Once in a lifetime. 1.1

Dag dames!
Allereerst wil ik iedereen bedanken die zich geabonneerd heeft! Super leuk om te zien! :-)
Ten tweede een beetje uitleg, meestal doe ik bij elk verhaal een proloog. Deze keer niet, we vliegen er meteen in! :-) En net zoals in een boek werk ik telkens met hoofdstukjes, het eerste hoofdstukje heet dus Once in a lifetime. Zoals jullie zullen merken zullen de titels telkens liedjes van 1D zijn èn iets te maken hebben met de gebeurtenissen van het hoofdstukje.
En als laatste, ik zal telkens een dag activeren, twee dagen niet, activeren, twee dagen niet. Ik moet de komende weken veel werken en heb niet altijd veel tijd om te schrijven, vandaar.
En als aller laatste wil ik iedereen een fijne dag wensen, ook al regent het hier nu behoorlijk goed. :-) xx

Druk ben ik bezig met het opzoeken over de informatie over hoe we nu in Brussel geraken. Eerlijk gezegd hou ik er niet van om ergens naartoe te gaan waar ik niet vertrouwd ben, en aangezien Hanne geen tijd heeft door de examens om onze route uit te stippelen, doe ik het maar. Maar eerlijk, zo erg is dat nu ook weer niet aangezien het anders een zooitje zou worden. Zuchtend kijk ik naar m'n beeldscherm... Meer dan anderhalf uur gaan we onderweg zijn, daar heb ik zo geen zin in! Hopelijk zitten de treinen niet te vol of zijn ze niet te laat... Of stel dat we ons treinkaartjes kwijt raken, rustig Manon! Niet aan denken! Geef de kaartjes niet aan Hanne en dan komt alles wel goed. Net wanneer ik van plan ben om m'n gsm erbij te nemen voor Hanne op de hoogte te brengen gaat hij af. De foto van Hanne verschijnt op het beeldscherm en meteen neem ik op.
'Hallo!' 'Hey Manon, seg... Ik heb een groot probleem ze' ik slik even, ik voel de bui al hangen. 'Ja, vertel eens...' Hanne kucht even en op de achtergrond hoor ik haar vader iets zeggen. Hanne's vader is enorm streng, wat het ook is... Hij zal hier wel iets mee te maken hebben. 'Ik kan morgen niet mee naar Brussel.' Ik hoor Hanne zuchten en eerlijk gezegd heb ik zin om de telefoon meteen op te hangen. Ik bedoel, hallo... Dit is onze kans, morgen is misschien het moment... En zoiets, sja... Dat gebeurt misschien maar once in a lifetime. 'Hoezo, je kan niet meer mee?' Hanne zucht weer. 'Ja, ik heb het leren toch wat onderschat... 'K moet echt nog kei veel doen.' Ik knik, wat Hanne natuurlijk niet kan zien. 'Manon?' 'Ja?' 'Ben je boos...?' 'Nee hoor... Kan je..?' Hanne laat me niet uitspreken en onderbreekt me midden in m'n zin. 'Jaja, ge moogt gerust zijn! Zaterdag sta ik sowieso paraat!' Weer hoor ik Hanne's vader iets op de achtergrond zeggen. 'Ma allé papa! Meende gij da nu?' In Hanne's stem is nu duidelijk een beetje woede te horen. 'Verdomme he! Ik kan ook niet, hij is tickets vergeten bestellen!' Ik sla m'n handen voor m'n ogen en schud zachtjes met m'n hoofd... Dit wil dus zeggen, dat ik ten eerste niet kan gaan morgen... En ten tweede, helemaal alleen moet gaan zaterdag. FML...

Reageer (2)

  • awsten

    Ik vindt dit al een leuk begin :3
    Ik ben benieuwd waar dit naartoe gaat thehe

    Ik hou van de Vlaamse tint erin :')

    8 jaar geleden
  • DreamyHoran

    Oehh! Leuk verhaal (:
    Snel verderr
    x

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen