W105

“Je doet net alsof je het niet goed gedaan hebt, Vanessa, maar je hebt geweldig voor Bloom gezorgd”, zei Marion hartelijk.
“Ja, de manier waarop jullie haar hebben opgevoed, maakt Bloom tot wie ze is”, zei Oritel. “Een rustige, bescheiden fee.”
“Een fee die niet om macht vraagt, maar de verantwoordelijkheden die ze krijgt aanvaardt”, vulde de voorzitter van lichtrots aan. Bloom bloosde.
“Zo bijzonder ben ik niet”, fluisterde ze.
“Dat ben je wel”, zei Timmy’s moeder prompt. “Geloof me, Bloom, ik ken je amper, maar het is duidelijk dat jij een geweldig meisje bent.”
“Oh, nou, euh, bedankt.”
“Dus, Blooms goede daden en de maatregelen bekend maken”, vatte Faragonda samen. “Zijn er nog dingen die we zouden kunnen doen om Bloom te helpen?”
“Ik denk dat het belangrijkste is dat Bloom zichzelf blijft”, zei Layla’s moeder. “En dan bedoel ik niet in de zin van krachten, maar als, hoe moet ik dat zeggen, de fee die ze nu is. Vriendelijk, hulpvaardig, moedig, dat soort dingen.”
“Ja, zo lang jij vriendelijk blijft, hoe bang mensen ook reageren, zullen ze inzien dat jij een goed persoon bent, Bloom”, zei de voorzitter van Lichtrots.
“Tegen iedereen vriendelijk blijven?”, vroeg Bloom aarzelend. “Ik bedoel… Het is niet dat ik dat niet wil en in dat dorp onlangs… Maar…”
“Daar is het je gelukt”, zei Codatorta. “Ze waren bang, ze reageerden woedend en achterdochtig, maar je bent kalm gebleven en ze hebben je gelijk ingezien.”
“Ja, daar wel”, fluisterde Bloom.
“Ik denk dat ik begrijp waar je op doelt”, zei Griselda. “Die tweeling, niet?” Bloom knikte. “Dat is iets heel anders, Bloom. Je moet het zelf niet zoeken, maar als mensen je steeds weer zonder enige reden lastig vallen, iedere keer opnieuw, je zwart maken…” Griselda zuchtte. “Dan denk ik niet dat ook maar iemand van je kan verwachten dat je aardig tegen hen blijft.”
“Nee, inderdaad. Dat is als aardig zijn tegen de Trix”, overdreef Stella.
“Zo erg zijn ze nu nog net niet, Stella”, zei Flora.
“Nee, inderdaad. Om zo erg te worden als de Trix, moet je wel erg je best doen”, zei Musa, met een klein lachje. Bloom grinnikte aarzelend.