048

Lauren Brown

Ik open mijn ogen voorzichtig. Ik rek me lang uit. Ik heb me toch een helse spierpijn. Eerlijk gezegd heb ik ook geen idee waar het vandaan komt. Ik weet dat ik vannacht weer iets heb gedaan waar ik later nog spijt van ga krijgen. Misschien dat het daaraan ligt. Ik kijk naast me en zie de jongen naast me liggen. Hij slaapt nog en dat laat ik ook zo. Ik ga overeind zitten en ga opzoek naar mijn telefoon. Op het nachtkastje naast me ligt 'ie niet. Ik voel door het bed heen, ook geen teken van een telefoon. Helaas. Zover het lukt met de spierpijn die ik heb, buig ik me over het bed heen. Ik stop mijn hoofd onder het bed en zoek van links naar rechts naar een telefoon. Hebbes! Gelukkig krijg ik 'm snel te pakken. Ik voel een zware, warme gedaante over me heen kruipen. 'Au..' mopper ik. 'Ook een goedemorgen!' Zegt hij. Ik grinnik. 'Wil je alsjeblieft van me afgaan? Ik heb zo'n spierpijn!' Vermeld ik hem. Hij doet wat ik vraag en gaat weer terug op zijn plek liggen. Ik neem weer plaats naast hem. 'Heb ik je te hard aangepakt?' Lacht hij. Ik geef hem een tik op z'n arm. 'Het was precies goed zo. Ik heb vooral het gevoel dat mijn benen in mijn nek lagen gister'. Ik zucht. 'Dat was toch ook zo?' Weer lacht hij. Ik begin ook te lachen en kruip op hem. Ik leg mijn handen op zijn schouders en mijn hoofd plaats ik op zijn borst, verder zeg ik niets. Hij haalt zijn hand door mijn haren, wat me een vertrouwelijk gevoel geeft. 'Je bent mooi, weet je dat?' Hij drukt een kusje in mijn haar. Ik glimlach als een verliefd kind en zeg wederom niets. Ik til mijn hoofd op en plaats mijn mond op die van hem. Ik wil ze er niet meer vanaf halen. Hij draait ons om. Ik lig nu onderop en hij boven. Ik houd ervan als een jongen dat doet. Hij blijft me zoenen en ik geef me aan hem over.
'Ik wil je wat vragen'. Zegt hij als we beiden op de bank zitten. Ik knik. 'Waarom kom je steeds naar me terug?' Uh, ja. Wat ga ik hierop zeggen. Ik ben verliefd op je, maar ook op Justin en omdat ik Justin nu niet uit kan staan, kom ik naar jou om hem te vergeten. Nee, geen goed plan. Dat klinkt te hard. 'Ik weet het niet'. 'Is het omdat je Justin op het moment niet kan uitstaan en daarom naar mij toekomt, omdat je hem probeert te vergeten?' JA! Dat klopt zo ongeveer. 'Nee, natuurlijk niet. Ik.. Ik ben verliefd op je en natuurlijk ben ik Justin niet zomaar vergeten, maar hij maakt mij niet gelukkig'. Ik vertel hem de waarheid. 'En ik wel?' Hij schudt zijn hoofd. 'Dat weet ik nog niet. Dat zijn we nu aan het ontdekken, toch?' Vraag ik hem onzeker. Ryan haalt zijn schouders op. 'Weet je wat het is.. Justin is mijn beste vriend. Dit is al de zoveelste keer dat ik met zijn vriendin of ex in bed eindig'. Ik geef hem gelijk. Dit is natuurlijk niet de eerste keer. 'Ik moet weten waar ik sta en wat je wilt. Ik ben namelijk wel echt verliefd op je, Lau'. Oke, wow. Ik weet niet wat ik wil. Ik wil Justin, maar ik wil Ryan ook. Justin is gemeen, Ryan geeft me de liefde en aandacht die ik nodig heb. Als je het zo bekijkt, lijkt de keuze makkelijk gemaakt. Helaas denk ik daar heel anders over. 'Ik heb tijd nodig, Ry'. Hij knikt. Ik kruip tegen hem aan. Hij slaat zijn arm om mijn nek en drukt een kus op mijn hoofd. Heel even sluit ik mijn ogen. Wat moet ik nou doen..