The new kid *4*

'Nou op maandag woensdag en donderdag hebben we exact het zelfde rooster' zei ik terwijl ik haar het briefje terug gaf.
'Kan ik dan morgen met jou meelopen voor het geval dat ik verdwaal?' vroeg ze.
'Tuurlijk'
'Ik heb echt het gevoel alsof ik iets raars op mijn hoofd heb zitten, want iedereen zit me aan te staren' zei ze.
'Je bent nieuw zulk soort dingen gebeuren hier niet zo vaak en al helemaal niet als je een meisje blijkt te zijn'
'Daar heb je gelijk in' zei je met een glimlach 'Maar hoe heet je eigenlijk?'
'Ik heet Nicholas maar iedereen noemt me Nick'
'Nick, leuke naam'
'Dank je, die van jou is ook leuk'
'maar niet echt wat je verwacht bij mij'
'Dat klopt' We waren ondertussen al op een bankje op het schoolplein gaan zitten. Mike pakte een appel uit haar tas en nam er een hap van.
'Kunnen ze niet ergens anders naar kijken?' zei ze.
'Ik denk het niet' zei ik grinnikend.
'Hoe lang denk je dat het duurt voordat ze weer naar elkaar kijken?' vroeg ze.
'Nou bij Sophie duurde het een ongeveer een maand, maar die kwam helemaal uit Frankrijk' zei ik.
'Uit Frankrijk dat is ver. Dat was toch dat meisje dat als 3 iets aan mij vroeg?'
'Ja, hoe weet je dat?'
'Ik hoorde een licht accent toen ze praatte' zei ze 'Maar wat hebben we hierna eigenlijk?'
'Gym en we zijn nu bezig met volleybal'
'Oké' zei ze. We aten ons eten op en liepen samen naar gym. Ik vertelde haar dat ik in het volleybal team zat maar dat we niet zo heel erg goed waren. Ze luisterde geïnteresseerd naar me. Ik liep de jongens kleedkamer in en zij die van de meisjes. Na het omkleden liep in de Gymzaal in en zag ik Mike op een bankje zitten.
'Ik zie dat je al gym kleren heb gekregen' zei ik.
'Gister ontvangen' Ik ging naast haar op het bankje zitten en langzamer hand liep de gymzaal vol. Toen iedereen zat maakte de gym leraar groepjes en we moesten partijtjes spelen. Ik werd uitgekozen tot scheidsrechter omdat ik de regels het beste kende. Ik was scheids bij het team van Mike waar ook Jasper in zat. Mike mocht het eerst serveren en ik gooide de bal naar haar toe. Ze ving hem een beetje onhandig op en iedereen dacht hetzelfde: ze is beroerd in gym. Ze hield de volleybal vast en maakte aanstalten om te slaan. Ze zag dat iedereen van schrik in elkaar dook en ze keek ze even raar aan.
'Het andere team kan ook beginnen als jullie dat prettiger vinden' zei Mike. Allebei de teams knikte. Mike zuchtte en sloeg de bal naar de andere kant van het net waar hij precies in de handen van de tegen partij viel. Iedereen staat haar met open mond aan te staren en Mike krijgt een hele grote grijns op haar gezicht.
'Jullie dachten echt niet dat ik het kon' zei ze 'Nou zo beroert ben ik toch ook niet?’
Niemand wist iets uit te brengen.
'Gaan we nog beginnen of niet?' zei ze daarna. We speelde een paar potjes en ik merkte dat Mike niet helemaal haar best deed maar toch nog steeds veel beter was dan de rest. De gym leraar floot en de les was afgelopen. Ik liep naar de kleedkamer toe en ging me omkleden.
'Wist jij het dat ze zo goed was?' vroeg Jasper aan mij.
'Nee, ik vind het vreemd dat ze het niet zei we hadden het net over volleybal'
'Misschien kwam het niet bij haar op'
'Denk het niet, maar ik zie je morgen' en ik liep de kleedkamer uit. Ik zag Mike op een bankje zitten op het schoolplein en ik liep naar haar toe.
‘Waarom zei je niet dat je zo goed was?’ vroeg ik aan haar.
‘En jullie gezichten missen, echt niet’ zei ze met een grijns op haar gezicht.