001 || Prologue

Als je hart echt gebroken is.. Hoelang duurt het voor dat je daar overheen bent? Komt je er uberhâupt overheen? Mijn broer zij altijd tegen me: "je hart gaat nog meer dan één keer worden gebroken en de enige manier om daar overheen te komen, is door opnieuw verliefd te worden". Deze woorden zijn me altijd bijgebleven. Toch heb ik er geen vertrouwen in dat het zo is. Of moet ik gewoon meer vertrouwen hebben? Plots schrik ik van een meisje dat schreeuwend lang rent. "Die is dronken" Mompel ik in mezelf. Ik kijk om me heen of ik Jay zie. Wil ik hem wel zien of is het misschien beter dat hij er niet is. Weer schiet ik in gedachte. Plotseling voel ik een harde klap op me hoofd en lig ik voor dat ik het door heb op de grond. "Oh shit, ik en.. je liep ineens.. en toen.. ik zag je niet.. ehh gaat het?" hoor ik een jongens stem paniekerig zeggen. "Ik open me ogen en kijk naar de jongen die mij paniekerig aan kijkt. "Ja, het gaat wel.. denk ik.." Antwoord ik terwijl ik knallende pijn op me hoofd voel. De jongen rijkt zijn hand uit waarna ik hem vast pak en hij me helpt op staan. "Ben je duizelig, kan je staan?" Vraagt hij me met nog een beetje paniek in zijn stem. Ik knik van wel. "Sorry ik werd geduwd, het was niet mijn bedoeling ik ben Ian trouwens"-" Shay, en sorry het was ook een beetje mijn schuld ik lette niet goed op" Antwoord ik waarnaar we allebei naar elkaar glimlachte.