Chapter 1:

Emmett McCarthy. Dat is mijn naam. Geboren en getogen in adoptie mijn hele leven. Ik ben 21 jaar oud en afgestudeerd met een master in bedrijf en beheer. Ik moest een CEO rechts nu. Maar ik draaide het naar beneden en nu werk ik als barman. Ik haat mijn werk en ik haat mijn leven. Ik zou graag willen werken in de CEO de banen nog steeds te openen voor mij. maar ik ben niet van plan om het te nemen. Waarom zou ik? Ja, ik zou in een groot huiswonen en ja ik zou al het geld in de wereld. Maar ik heb tot veel geweest om niet te weten dat het geld niet door geluk. Mijn leven is niets dan pijn en wanhoop geweest. Elk meisje dat ik ontmoet is ofwel een hoer of heeft me bedrogen. Nooit had liefde en nooit meegemaakt. Elke pleeggezin ik geweest ben in ik heb emotioneel en fysiek misbruikt.

Ik woon in een appartement. Dat is in feite een stortplaats en ik heb geen leven, maar mijn geheim verkoop bedrijf. Laten we eens kijken, geen liefde, geen leven, geen auto, en in principe geen geld. Ik heb niets. Ik wil niets. Alles wat ik wil is in principe alleen worden gelaten. Ik oefen elke dag, maar ik stopte een maand geleden. Ik intimideren veel mensen van mijn abs en biceps. Mensen vertellen me altijd dat ik zou moeten zijn in een modellenbureau, maar dat alles zou doen is omdat er meer nood. Alle slechte dingen in mijn leven en in het verleden leven dat ik verdiende. Ik ben niemand en ik verdien niets. Als ik door een bende na mijn werk te verslaan dan het zij zo. Niemand heeft ooit echt verzorgd voor mij zelfs mijn co-werkers. Dus waarom zou ik zorg over mezelf? Ik heb geen familie om zo te helpen waarom zou ik mezelf helpen? Niemand houdt van me, dus waarom zou ik hou van mezelf? Ik heb verslaan, gepest, verraden, en geconfronteerd 2 bijna-dood ervaringen. Ik weet niet eens waarom ik zelfs houd me in leven. Ik heb alle smarts, maar who cares? Want ik zeker als de hel niet. Krijg in mijn gezicht krijg je geslagen als je harder dan ik ik opnieuw staan in een nederlaag bent. Ik ben wat ik heb mijn hele leven . . . Een verliezer genoemd.

Urge is het dezelde dag na saaie dag dom. Ik parkeerde mijn fiets op slot en het op de zijkant van de club ik werk bij de naam ''Pezos'' Een groep mensen kwamen uit hun fusie. Ik keek naar hen en vergrendeld het slot op mijn fiets. Ik denk dat ze me zag, want ze liepen voorbij me lachen om hoe stom en ''landloper (Ish)'' Ik keek. Boosheid gekookt in mij, maar ik mezelf gekoeld door snapping mijn rubberen band op mijn pols. Dat is wat deed toen ik boos (in principe de controle mijn humeur), of zelfs voelde zich depressief. Ik zou de rubberen band op mijn pols snap totdat ik zag vers bloed sijpelen uit. Zodra ik voelde dat ik kreunde en kneep mijn ogen dicht. Ik schudde het voelt van huilen en pijn mezelf weer nam mijn tas en liep in de club.

''Je laat'' Mijn baas, Laurent, snauwde me.

''Dus wat'' Ik schoot terug en geborsteld doorgeven hem, maar hij duwde me terug.

''Je luistert naar me je kleine klootzak, als je weer te laat ik heb geen probleem met het afvuren van u en dan kun je je kleine kont geschopt p[ de straten. Onderschat niet me'' Hij gromde in mijn gezicht. Hij schuifelde me uit zijn weg en liep naar een tafel. Laurent was groter dan ik en niet voor een pijn in mijn kont te noemen.

''Het lijkt erop dat shithead's kreeg meer orders te vullen'' Eem van mijn collega's, Corbin, grapte. Zijn vriend Marcus gaf hem een ''knokkel raken'' en beiden gingen terug naar het maken van drankjes. Ik ging in de rug en hing mijn tas en hoed op. Ik pakte mijn zak schort gewikkeld rond mijn middel en gingen er snapping mijn rubber band nog moeilijker.

De blauwe lichten geraakt en alle meisjes of ''gebruikers'' Ik zou zeggen begon slijpen op man na man.

''Um excuseer me hallo'' Ik hoorde iemand roepen voor mij. Mijn aandacht ging naar de groep meisjes zitten. Dring ik haat meisjes die dragen veel make-up. Ik liep naar hen.

''Wat kan ik voor je halen?''

De ene in het midden had haar haren hobbelig alsof ze enkele afgebroken Jersey meisje. Ze keek me dichter bewoog ''Ik zal u en uw kleine pauw hebben op een schotel alsjeblieft'' en ze deed dit rare ding met haar tong.

Ik was niet een goede dag, dus ik meteen snauwde haar ''Je gaat te hebben om terug te komen morgen.'' Dat is de dag dat ik praat met schoffel's en ik ging naar een andere klant.

''Wodka rotsen behagen'' De man zei.

Ik maakte zijn drankje en kwam terug naar hem ''Je moet een hel van een dag hebben gehad'' Ik merkte. Ik wist echt niet wat ik zei. Ik was zo moe en zwak. Ik had twee banen net ad te betalen mijn huur. Ik had een parttime baan in de ochtend die was het leveren van pizza's en 's nachts ben ik een barman.

Hij lachte ''Dat heb je goed''

Stilte. ''Oke je raar'' mompelde ik en liep naar mij een drankje mezelf maar voordat ik kon Corbin stapte in de voorkant van me en spetterde een hele fles rode wijn over mijn goed overhemd. ''Ben je gek? Het nam mijn hele dag voor het reinigen van dit overhemd'' Ik schreeuwde.

''Awe Boohoo voor de armen en weerloos'' Hij beschimpt.

Dat is het. Ik sprong naar hem en begon jammeren hem in het gezicht, maar dan een groep jongens die hij wist sprong over de toonbank en duwde me van hem af en ze daar zelf begonnen jammeren bij me. Een man sloeg me meerdere keren in de ribbenkast. Ik voelde me alsof er iets brak en een man sloeg me meerdere keren in het gezicht en ik voelde het bloed uit mijn mond en neus. Deze strijd was anders dan de rest. Het voelde meer gewelddadige voor een minuut was ik blij, want misschien iemand zou uiteindelijk sloeg me dood en ik kon deze wrede wereld te verlaten. Maar ze gestopt. Ik voelde overal geboren en ik voelde mezelf hijgen en ik snakte naar meer lucht.

Duisternis probeerde over me te nemen en ik kon niet vechten ''BEL 9111'' was het laatste wat ik hoorde.