Scène 4: Assepoester

Verteller/Hans
"Een jong meisje met de naam Assepoester wilde ook naar het feest. Maar net als Sneeuwwitje had zij geen ouders meer. Ze woonde bij haar stiefmoeder en stiefzussen, die haar als een dienstmeid behandelden."

Assepoester
“Stiefmoeder, mag ik ook naar het bal? Alle meisjes zijn uitgenodigd, dus…”

"Maar de stiefmoeder weigerde. Assepoester had immers geen jurk en was maar een lelijke dienstmeid. De prins zou vast niet in haar geïnteresseerd zijn, zei de stiefmoeder. Zij vertrok met haar dochters naar het bal en liet Assepoester helemaal alleen thuis achter. Assepoester rende naar de tuin en ging zakte daar huilend neer op een bankje.
Plots, in een helder licht, verscheen er een gedaante."

“Wat is er, lieve kind? Waarom huil je?”

“Wie, wie bent u?”

“Ik ben de goede fee.”

“Ik ben Assepoester.”

“Wel dan, Assepoester, waarom huil je?”

“Ik mag niet naar het bal van mijn stiefmoeder.”

“Wel, wel… Daar moeten we iets aan doen. Bibbedi, bobbedi, boo!”

"De goede fee zwaaide met haar stokje en veranderde een pompoen in een prachtige, gouden koets. Van een stel muizen maakte ze paarden, een rat toverde ze om in een lakei en het paard… Die werd voor eens in zijn leven koetsier."

“Wauw, prachtig!”

“Zo, nu kan je naar het bal.”

“Maar…”

“Nee, nee, je hoeft me niet te bedanken, veel plezier en…”

“Z-zo?”
*Kijkt naar kleren.*
“Ik heb geen kleren en…”

*Schrikt*
“Mijn lieve hemel, nee! Zo kan je echt niet naar het bal. Wacht even, laat me even nadenken… Babiboo... Nee, Budiba... Oh ja. Bibbedi, bobbedi, boo!”

*Trekt andere jurk aan en omhelst goede fee.*
“Bedankt! Hij is zo mooi!”

“Ja.”
*Glimlacht*.
“Ga maar naar het bal, kind, en maak plezier. Maar één ding mag je niet vergeten. De betovering houdt op om precies twaalf uur deze nacht. Dan moet je weg zijn bij het bal, want alles wordt weer terug zoals het oude.”

“Oké. Oh, bedankt, goede fee.”

“Ga nu maar.”

"Assepoester stapte dolblij in de koets, die snel naar het paleis van de prins reed. De meeste gasten waren al, maar iedereen keek op toen zij in haar prachtige jurk het paleis in kwam. Prince Charming keek meteen op en kwam naar haar toe."

Prince Charming
“Mag ik deze dans van u?”

“Met plezier, hoogheid.”

"Ze dansten de hele nacht, de prins had geen oog meer voor de andere meisjes, hij dacht alleen aan haar. Hij had zijn ware liefde gevonden, dat wist hij zeker. En ook Assepoester genoot met volle teugen, dit was veel meer dan ze ooit had durven dromen.
Maar door al dat dansen, vergat Assepoester de tijd. Tot ze de kerkklok hoorde. De eerste van de twaalf slagen die zeiden dat het middernacht was."

“Bim Bam”

"Assepoester schrok, liet de prins los en rende weg. De prins rende achter haar aan. Assepoester keek niet om, ze moest maken dat ze weg kwam, voor de betovering verbrak. In haar haast verloor ze een schoen. De prins nam de schoen op en drukte die tegen zijn hart."

“Euh, welke schoen?”

“Hoezo, welke schoen? Die van Assepoester, natuurlijk! Hoe wil je haar anders terugvinden?”

“Ja, dat weet ik ook wel, maar ik weet helemaal niet waar haar schoen is?”

“Je weet niet…”

Acteur
“Verdorie, weer een verhaal dat misloopt.”

Naar kinderen “Kunnen jullie ons nog eens helpen?”


Oplossing: Kinderen moeten tussen een hoop schoenen de juiste uitkiezen (het rode muiltje)

Spreuk: Bibbedi, bobbedi, boo! De prins had de schoen van zijn geliefde gevonden.