Hoofdstuk 18

Samen met Cynthia ben ik op het werk. Nadat ik het liedje op instagram had gezet en Eline een reactie er onder had gezet wat niet echt voor herhaling vatbaar is. Heb ik een goed gesprek gehad met Cynthia. Het liedje was binnen no time op twitter gekomen. Ook Rein heb ik even gesproken maar ook hij weet niet zo goed wat hij moet doen. Gelukkig zijn er nog geen fans achter gekomen dat ik hier werk. Net als ik weer naar buiten wil lopen zie ik Eline en Wendy met wat nog een paar andere meiden naar een tafeltje lopen. Als ik mijn bestelling heb gegeven aan de personen voor wie ze bedoeld zijn loop ik naar snel weer naar binnen.
"Volgens mij zijn er fans." zeg ik tegen Cynthia. Ze kijkt langs mij heen en ze knikt. "Eline loopt al naar je te wijzen." ik zucht diep.
"Ik ga mijn werk maar gewoon doen." zeg ik tegen haar. Cynthia knikt en ik loop naar buiten naar hun tafeltje.
"Hebben jullie al een keus kunnen maken?" vraag ik hun. Arrogant kijken ze mij aan.
"Nee dat hebben we nog niet dus laat ons nog maar even met rust en Rein ook." zegt een van de meisjes. Een beetje verbaasd kijk ik haar aan en ik draai mij om en loop weg. Gelukkig zijn er nog andere mensen die wel wat willen bestellen dus die bestellingen neem ik op. Als ik terug binnen ben en wacht tot ik de bestellingen weg kan brengen komt Olivier naar mij toe gelopen.
"Gina kan je even met mij mee komen naar mijn kantoortje?" vraagt hij. Ik knik naar Olivier en kijk Cynthia hopeloos aan die snel mijn dienblad overneemt om de mensen toch te bedienen. In het kantoortje aangekomen zie ik Eline, Wendy en hun vriendinnen al zitten.
"Meiden is dit de serveerster waar jullie het over hadden?" vraagt hij. Gelijk knikken ze. Ik haal even diep adem om niet in woede uit te barsten. Wat had dit nou weer te betekenen?
"Gina ik heb een klacht van deze meiden gekregen." zegt Olivier. Ik knik en weet even totaal niet wat ik moet doen. "Waar gaat de klacht over?" vraag ik uit eindelijk toch maar aangezien niemand iets zegt.
Eline lacht spottend. "Dat je dat zelf niet weet." zegt een van de meisjes. Ik kijk Olivier hopeloos aan die zelf ook niet heel goed weet wat hij moet doen lijkt het wel.
"De klacht gaat er over dat je een of andere jongen als vriendje hebt en dat je volgens hun heel arrogant doet." zegt Olivier.
Ik zucht diep. "Ik zal wel een collega vragen of die hun wil bedienen." zeg ik zo beleefd mogelijk.
"Zie je nou wel dat ze arrogant doet." zegt Wendy.
Nadat Olivier de meiden uit het kantoortje heeft gestuurd en ik van hem een pauze heb gekregen loop ik naar de kleedkamer. Ik trek mijn werk shirt uit en doe een normaal shirt aan en loop het strand op. Ondertussen probeer ik Rein te bereiken. Maar tot mijn grootste frustratie zit hij nog op school. Net als ik weer terug wil lopen naar het restaurant belt Rein mij op.
"Heei babe wat is er?" vraagt Rein bezorgt.
"Er zijn fans van je bij het restaurant ze hebben een klacht ingediend omdat we iets hebben." zonder dat ik het echt door heb rolt er een traan over mijn wang.
Ik hoor Rein aan de andere kant van de lijn zachtjes vloeken.
"Dat ik echt niet normaal." zegt hij.
"Ik weet het." mompel ik.
"Ik wil hierdoor echt niet mijn baan kwijt raken Rein ik moet na werktijd bij Olivier op gesprek komen." zeg ik achteraan.
"Zeg maar tegen hem dat we gaan proberen een oplossing te zoeken. Randa heeft volgens mij ook gewoon een baan dus ik ga wel aan Daan vragen wat ik misschien voor je kan doen." zegt hij.
Ik glimlach "dankje Rein." zeg ik.
"Meis ik moet echt weer naar de les ik houd van je." zegt Rein snel.
"Ik ook van jouw." zeg ik. En nog voor ik iets anders kan zeggen hangt hij al op. Waarschijnlijk liep er een leraar in de buurt waardoor die snel moest ophangen.
Met toch nog een beetje een glimlach loop ik terug naar het restaurant.