The girl who cant be killed -10-

dagen zijn al voorbij gegaan sinds de kus van mij en Stephan. Ik negeer zowel Klaus als Stephan ik kan beide niet onder ogen komen. Als ik 1 van beide zie sla ik snel een andere weg in of ren ik snel langs ze heen. Totdat Rebekah mij apart trekt “ik kan zo niet meer leven 1 huis met Klaus! Wat is er aan de hand” ik zucht en ratel dan als een gek door over de gevoelens voor beide jongens. Blijkbaar vertel het ik het nogal luid want voor ik het weet staan Elena,Bonnie & Caroline voor me neus met grote ogen me aan te kijken. Ik zucht en voel tranen prikken “wat moet ik nu? Ik word gek van mezelf en ik kan het de jongens ook niet aan doen!!” zuchtend keek ik de meiden aan. Gelijk drukte Rebekah me tegen zich aan “we hebben allebei de zelfde droom dus ik jou keuze moest maken koos ik me broer! Als was het alleen al voor kinderen!” geschrokken kijkt Caroline Rebekah aan “ben jij niet wijs ofzo kijk wat voor psychopaat je broer is!! En daarbij komt ze is een Vampier geen weerwolf!” ik zag hoe een discussie ontstond. Ik merkte hoe hun mijn strijd wouden uitzoeken voor wie ik moest kiezen. Langzaam werd ik boos en roepte ik uiteindelijk dat ik de keuze moest maken “dit is mijn strijd niet die van jullie!!” geïrriteerd liep ik weg. Dagen liet ik niks van me horen terwijl iedereen lekker vakantie aan het vieren was zat ik in mijn raam kozijn naar buiten te staren en me af te vragen bij ik de meeste gevoelens had. De beste keuze zou niet eerlijk zijn tegen over de jongens want dan waren mijn gevoelens niet compleet uitgezocht. En ik kon ook niet gaan voor de gene die mij wel als biologische vader kinderen kon schenken! Ik voelde me gevangen in mijn eigen lijf met al deze keuzes. Ineens hoorde ik een hoop gegil beneden voordat ik kan kijken wat er aan de hand is staat Mikeal in mijn kamer “niet zo geschrokken kijken WOLF!” ik merk hoe aan de grond genageld sta van angst “kom meisje wij gaan samen even wat dingen regelen!” voordat ik kan handelen voel ik word vast gegrepen. Als ik door de woonkamer word meegetrokken zie ik me moeder bloedend op de grond liggen “ach ze red het wel als Niklaus optijd is!” geschrokken kijk ik hem aan en voordat ik wat kan zeggen voel ik neer geslagen word. Wanneer ik wakker word zit ik vastgebonden aan een stoel “ja probeer maar niet los te komen meisje! Dat lukt je namelijk niet” ik zag hem even heen en weer lopen “je vraagt je natuurlijk af waarom ik je ontvoerd heb” even zuchte ik en ik kon dat zelf wel invullen arrogant zei ik “ja om Klaus hier heen te krijgen denk jij soms dat ik achterlijk ben ofzo?” gelijk kreeg ik een klap “niet zo bijdehand meisje ik vermoord je zo WOLF!” ik merkte zijn grote afschuw met mij duidelijk. Ergens hoopte ik dat Klaus snel binnen kwam met de rest en mijn redden. Ik zuchten en keek naar me ketting. Ineens viel me iets op aan de ketting wat ik niet gelijk kon plaatsen. Even kon ik alleen maar denken aan thuis ik wou weten hoe het met me moeder was en hoe Nick er aan toe was. Ik voelde hoe ik in slaap viel. Wanneer ik een klap in me gezicht krijg schrik ik wakker “slapen is er voor jou niet bij Wolf!” ik merkte dat ik dorst kreeg naar bloed maar voeden kon ik niet want Mikeal wist niet wat ik was. Ik hoopte dat Klaus snel hier was. Even dacht ik aan hoe boos hij nu moest zijn. Zijn kenende was hij naar mijn huis gegaan en had het bloed bad aangetroffen. Ineens voel ik me telefoon trillen in me zak. Geschrokken kijk ik richting Mikeal die blijkbaar niet door heeft dat me telefoon gaat. Maar ik had het nog niet gedacht daar ging me telefoon “ach zoon bel je je lieve vriendinentje? ” even is het stil en dan hoor ik hoe Klaus als een gek begint te schreeuwen en alles wat ik opvang is de dood van Mikeal en mijn vrijlating. Geschrokken kijk ik naar Mikeal die mijn telefoon sloopt nadat Klaus heeft opgehangen. Gelijk word ik omhoog getrokken aan me aan en mee gesleurd “we gaan een ritje maken!” met grof geweld blinddoekt hij mij en gooit mij en de kofferbak. Wanneer de blinddoek word afgetrokken zie ik een angstige Klaus voor me staan . “Zo Klaus hier is je wolven meisje!” met een harde duw word ik naar voren gedrukt. Ineens word ik met grof geweld naar de struiken getrokken. En hoor ik Klaus lachen “jij denkt toch niet dat ik alleen zou komen!! En haar echt in gevaar brengen” ik zie hoe Klaus mij aankijkt en even knipoogt. Wanneer ik om kijk, kijk ik recht in de ogen van Stephan. Even weet ik me geen houding. Ineens word ik aan me haren de struiken uitgetrokken. “jij gaat nu kijken hoe ik je geliefde Klaus ga omleggen!!” ik werd hard op het asfalt gegooid. “Fijne voorstelling WOLF!!” ik voel tranen prikken in me ogen. Maar net voor dat Klaus gedood word steekt Elijah zijn vader neer. Met grote ogen kijk ik naar voren en voor ik het weet lig in de armen van Klaus. “Rustig maar het is over!” ik voel hoe zijn armen om me heen sluiten en hoe ik mezelf tegen hem aandruk. Ik voel hoe hij een kus drukt op mijn kruin.