||Prologue||

Een spel, een spel die veel roem kan opleveren aan de overlever. Een spel, een spel waarin je kans op roem wordt vergroot met de secondes die je uithoudt. Een spel, een spel waarvoor je moet opofferen. Zou jij meedoen aan zo raar spel? Zou jij alles opgeven voor de roem? Zou je je leven willen opgeven om je rivaal te zien lijden? Allemaal vragen met als hoofdthema, Zal ik het overleven te koste van je rivaal? Niemand kan antwoord geven, zelfs de spelmakers niet. Niemand kan je helpen als verstrikt raakt in gevaar. Niemand kan je helpen met ontsnappen van vreemde gevaren die uitgerekend jou willen hebben. Niemand kan, ook al wilt diegene wel. Waarom moest ik me überhaupt opgeven voor een spel zoals dit? Waarom moet ik mezelf laten lijden? Zelfs ik weet niet waarom en dat is een wonder opzich. Wanneer ben ik ontsnapt uit deze gekkigheid? En als ik ontsnapt ben, hoe gaat het dan met mij? Ben ik gezond zonder een enkele schammetje? Ben ik gewond? Of ontsnap ik doordat mijn hart stopte met werken? Ik weet niet welk antwoord ik moet geven en misschien is dat maar nuttig ook, niemand wilt weten wanneer zijn einde nadert. En wat als ik sterf? Hoe sterf ik dan? Door mijn rivaal, gruwelijk en langzaam zodat ik lijd? Door een rare obstakel, snel en pijnlijk? Door de nare weeromstandigheden om de tien seconden kunnen veranderen van pure hitte tot ijzige kou? Waarom moest ik me nou opgeven voor dit spel? Dit spel verziekt me leven. Dit spel maakt me ongelukkig en hulpeloos. Maar stoppen of opgeven is verreweg geen optie. Opgeven betekend altijd de gruwelijkste manier om te ontsnappen uit deze hel, het is namelijk de dood die je dan onder je ogen krijgt. Ik moet ontsnappen, met of zonder rivaal, dat maakt voor mij niks uit. Ik moet weg uit deze nare hel die me kleineert, vernietigd en me wilt slopen. Maar hoe, dat weet niemand, zelfs ik niet. Want iedereen houdt je in de gaten, van de kandidaten tot de regisseurs, van de kijkers tot jezelf, iedereen kijkt. Probeer dan nog maar te ontsnappen zonder zelf te sterven. Dit wordt een moeilijke opgave maar zoals je moet doen bij elke opgave, je moet het oplossen. En dat is wat ik ook ga doen, maar of het lukt weet ik niet, maar dat zie ik vanzelf. Ontsnappen is het enige wat telt voor mij, de rest interesseert me helemaal niet, het enige wat me interesseert is ontsnappen.

~Emmelie di Forest