Hoofdstuk 11

Lauren wist diezelfde avond al van het voorval met Matthew. Ook zij snapte er niks van. Maar ze was het wel eens met Nouvelle. Matthew was nu officiëel de meest misselijkmakende levende ziel op aarde. "Maar toch geloof ik niet dat hij iets gedaan zou hebben, weet je wel? Volgens mij wilde hij je gewoon bang maken. Soms willen jongens hun eer terugwinnen. En volgens mij is Matthew wel zo iemand. Zeker nadat hij erachter is gekomen dat je hem gebruikte op het bal." Zei Lauren de volgende morgen aan het ontbijt. Nouvelle haalde haar schouders op. Ze vond het ergens wel vervelend dat Lauren er zo op door bleef hameren. Tenslotte was er helemaal niks ergs gebeurd. Geen reden tot paniek, toch? Maar aan de andere kant had ze ook geen behoefte om Lauren de mond te snoeren. Ze had haar gekwebbel de afgelopen dagen veel te lang moeten missen. "Zoiets verwacht je echt niet van een zevendejaars." Zuchtte Lauren tegen haar croissant. "Nou, bekijk dat maar van de goede kant. Over een paar maanden is hij van school af en kan jij je laatste jaar rusitg afmaken." Nouvelle knikte afwezig. Ze betrapte zichzelf erop dat ze naar Draco zocht. Maar hij was er nog niet. Of niet meer. Dat deed ze de laatste tijd steeds vaker. Hoe erg Nouvelle zich inwendig ook schaamde, ze nam zichzelf voor dat ze gewoon bescherming zocht. Tenslotte had Draco er wel voor gezorgd dat Matthew oprotte. Na het ontbijt volgden een blokuur toverdranken en een blokuur bezweringen. Tijdens de lunch zag ze Draco weer niet verschijnen. Koppig negeerde Nouvelle het alarmbelletje in haar hoofd. Wat kon het haar schelen dat hij er niet was? Maar toch bekroop haar een angstig gevoel. Het nam langzamerhand bezit van haar hele hoofd tot ze er niet meer tegen kon en opstond van de tafel. Ze liep eerst naar de leerlingenkamer. Die was leeg. Daarna liep ze onrustig naar de ziekenzaal. Misschien was hij weer ziek geworden? Maar daar was Draco ook niet te vinden. Nouvelle lachte zichzelf vierkant uit. Hij kon overal zitten. Misschien was hij intussen al gewoon aan het eten. Hij was gewoon wat later geweest. En zij zat hier als een bezorgd moedertje de hele ronde te doen. Nouvelle vond zichzelf volslagen belachelijk. "Voel je je wel goed kind?" Opeens stond Madame Plijster naast haar. "Oh, ehm. Ja, danku." Nouvelle had haar niet zien aankomen. "Zocht je iemand?" Vroeg Madame Plijster. Ze keek nog steeds bezorgd. "Nee. Nou, ja maar hij is er niet. Dus ik ga weer." Nouvelle glimlachte beleefd en liep terug naar de leerlingenkamer. Maar op de trap zag ze hem opeens staan. Draco, met getrokken toverstok en... Matthew? Nouvelle liep er snel naartoe. Gelukkig werkten de bewegende trappen even mee. Ze hoorde nog net een stuk van het gesprek. "Bemoei je met je eigen zaken, Malfoy." Matthew keek zijn tegenstander vijandig aan. Zijn kleding zat helemaal in de plooi en zijn das hing scheef. Draco zag er nog altijd even keurig uit. Toen ze Nouvelle zagen, kuchtten de beide jongens luchtig. "Hallo." Zei Matthew vriendelijk. Nouvelle gaf hem bijna een stomp, ze kon zichzelf nog net inhouden. Ze vroeg zich wel af wat er hier gaande was? "Wat zijn jullie aan het-" Draco stapte op haar af. "Ik was net op weg naar de grote zaal, toen ik meneer Farrow tegenkwam." Matthew trok zijn kleding recht en stapte op Draco af. "En toen vond meneer Malfoy het nodig om zijn neus in mijn zaken te steken." Zei hij geërgerd. Hij kon er duidelijk niet tegen dat hij de enige was die eruit zag alsof ze gevochten hadden. Draco schoot meteen uit zijn slof. "Ze ís jouw zaak helemaal niet! Waarom snap je dat niet?" Riep hij. Zijn stem echoode een keer of twee. Nouvelle kreeg kippenvel. Zo boos had ze hem nog nooit gezien. Maar ze kreeg ook een vreselijk kriebelend gevoel waardoor ze bijna moest lachen. Mathhew trok een gezicht alsof hij op Draco ging spuwen. "Ik denk dat ik nog dichter bij haar sta dan jij. Aangezien ik haar lippen al he-" Draco hief zijn toverstok weer op en nam een hap lucht. Nouvelle trok hem meteen aan de kant. "Houd nou eens op! Allebei!" Ze klonk wel boos, maar vanbinnen moest ze super hard lachen. Dit was hilarisch. "Jullie gedragen je echt vervelend." Zei ze streng. "Draco, stop je toverstok weg." Draco keek haar boos aan, maar deed toch wat ze vroeg. Nouvelle vroeg zich af waarom hij het toch steeds voor haar op nam. Het was allemaal wel erg vleiend, maar ze wilde niet afhankelijk van hem worden. Dus moest ze Mathhew laten zien dat ze wel voor zichzelf kon zorgen. Ookal was dat vorige keer wel heel erg mislukt. Maar voordat ze haar zegje kon doen, liep Mathhew al langs hen heen. "Ik snap het al." Snauwde hij toen hij Nouvelle kruiste. Nouvelle bleef verbaasd achter. "Jeetje, was dat nou echt nodig?" Zei ze tegen Draco. Die keek gekweld. Draco vond het absoluut niet leuk dat Nouvelle wist van dit voorval. "Ja." Zei hij nors. Hij had zichzelf niet kunnen tegenhouden. Nouvelle kruiste haar armen en keek hem afwachten aan. "Wat deed jij eigenlijk in de gang?" Vroeg ze nieuwsgierig. Draco haalde zijn schouders op en keek vlug de andere kant op. "Ik was op weg naar de eetzaal." Nouvelle siste zacht. "Veel te laat." Draco kneep in de trapleuning terwijl hij naar beneden keek. "Ik had nog wat te doen." Mompelde hij. Alsog hij er snel vanaf wilde. "Oh, fijn. Je gaat wel met mijn vijandjes vechten, maar verder geen enkel contact met me hebben?" Nouvelle keek hem geërgerd aan. Ze kon er niet tegen als iemand niet wist wat hij wou. Niet dat ze het zelf altijd zo goed wist. Zeker de laatste tijd niet.