Hoofdstuk 12

Het werd steeds kouder en het had de laatste dagen flink gesneeuwd. Met als gevolg dat het hele terrein van Hogwarts verscholen lag onder een dik pak sneeuw. Nouvelle kwam net terug van de uilenvleugel toen ze Draco zag lopen. Ze trok haar handschoenen uit en nam een hoopje sneeuw. Ze kneedde het even tot een bolletje en gooide toen. De sneeuwbal raakte Draco's been. Die keek meteen woest om. Maar toen hij Nouvelle zag lachen, veranderde zijn gezicht meteen. En toen werd hij weer boos. En toen toch weer blij. Het leek wel alsof hij niet goed wist wat hij ervan moest vinden. Was hij nou boos omdat ze een sneeuwbal had gegooid of was hij nou blij dat hij haar zag? Hij bleef steken in een ik-weet-het-niet-gezichtsuitdrukking. Nog steeds lachend kwam Nouvelle naar hem toe gelopen. Maar toen ze zijn gezicht zag stopte ze met lachen. "Sorry hoor. Ik kon het niet laten." Mompelde ze. Nouvelle vond sneeuw fantastisch. Het was zo mooi! Ze keek er altijd graag naar. En natuurlijk speelde ze er ook graag in. Ookal deed ze dat de laatste jaren steeds minder. Zwijgend liepen ze maar wat. Nouvelle keek naar haar voeten, die bij elke stap een stukje wegzakten. Opeens hurkte Draco en nam een hand vol sneeuw. Nouvelle draaide zich om om te vragen wat er was, maar Draco was alweer rechtgekomen en duwde zijn hand in haar gezicht. Nouvelle gilde en proestte het uit. "K-Koud!" Draco lachte. "Ja, dat heb je wel eens met sneeuw." Nouvelle plukte wat sneeuwvlokjes uit haar haar, maar lachte toch mee. "Wacht maar!" Ze liep een eindje vooruit en nam snel nog wat sneeuw. Een tweede sneeuwbal raakte Draco, deze keer recht in zijn buik. "Aaargh, die krijg je terug!" En zo belandden ze in een hevig sneeuwballengevecht. Nouvelle vond dat als zij sneeuw had moeten eten, Draco dat ook maar moest doen. Ze nam een goede grote hoop en besloop hem langs achter. Toen ze dicht genoeg was sprong ze half op zijn rug en duwde haar beide handen met sneeuw in zijn gezicht. Draco proestte en viel wankel in de sneeuw. Nouvelle belandde een beetje op hem, maar kroop meteen weer weg. Ze lachte zo hard dat voorbijkomende leerlingen hen vreemd aankeken. Draco proestte nog steeds door de sneeuw die in zijn neus en mond zat. Maar opeens kreeg hij een idee. Als hij Matthew echt een steek wilde zetten, moest hij er gewoon voor zorgen dat hij geen kans meer zou krijgen om Nouvelle lastig te vallen. En dat was vast het geval als Matthew dacht dat ze een stel waren. Draco grijnsde. Het was perfect. En Nouvelle zou zeker en vast meewerken, aangezien ze hem nu al leuk vond, dacht Draco. Hij negeerde het stemmetje in zijn hoofd dat hem waarschuwde voor zijn eigen gevoelens. Koppig duwde Draco die gedachte aan de kant. Hij zou nooit zijn hoofd verliezen in één van zijn plannetjes. Nouvelle was een paar meter verder gekopen en maakte een sneeuwengel. Draco ging rechtop zitten en bekeek zijn slachtoffer kritisch. Hij moest natuurlijk wel geloofwaardig overkomen. Niet alleen voor Matthew, maar ook voor Nouvelle zelf. Ze zag er zo vrolijk uit in de sneeuw. Dat iemand gewoon zo'n betoverend humeur kon krijgen door gewoon een bijwerking van de winter, vond Draco erg indrukwekkend eigenlijk. Hijzelf had niet echt een mening over sneeuw. Het was er elk jaar, in de winter. Het was koud en nat. Verder vond hij er niets aan. Ook vond hij dat ze er kwetsbaar uitzag. Maar dat wilde hij niet denken. Want zelfs als ze er ooit achter zou komen, zou ze het heus wel overleven. Nouvelle kon wel voor zichzelf zorgen. Dat moest wel. Maar Draco twijfelde. Helemaal ongewild natuurlijk. Maar in de gang met Matthew? Wat zou er gebeurd zijn als Draco niet langs was gekomen? Daar had hij eigenlijk nog niet echt over nagedacht. En daar wilde hij nu ook niet over nadenken. Hij was wél langsgekomen en hij had ervoor gezorgd dat Matthew oprotte. Dus er was geen probleem. Nouvelle kroop door de sneeuw en kwam naast hem zitten. "Hey, is alles wel oke?" Ze klonk nog steeds in een opperbest humeur. Draco knikte. "Ja, ik was gewoon even aan het denken." Antwoordde hij luchtig. "Oh, waarover dan?" Draco keek opzij. Wat een vervelende vraag. Ze moest niet denken dat ze zomaar even alles mocht weten wat er in hem omging, nu dat ze een sneeuwballengevecht hadden gehad. "Jou." Flapte hij eruit. Hij had het liever voor zichzelf gehouden. Maar het was niet gelogen en misschien zelf een goede zet in verband met het plannetje dat hij zojuist bedacht had. Nouvelle lachte. "Oh." Ze haalde wat sneeuw uit haar haar en klopte haar kleding af. Draco keek een beetje toe. Wat moest hij nu zeggen? Het was duidelijk dat Nouvelle nog gepraat van hem verwachtte. Anders was ze zelf wel weer gaan praten. "Ik keek gewoon en ik vond dat je wel heel erg blij leek in de sneeuw." Zei Draco. Ook dat was weer niet gelogen. Zolang hij niet hoefde te liegen, was het allemaal nog makkelijk.