Chapter Four Jesper

Jesper

Ik had een mes in mijn kont zak zitten, die pakt ik er uit een sneed mijn touwen los. Één van onze mannen wou al luit keel gaan staan schreeuwen maar voor dat ik iets kon doen snoerde Evelyn hem al de mond. Snel sneed ik ook de touwen van de anderen los ik en fluisterde ze wat in de oren. 'Kom jongs we gaan hulp zoeken' ' Maar.. Maar gaan we dan niet wat Teutolanders neer maaien?' vroeg David. ' Ben je helemaal gek, dat winnen we nooit' Zei ik nu. ' En nu weg wezen' Zei Evelyn half geïriteerd. Tijd om onze wapens te pakken hadden we niet en mijn bemanning liep dan ook met grote tegenzin mee.

We waren nu ongeveer 2 kilometer van het kamp gevlucht toen we een tweede kamp tegen kwamen we grepen meteen naar onze wapens maar die lagen nog in het kamp dus we stonden er helemaal ongewapend bij. We stuurde Edwin en Stefan zoals gewoonlijk op onderzoek uit. Ze kwamen er achter dat het een slecht bewapende kamp was een dat er meer dan driehonderd Skandiërs gevangen zaten er lagen ook veel Skandische wapens bij het kamp dus stuurde ik Mark een Uglak om die te gaan halen. Ze kwamen gelukkig zonder verwondingen terug ze hadden allemaal wapens bij zich, een strijdbijl voor mij, een sabel voor Evelyn een boog en een zwaard voor Thor, iedereen was weer bewapend. We slopen met ze allen naar de rand van het kamp een daar stelde we op in de V-formatie een we stormde we met ze allen het kamp in. De Teutolanders schrokken zich rot, ze hadden niet eens de wapens bij de hand dus ze renden alle kanten uit om hun wapens te pakken. In die tijd hadden we de helft van het kamp al uitgemoord. De gevangen Skandiërs stonden daar luid keels verwensingen naar de Teutolanders te schreeuwen. We hadden nu het kamp overgenomen en we hadden de Skandiërs bevrijd. Nu nog eens bedenken hoe we die Teutolanders een les je konden leren......