Chapter 1.O21

Als ik mijn ogen open zie ik dat we weer buiten het gebouw van Alius staan. Als ik rondkijk zie ik dat een groot deel van de teams van Burn en mij buiten staan. Ze zijn een beetje aan het rondtrappen, binnen hun eigen team. Epsilon zal wel weer aan het trainen zijn in de trainingszaal binnen. Ik draai me weg van Burn en Gran en loop richting mijn eigen team. ‘Gazel-sama, waar ben jij heel de dag geweest?’ Clara sprak me als eerste aan toen ik richting mijn team liep. ‘Ik heb Burn uit de problemen gehaald samen met Gran. Het is niets.’ Clara knikt en laat het onderwerp liggen. ‘Is Epsilon aan het trainen?’ Gran vraagt het in het algemeen aan iedereen die hier buiten is. Hier en daar zijn instemmende geluiden te horen. Mijn vermoeden wordt hiermee ook meteen bevestigd. ‘Oké.’ Meer zegt Gran niet voordat hij naar binnen loopt.

‘Gran!’ Burn staat nog altijd op dezelfde plek. ‘Kom terug! Ik ben nog niet klaar met jou!’ Gran lijkt zich er niets van aan te trekken en loopt gewoon verder. ‘GRAN!’ het lijkt Burn enkel bozer te maken dat Gran gewoon doorloopt. Ik geniet er wel van hoe Burn wordt genegeerd door Gran. Het is best een komisch gezicht. Ik grinnik en sla mijn armen over elkaar en kijk naar de twee. ‘Laat het met rust Burn, voordat ik vader inlicht.’ en met die woorden loopt Gran naar binnen. Burn lijkt bijna net zo rood te worden als zijn haar is, geweldig om te zien! Het enige wat mist is de popcorn en de cola.

Burn kijkt in mijn richting, zijn ogen spuwen haast vuur. ‘Jij.’ hij wijst met zijn vinger naar me toe en komt in mijn richting gelopen, met grote, boze stappen. ‘Jij bent net zo goed schuldig aan dit alles.’ zegt hij vernietigend. ‘Wat, dat ik je uit de problemen heb geholpen samen met Gran?. Je zou ons dankbaar moeten zijn dat we dat gedaan hebben. Als vader erachter was gekomen dat je zonder toestemming de basis had verlaten had je hier niet meer gestaan én zou je de komende dagen niet meer kunnen lopen, misschien dat kruipen nog zou lukken dan.’ antwoord ik rustig. ‘Ik zal er voor zorgen dat jij niet meer kan lopen!’ hij was nog niet klaar met zijn zin of zijn vuist maakte al contact met mijn kaak. Ik wankelde een beetje maar zodra ik mijn evenwicht terug had sloeg ik Burn recht in zijn maag. Hij kromp voor even in elkaar. Lang duurde dat echter niet. Burn gooide zichzelf op me waardoor we beide op de grond vielen, met Burn bovenop. Ik hoor kreten en geschreeuw van de andere die met ons buiten stonden, maar ik richt me enkel op Burn. Ik vang nog en aantal klappen op voordat ik het voor elkaar krijg om ons om te draaien, zodat ik bovenop Burn zit. Het bloed dat uit mijn mondhoek komt druppelt op de kleding van Burn. Niet dat het heel veel opvalt aangezien zijn tenue zelf ook bloedrood is. Zelf deel ik nog een paar rake klappen uit voordat ik voel hoe mijn armen worden vastgepakt en ik van Burn wordt afgetrokken.