermione en ik klaar waren, liepen we naar buiten. 'Hoelang nog tot de volgende les begint?' vroeg ik. 'Ik geloof nog 40 minuten,' zei Hermione, 'welk vak heb je?' Ik haalde mijn rooster uit mijn tas, en bekeek welk vak ik had. 'History of Magic.' 'Oh, ik heb Herbology.' We liepen in stilte verder, tot een ijzige stem die ik maar al te goed herkende de stilte verbrak. 'Zo zo, nu al een nieuwe vriendin gevonden?' Malfoy.'Oh jij.. wat een onaangename verrassing.. Problemen mee dat ik bevriend met Hermione ben?' vroeg ik, en keek de jongen koel aan. Een spottende grijns sierde zijn prachtige gezicht. 'Je weet dat Granger een Mudblood is?' Dumbledore had me verteld over de bloedstatussen, dus ik wist wat het in hield. 'Dus?' 'Dus dat betekend dat jij net zo ranzig bent als Granger,' zei Malfoy. 'Oh, dat is spijtig, in dat geval gaan we weer.' Ik draaide mezelf van de jongen af, en wilde weg lopen. Maar zijn koude handen grepen zich om mijn pols. Dat had hij niet moeten doen. Ik draaide me abrupt om, en drukte de jongen tegen de stenen muur. 'Luister, Malfoy. Ik ken je niet, en ik wil je ook niet kennen. Dus je blijft van mij af, en je laat mij met rust. Begrepen?' siste ik in zijn oor. Met mijn nagel kraste ik langs zijn kaaklijn, wat een rode streep achterliet. Ik liet de jongen los, en liep weg. Hermione volgde me. 'Je had zijn blik moeten zien, geniaal, Sarah,' zei ze lachend.

De dag ging snel voorbij, en Jasmine had me de hele dag genegeerd. Tot ze bij het laatste vak, Defence Against the Dark Arts, naast mij ging zitten. Lichtelijk verbaast keek ik op. 'Hoi Jasmine,' zei ik tegen het blonde meisje. 'Was het gezellig met Granger?' vroeg Jasmine, en ik hoorde lichte walging in haar stem. 'Wat is toch jullie probleem?' Jasmine rolde met haar ogen. 'Ons probleem? Sarah, luister, Granger is een Mudblood, dat houdt in dat-' 'Ik weet wat dat in houdt.' 'Waarom ga je dan met haar om?' Ik zuchtte en wierp een blik op mijn lesboek, Confronting the Faceless. 'Sarah,' siste Jasmine. 'Wát?' snauwde ik geïrriteerd terug. Tot een strenge, kille stem mijn gesnauw verstoorde. 'Ah.. Miss Delaney, blijft U na de les maar even zitten. En nu stilte!' De man met het zwarte vettige haar, ook wel bekend als professor Snape kwam het lokaal binnen, en met zijn toverstok sloot hij alle ramen in het lokaal. Waardoor het erg donker werd. 'Wat deed ik verkeerd?' fluisterde ik. 'Ik zei stilte, Miss Delaney.'

Toen de bel ging schoot ik het lokaal uit. Jasmine had me de hele aan lopen tikken, om mijn aandacht te krijgen. Maar ik had gewoon niet de behoefte om haar gezeur aan te horen. Niemands gezeur, eigenlijk. Halverwege de gang greep iemand mijn pols vast, en geïrriteerd keek ik het slachtoffer aan. Ik herkende hem aan zijn witblonde haar, en aan de kras op zijn wang. Nou kregen we het. 'Sarah, wacht even,' zei Malfoy. 'Wat moet je, Malfoy? Had ik niet gezegd dat-' 'Ik weet wat je zei, maar ik wil je wat vragen.' Ik was stil, zodat hij zijn vraag kon stellen. 'Zou je met me buiten willen gaan wandelen, het is heel erg mooi weer.' Ik wierp een blik uit het raam, en het was inderdaad mooi weer. Even twijfelde ik, maar toen besloot ik de jongen een kans te geven. Ik had toch niks te doen. En in mijn huiswerk had ik nu even geen zin.