Cry! {hoofdstuk 2}

Mijn handen tikken ritmisch mee met het muziek. Mijn blik staat nog steeds op chagrijnig. 'Schat?' vraagt Josh, je vader. 'Wat?!' snauw je. 'Schat komop, het is maar een verhuizing.' probeert Lindsey, je moeder. 'Voor jullie ja!' sis je. Je ouders geven het op en kijken weer naar voren. 'Chloë!' zeurt Taylor, je zusje. 'Begin jij nu ook al!?' roep je verontwaardigd. Taylor kijkt je even woest aan maar staart dan weer voor zich uit. 'Nu moeten we overstappen op het vliegtuig.' zegt je moeder blij. Je gromt even maar stapt toch uit. Een koude windvlaag schuurt langs je huid. Een rilling loopt over je rug. 'Cloë?' vraagt Taylor nu voorzichtig. Je kijkt haar wat zachter aan. 'We komen toch wel op dezelfde school?' vraagt ze bang. Je staart voor je uit. 'Ik hoop het wel.' zucht je. Je slaat je arm om haar schouder. 'En als ze je hier ook lastig vallen, dan pak ik ze!' grijns je. Je hebt daar eigenlijk wel zin in. Dan kan je eindelijk je woede van het verhuizen afreageren. Jullie stappen in het vliegtuig. 'Hopelijk crashen we.' fantaseer je. 'Chloë!' roept Lindsey verontwaardigd. 'Hoe eerder, hoe beter.' zucht je nog na. Forks, daar was je eindbestemming. Je haatte de stad, alleen niemand wist waarom. Alleen maar jij. Jullie liepen naar je plek. 'Wie wil bij het raam zitten?' vroeg Lindsey enthousiast. Geen van jullie antwoordde. 'Chloë, jij mag!' zei Josh snel. Je keek hem giftig aan maar ging uiteindelijk toch zitten. Taylor kwam naast je zitten en staarde droevig voor zich uit. 'Taylor?' fluisterde je. Ze draaide haar hoofd om. 'Is er soms iets?' Taylor barstte in tranen uit. Je staarde haar verbijsterd aan. 'Wat is er?' zei je maar ze bleef maar door snikken. 'Door mij veranderd ook jou leven!' huilt ze. 'Het is wel goed, Taylor, echt!' je probeert overtuigend te klinken. Taylor kijkt je aan. 'Echt sorry! Ik haat mezelf!' roept ze. 'Stt!' kalmeer je haar. Je weet niet zo goed wat je moet doen. 'Kijk mij hier dan janken, ik lijk wel een baby.' zucht ze. Naast haar begint net een baby te krijsen. Je schiet in de lach en ook Taylor doet mee. Je ouders kijken verbaasd om, ze zitten namelijk voor jullie. Het rit blijft komisch want jullie maken de ene blunder na de andere. Er komt een stewardess op jullie af. 'Willen jullie een kussen?' vraagt ze vriendelijk. Jij en Taylor kijken elkaar enthousiast aan en zetten daarna een onschuldig gezicht op. 'Als het mag.' zegt Taylor met een lief glimlach. Als het kon, smolt de stewardess gewoon. 'Jij bent gewoon te schattig.' mompel je als de stewardess weg loopt. 'Ik krijg jou nog wel.' grijnst ze. De stewardess komt terug met twee lekker zachte kussen. Als ze wegloopt, en Taylor niet goed oplet, knal je de kussen tegen haar hoofd aan. Jullie schieten in de lach en na dat moment vliegen de kussens in het rond. Er komt een andere stewardess naar jullie toegesnelt. 'Willen jullie daarmee ophouden? Sommigen mensen proberen te slapen.' zegt ze met een schrille stem. Jullie schieten weer in de lach.


Reacties?