Een spin in de tent

~Jennifer~
Ondanks dat het midden in de nacht was, was het toch een beetje licht. Dat kwam door het Noorderlicht. Het was echt heel erg mooi.
We liepen allemaal in en uit de tent in onze super dikke vesten die we 's nachts in bed aan zouden houden vanwege de extreme kou.
Wilma en Amy waren de honden aan het verzorgen. Zij zouden buiten de tent blijven waken aangezien hier wolven konden zitten. Joris wilde dolgraag een keer een wilde wolf zien maar ik liever niet! Veel te eng.
Ik keek naar Amy. Ze was aan het knuffelen met Tilly. Amy lachtte en rolde door de ijskoude sneeuw. Ze had de blauwe muts op die ik voor haar had uitgezocht in de stad.
Ik glimlachtte. Ik vond het fijn om Amy weer een keer uitbundig te zien lachen. Sinds onze ouders overleden waren en ik een tumor kreeg, heb ik haar nooit meer zo ontspannen en gelukkig gezien. Tilly heeft er goed aangedaan om Amy als haar maatje te kiezen. Op de een of andere manier mocht ze Amy gelijk. Ik weet nog die maandag aan het einde van de ochtend toen we voor het eerst in de hondenschuur waren om kennis te maken met onze honden. Tilly was gelijk naar Amy toegekomen om met haar te spelen, gevolgd door Tilly's beschermende broertje Marvin.
Eerst hadden wij het niet doorgehad dat Amy werd opgehouden, totdat Amy ons riep. Ik was omgedraaid en zag Amy hulpeloos voor een hond staan die dolgraag met haar wilde spelen. Ik snapte eerst niet waarom Tilly nou juist naar Amy was gegaan om te spelen, want die straalde een niet al te gelukkige energie uit in die schuur tussen al die pluizenbollen genaamd husky's. Maar nu begreep ik het wel. Ik zag er tegenop om over een paar uur afscheid te nemen van Wilma en de honden. Ik was bang, dat Amy weer in haar bezorgde ongelukkige rol als grote zus van een meisje met een tumor zou kruipen. En dat wilde ik niet. Ik wilde haar gelukkig zien. Ik wilde dat ze samen met mij lol had. Als Tilly er straks niet meer is, kruipt Amy dan weer terug in die rol als overbezorgde zus?
'Goed, laten we maar gaan slapen,' zei Wilma. 'Morgen weer vroeg op om te eten en de tent af te breken, want we moeten op tijd terug zijn in het compagnon zodat jullie kunnen inpakken voor jullie reis terug naar Holland.'
Amy duwde de wilde Tilly lachend van zich af. 'Hoe laat moeten we uit onze bungalow zijn?'
'Twee uur uiterlijk. Dan komen er nieuwe mensen,' antwoorde Wilma.
Terwijl Wilma nog even bij de honden bleef, kropen ik en Amy alvast in de tent, waar Lia en Joris al in hun slaapzakken waren gekropen.
'Slapen jullie al?' vroeg ik voorzichtig.
Joris kwam overeind. 'Nee nog niet. En Lia ook niet.'
Ik keek naar Lia en zag dat ze in een van mijn tijdschriften die ik had meegenomen aan het lezen was.
'Dat mag toch wel hè?' vroeg ze.
Ik knikte en kroop naar mijn slaapzak toe. Ik trok mijn reistas naar me toe, en haalde er mijn witte opgevouwen klamboe uit.
Amy zette grote ogen op. 'Is dat de klamboe uit onze slaapkamer? Die is van het compagnon hoor!'
Ik rolde geërgerd met mijn ogen. 'Neehee! Dit is de klamboe van thuis.'
'Waarom heb je die in hemelsnaam meegenomen?' vroeg Amy.
'Duh! Om op te hangen natuurlijk!'
'Waar? Hier? In de tent?' vroeg Amy.
Ik knikte. 'Die houd tenminste de insecten tegen.'
'Ik denk niet dat er hier erg veel zullen zitten, Jennifer,' zei Amy. Ze duwde de klamboe die ik aan het plafond van de tent boven mijn slaapzak vast probeerde te maken, uit haar gezicht.
Ik negeerde haar. Na een tijdje stoeien met de klamboe, hing hij boven mijn slaapzak.
Wilma, die de tent in kwam kruipen, wierp een verbaasde blik naar de klamboe maar was zo verstandig om niks te vragen. Als ze dat wel had gedaan, zou ik haar hoogstpersoonlijk met de klamboe in haar gezicht hebben gemept.
Ik wilde net onder mijn klamboe in mijn slaapzak kruipen, toen ik in mijn ooghoek wat zag bewegen. Ik zette het op een gillen. 'AAAH!! Een SPIN!' Ik sloeg wild om me heen waardoor ik Joris per ongeluk in zijn gezicht raakt en Wilma van de schrik achterover viel op een hoop met dekens. Amy kon nog net bukken om te voorkomen dat ze de insectenverdelgingsspuit die ik uit mijn tas had gepakt, tegen haar hoofd aan kreeg.
Ik trok de dop van de spuit en spoot wild in het rond.
'Jennifer, hou op! Je vergast ons!' hoorde ik Lia roepen. Iemand probeerde de spuit uit mijn handen te trekken, maar in de wolk van een witte klamboe en verdelgingsspul, kon ik niet zien wie het was.
Uiteindelijk sloeg diegene erin om de spuit uit mijn handen te trekken. Iemand wapperde met zijn handen door de lucht om de wolk aan insecticide de tent uit te wuiven.
Ik sprong overeind en trok mijn tassen met dierbaren spulletjes achter me aan door de tent. Ik plofte tussen Joris en Lia in die het verste van de spin weg lagen. Tenzij hij hierheen was gekropen!
Ik sprong weer overeind en keek als een gek in het rond.
'Oh, bedoel je dit spinnetje?' vroeg Wilma. Ze pakte een klein harig beest met veel te veel poten van de vloer en hield hem omhoog.
Ik gaf een gilletje. Joris rolde met zijn ogen. 'Meiden...' mompelde hij grijnzend. Hij kreeg een duw van Lia.
Wilma zette het spinnetje buiten, en nadat ik alle anderen de tent had laten doorzoeken op spinnen, wurmde ik me in mijn slaapzak en trok de klamboe helemaal om me heen.
De anderen kropen hoestend van het verdelgingsspul, ook in hun slaapzakken.
Ik hoorde hoe Amy zich excuseerde bij Wilma voor mijn hysterische gedrag. 'Ze overdrijft graag,' hoorde ik haar zeggen.
'Nietes,' mompelde ik, voordat ik in slaap viel.