Hoofdstuk 27

(Jazz pov)
De spin kijkt dreigend op me neer. Mijn lichaam begint te bubbelen, het teken dat de polyjuice potion bijna uitgewerkt is. Ook dat nog...
"Waar ben je? Gaat alles goed?" Hoor ik Andy ongerust vragen.
Zelfs nadat ik hem heb gekloot wil hij me nog helpen, wat is hij voor een Slytherin? Ik hou mijn mond, als hij me zag als Jazz zou ik er geweest zijn. plots spuit de spin een web op me af en word ik compleet ingewikkeld. Meteen word ik omhoog getrokken en hang ik onder de spin te bungelen. Een gil verlaat weer mijn mond. Bij nader inzien, ik heb Andy nodig.
"Andy, ik ben hier. Help me alstublieft!" Zeg ik met een stem vol angst.
"Holly shit. Wat is dat voor een reuze spin!!!" Schreeuwt hij uit.
Mijn gezicht is gelukkig ook gedeeltelijk onder het web en mijn gezicht is niet goed te zien.
"Weet ik niet. Ik weet alleen dat hij me hoogstwaarschijnlijk ziet als een lekker hapje." Zucht ik.
"Luister naar me. als ik ja roep, snij jij je los van dat web en loop je zo hard je kan. Heb je dat begrepen, Jazz?" Vraagt hij doordringend.
Met grote ogen kijk ik hem aan.
"Hoe weet je dat?" Vraag ik hem verbaasd.
"Ik herken je stem. Loop naar Hagrids hut. Dat is een bevel." Zegt hij vlak.
"Oke, Andy. Het sp..."
"Geen tijd." Onderbreekt hij me ruw.
Meteen roept hij een spreuk. Drie slangen verschijnen uit zijn toverstok.
"Ja, nu!!!" Roept hij luid.
Meteen doe ik de reducto spreuk waardoor het web kapot barst. Met een harde plof beland ik op de grond. De spin is afgeleid door de slangen en ik zet het op een lopen. Andy hoor ik vlak achter me. Na enkele minuten komen we aan bij de hut van Hagrid.
"En nu ben jij aan de beurt. Ik heb een serieus appeltje met jou te schillen." Zegt hij met een boze blik.
Bang slik ik.

Melding: oeps, een boze Andy. xd