|| 38

Vermoeid open ik mijn ogen en kijk ik in de lachende ogen van Luke. Die me net zacht wakker maakte. “We zijn geland, lieverd.” Het woord ‘lieverd’ uit zijn mond horen, bezorgde me vlinders in mijn buik. De roze glos die zich vormde op Luke zijn gezicht toen hij besefte wat hij net zei, zorgde er alleen maar voor dat deze bom vlinders compleet ontplofte. Ik wou hem hier en nu zeggen dat ik zijn Jade was, maar langs de andere kant durfde ik het niet. Wat als hij me niet geloofde? Wat als hij dacht dat ik loog en hem iets probeerde wijs te maken? Ik kon het maar beter niet doen. Ik, de nieuwe Jade, had Luke ook al terug als vriend. Waarom de kans lopen dit te verpesten?

Nog licht vermoeid stel ik me recht en volg Luke het vliegtuig uit. Dylan komt direct naar me toe en een kus wordt op mijn slaap gepland, waardoor een lach op mijn gezicht verschijnt. “Hoe was jouw vlucht?” Een giechel verlaat mijn mond voor ik antwoord. “Ik zat op dezelfde vlucht als jou hoor.” Ik wist wel dat hij bedoelde hoe het was om voor de eerste keer te vliegen, maar ik hou er van om hem te plagen. “Jade!” Ik en Luke beginnen te lachen en Ashton die er nog maar net was komen bij staan, kijkt ons even raar aan. “Wat is hier aan de hand?” Dylan zucht. “Wil je niet eens weten.” Na deze woorden nam hij zijn koffer die net op de band verscheen en loopt op een sassy manier naar Michael en Calum, die al stonden te wachten met hun koffer. We hadden enkel één kleine koffer bij met de noodzakelijke dingen, onze andere spullen kwamen nog achter. Wat was het een luxe!

“Wie gaat mee uit vanavond?” Gillen Michael en Calum bijna tegelijk. Toen ook ik, Luke en Ashton zich bij hun voegden. Ik knik van nee en wrijf tegelijk in mijn ogen. Ik ben super moe en voel nu al de jetlag, wat ging dit morgen geven. Ashton was ook meteen enthousiast en ik kijk naar Dylan, hopend dat hij bij mij bleef. “Ik ga ook mee, sorry.” Verontschuldigt hij zicht direct bij het zien van mijn gezicht. Ik knikte, “Is niks hoor, ik lees wel even en ga dan slapen. Amuseer jullie maar met jullie vijven, even geen meid om jullie te controleren.” Lachte ik. “Nee hoor, met zijn vieren. Ik ben ook te moe.” Gaapt Luke, waarna hij zijn arm rond mij sloeg. “Wij gaan wel samen naar het hotel, amuseer jullie.” Zei Luke nog, waardoor ik snel aan iets dacht. “Hoe doen we het voor de kamers?” De jongens verzuchten en gingen dan toch mee naar het hotel om eerst hun koffers achter te laten en de kamers te verdelen. We hebben drie hotelkamers met elk twee bedden. De keuze was al snel gemaakt. Luke en ik moesten maar samen moesten slapen, anders zouden we beide vannacht wakker zijn. Luke had me wel tien keer gevraagd of dit zeker niet erg was, maar of het nu hij of een van de andere was, ik wist dat ik sowieso op de kamer lag met een jongen. En dan vond ik het zeker niet erg om deze te delen met Lucas Robert Hemmings.