Scène 1: Sneeuwwitje

Verteller
"Er was eens een sprookje, een sprookje dat het heerlijk vond om gelezen te worden. Net als heel veel andere sprookjes trouwens, of ze nu al oud waren of niet, of er nu veel mensen ze kenden of net wat minder.
Dit sprookje ging over een meisje, een meisje met huid zo wit als sneeuw, lippen zo rood als bloed en haar zo zwart als ebbenhout. Een meisje, een jonge prinses, met de naam Sneeuwwitje."

Sneeuwwitje
*huppelt naar voren*
“Hallo”

"Sneeuwwitjes moeder was gestorven toen het meisje pas geboren was en de koning, haar vader was hertrouwd.
Maar niet veel later is ook hij gestorven, dus bleef Sneeuwwitje alleen achter met haar stiefmoeder. Die stiefmoeder was een mooie vrouw met een magische spiegel waar ze elke dag heen ging."

Stiefmoeder
*gaat naar spiegel.*
“Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste van het land?”

Spiegel
“Oh koningin, van het hele land, de mooiste zijt gij.”

"Iedere dag opnieuw kreeg de koningin als antwoord dat zij de mooiste was, tot op een dag, toen Sneeuwwitje buiten zat te zingen en te dromen van een knappe prins, terwijl ze aan het poetsen was.
Op die dag kreeg de koningin een ander antwoord van de spiegel."

“Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste van het land?”

“Oh, koningin, u bent mooi, maar Sneeuwwitje is nog duizendmaal mooier dan u.”

"De stiefmoeder werd heel boos en stuurde een jager met Sneeuwwitje naar het bos. De jager moest Sneeuwwitje doden, omdat de koningin dan weer de mooiste zou zijn. Maar Sneeuwwitje smeekte de jager om haar niet te doden en de jager liet haar gaan. Sneeuwwitje rende en rende door het bos, tot ze bij een klein huisje kwam.
Het huisje bleek van zeven dwergen te zijn, die iedere dag gingen werken in de mijn. Zodra ze hoorden wat Sneeuwwitje had meegemaakt, nodigden ze haar uit om te blijven, als ze voor hen wou koken en het huishouden doen. Sneeuwwitje was erg gelukkig bij de dwergen. Iedere ochtend, voor ze naar de mijn vertrokken, waarschuwden ze haar voorzichtig te zijn voor de boze stiefmoeder. Maar de boze koningin had een plan. Ze veranderde zichzelf in een oud vrouwtje en ging naar het huisje van de dwergen."

Stiefmoeder/heks
“Hahaha, een pruik, nu zal ze me zeker niet herkennen.”

“Lieve kind, wil je geen appel van me kopen?”
*Biedt mand met prachtige appels aan.*

"Oh, maar ik heb geen geld bij me."

"Dat geeft niet, ik zie dat je zo hard aan het werken bent, neem er zo maar één."

"Oh, oké, bedankt. Welke zal ik nemen?"

"Neem die rode maar, die is het lekkerst."

*Sneeuwwitje pakt appel uit de mand, bijt erin en valt neer.*

"De stiefmoeder haastte zich weg, lachend omdat Sneeuwwitje dood was nu. Toen de dwergen die avond thuis kwamen, schrokken ze vreselijk."

Grumpy
*knielt bij Sneeuwwitje.*
“Ze is dood!”
*Begint te huilen.*
*dekt bed voor haar, legt Sneeuwwitje erin*