10: Edward

Ik kom via Bella's slaapkamer binnen en zie dat ze al in pyjama is zelfs dan is ze mooi " Alles ok kleintje?" vraag ik maar ze haalt haar schouders op: zo heb ik ze nog nooit gezien ik zet mijn scheve glimlach op waar ze zo gek op is en ja hoor er verschijnt een glimlach op haar gezicht. " Ah dat is beter want ik vind het niet leuk als mijn lekkerste soort heroïne niet blij is" floep ik eruit maar ik herpak me: doe alsof het geplant was maar Bella zet grote ogen op waardoor ze bijna uit d'r bed valt en dat was absoluut niet de bedoeling " Hoe noem je mij?" brengt ze uit, duidelijk in de war, ik grinnik " mijn lekkerste soort heroïne, waarom?" "wel omdat het een rare vergelijking en naam is maar het klinkt logisch als je het feit erbij neemt dat je een vampier bent" lachte ze: dat is zo schattig. Om haar nog een beetje te jennen zeg ik " oh gaan we met feiten beginnen spelen miss Swan?" waarna ik een stuk dichter dan normaal kwam te zitten en haar speels aankeek maar het verbaasde me dat zij hetzelfde en ik weet niet goed of dat dit echt mijn bedoeling moet zijn om dit bij haar los maken. Plots veranderde er iets aan haar blik " blijf stil zitten" zei ze enkel en meteen zat ik onbewogen: ze kwam dichterbij met gesloten ogen, duidelijk er op uit om me te zoenen maar ik kon niets meer doen toen haar lippen eenmaal de mijne raakte. Toen voelde ik het weer: de drang: ze rook zo lekker en het was gewoon krankzinnig om dat te negeren, niet dat ik een keuze had maar ik voelde ook iets anders: onvoorwaardelijke liefde voor dit menselijke meisje dus besloot ik haar terug te zoenen, wel met wat meer vurigheid dat ik gewend was en zij blijkbaar ook maar algauw voelde het goed. De beweging waardoor ze haar handen in mijn haar plantte, verraste me: dit was het teken dat het voor haar niet uitmaakte dat ik een vampier was en waarschijnlijk nooit kinderen met haar zal kunnen krijgen maar dat weerhield me er niet van om haar naar achteren te duwen en haar nog vuriger te zoenen. Plots vlieg ik tegen de muur: een ongewilde reactie maar ik baal er ongelofelijk van, toch kan een vloek niet onderdrukken "verdomme Bella je word nog eens mijn dood" niet dat dat kan maar op figuurlijke wijze. Een seconde later zie ik Bella's geschrokken gezicht maar ze herpakt en zegt op een sarcastische toon "dat kan niet want dat ben je al" ik schud lachend mijn hoofd en ga naast haar op het bed zitten. nu zie ik pas hoe moe ze is en in een reflex zeg ik wat elke bezorgd mens of vampier zou zeggen: "ga slapen liefje, je ziet er moe uit." Maar ze schud haar hoofd: typisch, een en al koppigheid " ik wil niet slapen nu jij er bent" ik kijk haar lief aan en zeg dat ik nergens heen ga. Opeens schiet me een liedje te binnen dat mijn moeder altijd zong als ik niet in slaap wou vallen: ik begon te neuriën en algauw zie ik haar ogen dichtvallen