Hoofdstuk 19

(Jazz pov)
Batwing loopt rustig met me mee naar de les. Natuurlijk ben ik benieuwd wat de leerkracht van hem zal vinden. We lopen in stilte, Coyote lijkt te weten dat ik geen zin heb om te praten. Ze is echt heel erg slim. Na enkele minuten komen we aan bij de hut van Hagrid, de professor. De eerste dag had ik hem nog al raar gevonden, maar nu ik weet dat hij les geeft met de magische dieren, vind ik hem al een stuk leuker. Ik ben zelfs heel nieuwsgierig nu ik hier zo sta te wachten.
“Hou jij van deze les?” Vraag ik aan Coyote.
“Ja, sinds kort wel. Vroeger waren het wel heel gevaarlijke dieren maar de sinds vorig jaar geeft hij echt leuk les.” Zegt ze met een verbaasde maar lieve glimlach.
“Dieren zijn zo leuk, of ze nu magisch zijn of niet.” Zeg ik vrolijk.
Het word tijd dat ik een paar mensen aan mijn kant heb, misschien ben ik dan sneller terug vrolijk ben en pittiger. Alex zou sneller vallen op een lachend meisje, dan op een depressief meisje dat een watje is.
“Ja, dat vind ik ook.” Zegt ze.
Dan komt Hagrid uit zijn hut.
“Hallo iedereen, ik ben blij dat jullie gekomen zijn. Vandaag behandelen we....” Begint hij vrolijk.
Hij stopt met praten wanneer hij Batwing ziet.
“Woow, dat is een mooi exemplaar!” Roept hij enthousiast en hij stapt meteen naar ons toe.
“Hij noemt Batwing.” Zeg ik met een trotse glimlach.
Alle leerlingen kijken met nieuwsgierige ogen naar mijn vliegende hond.
“Mag ik hem aaien?” Vraagt Hagrid met twinkelende ogen.
“Ik denk wel dat je dat mag ja.” Zeg ik hem.
Hoe kan zo een reusachtige man, zo kinderlijk zijn? Plots voel ik een golf van genegenheid door me heen spoelen.
De rest van de les praten we over mijn fabeldiertje en verzorgen we hem. Batwing geniet er van, dat zie je zo. Ook geeft hij ons een lijst van de dieren die we nog gaan behandelen, dat ziet er veelbelovend uit. Mijn mening over Hagrid is volledig omgeslagen. Wat een geweldige leerkracht!!!

Melding: Love Batwing en Hagrid!!! ^^