Chapter 1

Skyler Rose Mellark

"Please welcome Katniss Everdeen en Peeta Mellark !" roept de iet wat rare presentator die op de televisie verscheen. "Kijk Carter! Mamie en papie zijn op de televisie!" roept m'n kleine zusje terwijl ze naar het scherm loopt en m'n vader en moeder aanwijst. "Ja! We weten wie ze zijn Jade! Je hoeft het ons niet te tonen!" roept mijn kleine broertje kwaad, wat een sippe blik van Jade opleverde. "Hey! Laat het uit." zeg ik tegen mijn broertje en ik loop ook naar het scherm om Jade op te pakken en haar weer in de zetel te zetten.
Ondertussen ben ik te weten gekomen hoe de rare presentator heet. Zijn naam is Cesar Flickerman. Ik had hem al enkele keren in ons huis gezien. Hij werkte voor het Kapitool. Hij moest telkens interviews afnemen van m'n vader en moeder. Het had te maken met vroeger.
Papa wou het ons al meerdere keren vertellen maar hij mocht niet van mama. Telkens opnieuw zij ze dat we het mochten weten als we 17 werden en eindelijk dit jaar werd ik 17! Ik heb er wel schrik voor, om het geheim eindelijk te weten. Ik weet nog toen ze het aan mijn oudere broer vertelden, hij zat dagen op zijn kamer en wou er niet uitkomen, hij had ruzie met mama en nog veel andere dingen.
"Carter?" hoor ik plots iemand tegen me zeggen. Ik kijk op en zie dat Luke (mijn oudste broer) me vragend aankijkt. "Carter, ik vroeg of je ook iets te drinken wou?" vraagt hij. "Uhm, neen, geen dorst. Toch bedankt." zeg ik. Ik zag hoe hij naar mijn kleinere zusje keek. "Jadie wel drinken hebben!" zegt ze en hij loopt naar de keuken. De sfeer in huis hing al dagen gespannen, erg gezellig kon je het niet noemen dus. Allemaal omdat mijn ouders dit stomme interview moesten doen. Ik concentreerde me weer op de televisie.
"Dus Katniss, Peeta, hoe is het met de kinderen?" vroeg de presentator. "Wel.. uhm.. alles is goed met hun, Het is bijna Carter haar verjaardag dus-" begint mijn vader te vertellen maar hij wordt onderbroken door Cesar "Wow wacht misschien moeten we eerst eens alle kinderen op een rijtje zetten. Ik denk dat de kijkers thuis niet meer weten wie ze zijn."
Mijn moeder lachte en ze ging het rijtje af: "Dus eerst heb je Luke, onze oudste zoon dan heb je Carter, onze oudste dochter dan heb je Logan, onze jongste zoon en dan heb je nog onze kleine spruit; Jade." Jade keek boos naar het scherm. "Ik ben toch geen spruit!" roept ze boos. Iedereen in het huis begint te lachen. "Niet lachen! Ik ben geen spruit want spruiten zijn vies!" volgde er uit haar mond, wat natuurlijk nog meer gelach opleverde.

AN: I don't know if I am good at this shit...