5

Ochtendstond heeft goud in de mond zeggen ze altijd, maar ik ben verdomd moe. De jongens hadden gisterenavond besloten om vroeg op te staan zodat we tegen 10 uur in de ochtend konden vertrekken naar de stad. Op dit moment kan ik hen wel vermoorden voor hun 'fantastisch' idee. Ik zou op dit moment liever de hele ochtend in mijn bed liggen en gewoon slapen, ook al wil ik wel Sydney gaan verkennen, ik ben zo moe. 'GOEIEMORGEN!!' wordt er op de gang geroepen en ik kan al aan de stem raden wie het is. De deur vliegt open en Ashton komt binnen in zijn boxer. 'Opstaan! Straks komen de jongens om de stad te gaan verkennen! Goed geslapen? Ik anders wel hoor!' ik schiet in de lach, je kan echt geen woord tussen Ashton zijn woordenvloed brengen. Ik heb nooit een broer gehad, of zus, maar Ashton probeert echt een toffe broer voor mij te zijn. Ashton trekt zijn wenkbrauw op en komt op mijn bed zitten, lekker dicht tegen me aan. 'Waarom lach jij met mij.' 'Ik lach niet met jou, ik lach om jou.' wel een volle minuut kijkt Ashton mij aan en opeens begint hij mij te kietelen, ik gil. 'HOE DURF JIJ OM MIJ TE LACHEN! JIJ MAG NIET OM MIJ LACHEN!!' ik gil en ik gil, maar kan ook mijn lach niet inhouden. 'NEEEEE STOOOHOOOP NIET DOEEN!!!' 'WAT IS HET CODEWOORD!!' 'STOOOPPP!!' 'DAT IS NIET HET CODEWOORD!!!' 'WAT IS HET DAN?' 'ZEG HET TOVERWOORD!!' 'STOP ALSTUBLIEFT!' Ashton stopt met kietelen en grijnst. 'Ja, dat was nu het codewoord.' Ik kom niet meer bij van het lachen en kijk Ashton aan. Hij plant een kus op mijn wang. 'Ik ben blij dat je je zo goed voelt hier bij ons, het doet me deugd om een echte lach op je gezicht te zien.' 'Dankjewel Ash.' en plant een kusje op zijn wang. Een glimlach siert zijn gezicht en hij staat recht. 'Kom ga je nu maar douchen zodat we dan straks kunnen vertrekken.'

Ik heb mijzelf heel opgekleed, en geloof me, wat kan make-up wonderen doen. Nog wat lipgloss en ik ben perfect om te gaan. Ashton had mij gewaarschuwd om gemakkelijke schoenen aan te doen, dus doe ik maar een paar vans aan. Mijn skinny broek doet mijn poep mooi uitkomen, al zeg ik hetzelf en het losse topje toont alles mooi aan. Als ik mezelf goed vind om naar beneden te gaan, neem ik mijn tasje en wandel de trap af. Ik hoor de stemmen van de jongens al van boven op de trap en eenmaal ik de hoek van de living voorbij kom wordt het ineens muisstil. 'Wow Abrianna.' 'Je ziet er.' 'Geweldig uit.' 'Dat is mijn zusje!' Ik kijk verlegen naar mijn voeten eerst en vooral omdat de jongens mij aanstaren en ten tweede omdat Ashton mij zusje noemt. 'Dan kunnen we vertrekken.' Luke staat op en ik laat mijn ogen op Calum glijden, hij staart naar mij. Een blos verrschijnt op mijn wangen. Ik voel mij een beetje ongemakkelijk, ik weet niet wat te denken. 'Kunnen we?' Michael kijkt Calum vragend aan en Calum schrikt op. 'Wat zei je?' 'Heb je niet geluisterd?' 'Nee, het kan mij ook geen reet schelen.' Ik giechel en ga met Luke en Ashton mee naar de auto. Ashton rijdt en legt zijn arm rond me heen. 'Wil je bij mij vooraan zitten, of bij die morons?' ik schiet in de lach en kijk Ashton aan met een blik van werkelijk. 'Nee aub, laat Abrianna tussen ons zitten.' Michael kijkt mij met puppy ogen aan. 'Luke is zo dik.' 'Hé!' roept Luke en springt op Michael zijn rug. Ik lach nog meer. Ik heb nog nooit zoveel gelachen de laatste tijd.

Ik zitten tussen Calum en Michael in de auto en Green Day speelt op de radio. De jongens zingen mee, blijkbaar zijn ze een grote fan en ik zing mee als ik de liedjes ken. Na enkele liedjes verandert de muziek naar Nickelback en de jongens leven zich echt uit. Ik gaap moe en sla mijn hand voor mijn mond, Calum laat lief zijn blik op mij rusten. 'Nog moe?' ik knik zacht en hij strekt zijn arm uit, ik begrijp de hint. Ik leg me tegen hem aan en voel zijn arm rond mijn schouders. Kriebels in mijn buik verraden wat ik al even vermoedde. Ik vind Calum leuk, maar ik ken hem niet, wel niet echt. Maar vanaf het moment dat ik hem ontmoet heb, doet hij iets met mij, al kan ik niet precies zeggen wat. Hij geeft mijn zo'n veilig gevoel. Opnieuw gaap ik en Calum plant een kus op mijn kruin en fluistert zacht in mijn oor: ' Sluit nog even je ogen, het duurt wel nog even voor we er zijn.' Ik volg zijn raad op en sluit mijn ogen, al snel voel ik me licht in mijn hoofd, en dan niets meer.