Met Hagrid aan mijn zij liep ik over het Kings Cross treinstation. ‘Hier heb je de ticket,’ zei Hagrid met zijn zware stem. Hij overhandigde de mij een klein stukje papier. ‘Niet kwijtraken, om 11 uur vertrekt je trein.’ Ik wierp een korte blik op het kaartje.
THE HOGWARTS EXPRESS
NAME: Sarah Delaney
HOUSE: Unknown
TIME: 11.00 A.M.
PLATFORM: 9 ¾

Platform 9 ¾? Dat was er toch helemaal niet? ‘Hagrid, ik denk dat er een fout op staat,’ zei ik en keek de halfreus aan. ‘Nee! Tussen platform 9 en 10 is een muur, daar mot je door heen rennen. Maar ik mot nu gaan, ‘t lukt wel toch?’ Voordat ik verder nog iets kon zeggen, was Hagrid al weggebeend met grote passen. Het station uit. Ik zuchtte, en duwde mijn kar verder vooruit. Op mijn kar lag mijn kuthoffer en mijn tas. Al snel had platform 9 en 10 bereikt. En ik keek hopeloos naar de muur. Hoe moest ik hier ooit doorheen?

Na 10 minuten voor me uit te hebben gestaard, kwam ik in beweging. ‘Daar gaat die dan,’ mompelde ik in mezelf. Zo hard als ik kon rende ik op de muur af. En met elke stap die ik zette, werd ik zekerder van mijn zaak. Vlak voordat ik de muur zou raken, sloot ik mijn ogen. In plaats van de verwachtte klap van de muur, voelde ik een warm gevoel door mijn lichaam glijden. Ik opende mijn ogen, en zag een grote, rode trein staan. Er waren veel mensen. Erg veel. ‘Over 15 minuten vertrekt de trein!’ klonk er over het platform. Ik schrok even op, 15 minuten! Ik besloot om snel door te lopen. Ik gaf mijn koffer af aan een jongen, die hem in de bagageruimte legde. ‘Bedankt.’ Ik pakte mijn tas van de kar af, en liep de trein binnen. Ook hier was het een drukte van jewelste. Ik liep door de trein, op zoek naar een lege coupé. Na 10 minuten door de trein gedwaald te hebben, vond ik een vrije coupé. Met een zucht liet ik mezelf op de bank vallen.

Al snel kwam de trein in beweging. We waren nog maar 5 minuten onderweg, of de coupé door ging open. Er stonden 3 mensen. Een blond harig meisje, een zwart harig meisje, en een bruin harige jongen. ‘Hallo, ik ben Luna,’ zei het blonde meisjes met een dromerige stem, ‘Zouden wij hier bij mogen zitten. Alles zit al vol.’ Ik keek haar voor een paar seconden arrogant aan, maar verzachtte toen mijn blik. ‘Tuurlijk,’ zei ik zacht. ‘Dankjewel!’ zei Luna, en ging opgewekt naast me zitten. ‘Ik ben Cho Chang,’ zei het zwart harige meisje,’ en dit is Neville Longbottom.’ Ik knikte voor keer. ‘Ik ben Sarah Delaney.’ ‘Ben je nieuw?’ vroeg Luna. Ik knikte. Ik werd door het drietal even vreemd aangekeken. ‘Wat is er?’ ‘Nou.. normaal zijn de eerstejaars 11 jarigen. Er wordt niet in gestroomd in hogere jaren.’ Daar had Dumbledore niks over gezegd.’

‘Ik ga even een stukje lopen,’ zei ik na een paar uur. ‘Dag Sarah, we zien je wel weer op Hogwarts.’ Ik knikte, en begon door de trein te dwalen. Eventjes op mezelf zijn, en weg van hun.

Reageer (1)

  • Aynur

    Op mijn kar lag mijn kuthoffer en mijn tas....

    Hahaha
    :P
    (A)

    Maar verder wel goed geschreven!!!!!

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen