Chapter 1.O22

Ik stribbel tegen, ik wil nog niet van Burn af worden gehaald. Ik was nog niet klaar met het verbouwen van zijn gezicht. ‘Laat me los.’ ik probeer me los te wringen maar het resulteert alleen maar in het feit dat er meer armen om me heen worden geslagen om me tegen te houden. Omdat mijn armen vast zaten zag Burn de kans schoon om me nog eens in mijn gezicht te slaan. Langzamerhand kwam ik overeind, net als Burn. Hij werd door zijn team overeind getrokken en vastgehouden. Als ze dat niet deden lagen we weer in precies dezelfde positie als daarnet. Bovenop elkaar terwijl we elkaar slaan en zoveel mogelijk pijn proberen te doen.

‘Gazel-sama, alsjeblieft wordt rustig!’ de stem van Icer dringt tot me door. De blinde woede die op Burn was gericht begon langzaam weg te trekken. Hij zag iedereen in een cirkel rondom hem en Burn staan. Beluga, Valen en Frost stonden achter me, me tegenhouden. Langzaam stop ik met tegenstribbelen en ontspan ik weer. ‘Ik ben rustig, zouden jullie me nu los kunnen laten.’ mijn stem was weer ijskoud geworden. De handen rondom me verdwenen en ik was vrij. Burn daarentegen werd nog altijd vast gehouden. Hij bleef maar stribbelen en werd niet rustig.

‘Gazel, oh mijn god.’ Cara kwam uit de cirkel en liep naar me toe. Ik kan me niet herinneren dat ze hier voor het gevecht al was. Als ik in de ronde kijk zie ik dat ondertussen alle leden van Diamond Dust aanwezig zijn, net als heel het team van Burn. Ze zullen wel op al het lawaai zijn afgekomen als ze hier nog niet stonden. Cara kijkt me geschrokken aan. Ik kon me wel voorstellen hoe het eruit moet zien momenteel. Waarschijnlijk zit ik onder het bloed, van mij en van Burn, en begint de huid hier en daar al op te zwellen en blauw te worden. Burn is er precies hetzelfde aan toe.

‘Kom mee, dan zorgen we dat er ijs op de zwellingen komt. Als je er niets aan doet is het morgen alleen maar erger.’ Ik loop zonder tegenstribbelen achter Cara aan richting de ingang. ‘Zielig Gazel, loop maar weer weg!’ ik draai me om naar Burn, die nog altijd furieus is. ‘Het gevecht is over Burn.’ ik klink kalm en zo mag ik er ook uitzien maar van binnen kook ik van woede. Ik zou hem momenteel helemaal de grond in kunnen slaan! Ik draai me weer om en loop verder richting de ingang. ‘Doe maar zo! Loop maar weg! Het boeit toch niemand! Niemand hoeft je hier te hebben, snap je dat dan niet! Je bent een hopeloos geval dat alleen maar voor problemen zorgt voor iedereen. Niemand mag je, kijk naar je eigen team. Ze zijn eerder bang voor je dan dat ze respect voor je hebben en ze je mogen. Niemand heeft je nodig! Het is beter als je gewoon zou verdwijnen uit onze leven! Je bent dood beter af!’
Au