3

-een uur later-

De club begon al aardig vol te worden. Ik voel mij steeds ongemakkelijker, wanneer de deur weer open gaat en er steeds meer mensen naar binnenkomen.
Ergens diep in mij, twijfel ik of het niet komt door die jongen met dat lange zwarte haar en die witte plukjes. Ik kan steeds moeilijker naar hem toekijken, er staan/zitten steeds mensen in de weg. Elke beweging neem ik in mij op. Totdat hij opstaat en in het herentoilet verdwijnt. Ik spring zo snel mogelijk van mijn kruk af. Ik gebaar naar Jay dat ik naar de wc moet.
Ik loop een beetje zenuwachtig de wc binnen. De jongen staat voor de spiegel, nouja spiegel? Er is niet veel over van de spiegel. Hij staat te schelden en te tieren tegen de ‘spiegel’. Waarschijnlijk heeft hij mij nog niet gehoord. ‘Ehm.. Hallo?’ zeg ik voorzichtig. De jongen kijkt verschrikt op. Als hij mij aankijkt, moet ik opletten dat ik niet verdrink in zijn mooie bruine ogen. ‘Hoi’ zegt hij dan terug. ‘Waarom sta je te schelden?’ vraag ik dan zachtjes. ‘De spiegel is weg en ik kan mijn make-up niet bijwerken’ ratelt hij aan een stuk door. ‘Oh, Ja dat is klote.’ Zeg ik rustig terug. Ik kijk hem bedenkelijk aan, totdat er een geniaal idee mij te binnen schiet.
‘Ik heb een idee! Wat nou als ik je make-up bijwerk en dan maak ik met mijn mobiel een foto, zodat je het resultaat kunt zien.’
‘Ehm…Nou, ik doe het liever zelf’
‘Awh, toee’ ik kijk hem aan en zet mijn puppyogen in de strijd.
‘Nou goed dan!’
‘YAAAY’ ik klap in mijn handen en spring een paar keer in de lucht.
“Ik wil wel je naam weten.”¯ zegt hij dan.
‘Oh ehm, sorry! Mijn naam is Adam Lambert!’ ik geef hem een hand. Zijn handen zijn zachtjes, toch moet ik hem jammer genoeg weer loslaten.
‘Mijn naam is Bill.’ Ik kijk hem lachend aan.
Bill overhandigt mij zijn oogpotlood. Ik stap langzaam dichterbij en ik pak voorzichtig zijn hoofd vast. ‘Adam, ik kan niet breken hoor!’ plaagt Bill mij. Langzaam breng de make-up aan. Als ik klaar ben, laat ik Bill los en ik kijk nog eventjes stralend naar mijn mooie ‘kunstwerk’. ‘is het klaar?’ Ik kan alleen nog maar knikken.
‘Adam, mag ik het ook bij jou doen?’ vraagt Bill uit het niets en met een beetje onzekere stem.
“Natuurlijk”¯ antwoord ik hem en ik kijk hem lachend aan. Hij pakt mijn hoofd vast en trekt zijn eigen oogpotlood uit mijn hand. Hij brengt voorzichtig bij mij de make-up aan. Wanneer hij klaar is, kijkt hij mij een beetje verlegen en lachend aan. ‘Okay, nu moeten we een foto maken’ Bill knikt. We schuiven dichterbij elkaar en ik maak de foto met mijn mobiel. We bekijken het resultaat. “je staat er zoo leuk op!”¯ roept Bill. ‘Nee, dat is niet waar! Jij staat er leuker op!’ protesteer ik.
‘Stuur hem maar naar mij.’
‘Moeten we niet opschieten? Straks missen de anderen ons nog.’ Vraag ik twijfelend aan Bill. Ik heb geen zin dat opeens Jay of die macho in de wc staat.
‘Jaja! Stuur hem nou maar eerst.’ Zegt Bill ongeduldig. Ik stuur hem snel naar Bill en dan lopen we samen de wc uit. De drukte die overvalt ons. Bill schreeuwt in mijn oor; ‘Die met die vlechtjes is mijn broer!’ Ik kijk hem ongelovig aan.
‘Dus die meidenverslinder is JOUW broer?’ Bill knikt.
‘Kom we gaan dansen.’ zegt hij dan. Voordat ik nog iets kan antwoorden, wordt ik door Bill de dansvloer opgetrokken. Hij stopt pas met trekken aan mijn arm, als we in het midden van de dansvloer staan. We beginnen rustig en verlegen te dansen, maar na een tijdje gaan we helemaal los. Totdat er een slow-song komt.
Ik kijk hem blozend en verlegen aan, maar Bill laat zich niet kennen en pakt mij meteen vast. Hij slaat zijn handen om mijn middel. En we beginnen rustig te dansen. We kijken elkaar heel lang aan, zonder het oogcontact te verbreken. Opeens laat Bill mij los en rent naar buiten. ‘Bill, wat is er?’ roep ik naar hem. Ik blijf even verward staan en dan zie ik dat Jay en Katy met open mond mij staan aan te gapen. Ik haal mijn schouders op en ik ren naar buiten.