Hoodstuk 25

Het was waar wat ze had gezegd, maar de kittens waren in gevaar. " Oh laat ook maar! Ze zijn in gevaar. Kleinstaart begon weer te rennen, het donderclanterritrorium in. Dan kregen ze maar problemen, het was van het grootste belang dat de twee kittens nu werden gevonden. Toen opeens stond ze stil, hier waren ze! "Mosklauw ik heb ze gevonden!" Riep ze terwijl ze op de twee kits afrende. Het waren een zandkleurig katertje en een rossig poesje. Ze pakte het katertje op. " Stil maar kleintje het komt goed" Zei ze gerruststellend. Het katertje was de gewonde. Zijn pootje lag open, maar het zou waarschijnlijk wel te genezen zijn. Ook zaten de kits beiden onder de schrammen van doornstruiken. Ze had medelijden met de twee. Kleinstaart zag dat Mosklauw de rosse kit had gepakt. Samen renden de jonge katten met de kittens naar schaduwclanterritorium, zonder donderclan tegen te komen. Gelukkig! Ze renden door naar het kamp, hun vacht tegen elkaar aan strijkend. Maar daar had Kleinstaart nu geen erg in, ze had alleen erg in de kittens. Ze kwam het kamp binnen, waar Witkit in de openplek aan het spelen was met graskit. Maar toen ze de twee kittens zag stopte ze meteen. "Zand, Roos!" Riep Witkit blij maar vooral bezorgd uit. Deze twee zagen er nog slechter als haar uit toen zij werd gevonden en naar het kamp was gebracht. Ze naar mosklauw. Ze moesten naar Sneeuwvacht.