50.

Tevreden om het resultaat grijp ik naar mijn tasje. Ik werp nog even snel een blik in de spiegel. Mijn half opgestoken haar lijkt voor het eerst heel wat volume te hebben. Mijn ogen lachen me toe. De kleur lijkt voor het eerst in maanden weer te leven. Mijn lippen die ik een rode kleur heb gegeven krullen zich tot een glimlach. In mijn hoge hakken bedekt met zilveren diamanten daal ik van de trap af. Ik draag een cocktail jurk tot aan mijn knieën. Het moest niet te lang zijn. Het is een gebroken wit kleurige jurkje met een smalle diamanten riem die Reda voor me ontworpen heeft. Het is echt prachtig. Beneden kom ik oog in oog te staan met sam. Zijn mond valt letterlijk open van verbazing. 'En hoe vind je het?' lach ik en draai een rondje voor hem. 'Je ziet er beautiful uit nichtje.' meent hij. 'De mannen zullen hun ogen niet van je af kunnen houden.' 'Haha nou bedankt. Zullen we gaan?' Hij knikt instemmend en houdt de huisdeur voor me open. 'Lady's first.' Ik geef hem een speelse stomp op zijn arm en been me een weg naar zijn wagen. 'Let's go.' 

Sam:

Ik hoop zo vurig dat Zakaria mijn berichtje ontvangen heeft en er iets mee zal doen. Zelf ben ik helemaal voorbereid op wat er komen zal. Alleen vertrouw ik die Brian voor geen meter. Hij heeft Rania duidelijk gemaakt dat ze het samen zullen uitvechten. Geen publiek. Alleen hun tweetjes. Alsjeblieft zeg, daar trap ik voor geen meter in. Zakaria MOET aanwezig zijn. Ik begrijp echt niet wat er tussen die twee speelt. Rania heeft het me nog steeds niet willen vertellen. Het is van haar ogen af te lezen. Ze houdt van hem. Zielsveel, dat is voor mij al duidelijk. En hoe hij haar op vergaderingen bekijkt? Die jongen is helemaal weg van haar. Hij is een toffe gast. Maar wie mijn nichtje kwetst, kwetst mij. 

In de wagen was het vrij stil. Ik besloot wat regels af te spreken. 'Rania, hoe zullen we het vanavond aanpakken?' 'Volgens het plan.' antwoord ze kort. 'Geloof je echt dat hij zich aan jullie stomme afspraak zal houden?' 'Ja.' Ik kijk naast me en merk op dat ze bluft. Wat zit haar dwars? 'Je kant het me vertellen Rania. Wat is het waarvoor je zo erg vreest?' 'Niks.' Ik parkeer kwaad mijn wagen langs de weg. 'Wat doe je?' 'Jij gaat mij NU vertellen wat je dwars zit.' Ze kijkt me voor even diep in de ogen aan. 'Ik zal dit alleen doen sam. Ik zal jou hoe dan ook niet in gevaar brengen. Jij blijft op het feest!' beveelt ze vastbesloten. Ik start de wagen weer en scheur weg. 'Ik ga met je mee.' fluister ik onverstaanbaar. 

Op het feest hou ik Rania de hele tijd in de gaten. Ze vermaakt zich erg met de dames. Ze is ook super blij voor haar baas Reda. Het blijkt dat hij binnenkort zal trouwen met een meisje die hij in Amerika heeft ontmoet. Ook Reda stuurde ik een sms'je. Alleen wist hij veel eerder dan Zakaria dat dit zal gebeuren. Hij en ik zijn goede vrienden geworden. Ik deel ook alles met hem. Ook hebben we samen een plan bedacht over hoe we Rania zullen beschermen. 

'Heey, jij bent Rania' neef nietwaar?' Ik draai me om en verslik me bijna in mijn cola. Ook zij leek even te verschieten. 'Selma?' Ik zie hoe de tranen in haar ogen verschijnen. Ze doet haar best het te verbergen. 'Sam.' brengt ze er met een trillende stem uit. 'Hoe gaat het met je?' Ze herpakt zich meteen weer. 'Met mij gaat het goed. Hoe gaat het met jou?' 'Het kan niet beter nu ik jou heb gezien.' Selma kleurt meteen rood en slaat verlegen haar ogen neer. Het maakt me echt gek. Zij maakt me gek. 'Het is gek je na al die jaren weer terug te zien.' zeg ik. 'Zeg dat wel. Je bent verandert.' fluistert ze.

'Ik hoop dat je het op een positieve manier bedoelt.' 'Oh ja helemaal.' lacht ze verlegen. Ik wist mezelf geen houding te geven. Deze dame doet veel met me. En ik besef maar al te goed dat mijn gevoelens voor haar niet verdwenen zijn. Hoe erg ik het ook wil ontkennen. De gevoelens zijn versterkt. Zonder wat te zeggen trek ik haar naar me toe en druk mijn lippen zachtjes op die van haar. Het doet me huiveren haar zoette lippen na jaren weer te kunnen proeven. Selma' lippen gaan rustig open en onze tongen vechten de strijd uit. Rustig maakt ze zich van me los en kijkt om haar heen. 'Klootzak.' lacht ze lief. 'Sorry, ik kon het niet laten.' 'Als Reda ons zag hingen we allebei. Ik moet gaan nu, de meiden wachten op me.' 'Goed, tot gauw. 

Rania:

Onopvallend kijk ik om me heen en haal mijn mobiel uit mijn zakken. Ik bel Brian op en verlaat het zaal aan het strand onopgemerkt. 'Rania! Ik verwacht je binnen enkele minuten op de snelweg.' 'Nee Brian. Ik verwacht JOU binnen twee minuten op de boulevard.' zeg ik koeltjes en leg neer. 

'Wel wel wel, wat is het fijn jou nog eens te zien.' merkt Brian op wanneer hij de boulevard oploopt. Het is hier zeer rustig, geen mens te bekennen. 'Let's get to the point Brian' zeg ik verveelt. Hij lacht hardop en knikt vervolgens. 'Je hebt nooit opgegeven. Je hebt me gevonden. Wat wil je van me?' 'Wat ik wil? Ik wil weten waarom klootzak!!' 'Het is een lang verhaal. En ik weet niet echt zeker of je het wel wil weten.' 'Ik heb tijd.' antwoord ik kort. 'Tja geloof het of niet maar jou vader en ik waren ooit beste vrienden. Als je het geheel verhaal wilt horen moet je me laten uitpraten.' Ik knik emotieloos terwijl mijn hersenen kraken. Vrienden? 

'Jou vader en ik waren niet uit elkaar te halen totdat hij jou moeder ontmoette. Je vader heeft iets waar wij “criminelen” vurig naar opzoek zijn.' 'En dat is?' 'Niet zo nieuwsgierig Rania. Laat me eens uitpraten. Iedereen, elke man die bekend was met drugs vreesde voor jou vader. Hij was goed in het voeren van de opdrachten, operaties. Hij was een genie. Ik was jaloers, erg jaloers maar gunde het mijn beste vriend. Hij was tevens ook mijn partner. Totdat hij op een dag verdween en ik hem nooit meer terug heb gezien. Hij heeft miljoenen Rania. Hij heeft het ergens verstopt. En jij zal mij vertellen waar!! Jij bent de sleutel tot al het geld!' Ik knipper even met mijn ogen en laat alles tot me bezinken. Vervolgens haal ik mijn schouders op. 'Ik weet niet waar dat geld ligt.' zeg ik naar waarheid al heb ik wel een vermoeden. 

Brian haalt een sterke vuurwapen tevoorschijn. Mijn mondhoeken krullen zich meteen tot een glimlach. 'Je zal mij niet vermoorden nietwaar? Je hebt dat geld hard nodig is het niet?' lach ik. 'Jij weet van niks. Ik heb dus niks aan jou. Hoe sneller je uit de weg bent geruimd hoe beter.' roept hij en laadt zijn wapen. 'Ja dat gaat hem niet worden. De enige die hier vandaar zal sterven Brian, dat ben jij.' Ik kijk over zijn schouders en kom oog in oog te staan met Zakaria. De vlinders in mijn buik worden weer eens opgewekt. Wat doet die gek toch met mij?

'Laat je wapen vallen Brian.' schreeuwt sam kalm. Reda en Amin komen naast mij staan terwijl ze hun wapen op hem gericht houden. Zakaria en sam blijven achter hem staan. 'Eerlijk? Ik kon dit ook wel alleen hoor.' sis ik Reda toe. 'Nu even niet Rania.' 

Zakaria slaat hem in de boeien die hij vast in Fouad' kantoor heeft gevonden. Brian schiet in de lach. 'Ik had dit al verwacht.' Hij fluit en ineens zijn we omringd door gewapende mannen, vijanden. Mijn ogen spuwen vuur. 'Wie zal er nu sterven Rania?' 'JIIIJJJJ!!' schreeuw ik en draai me meteen om. Brian kan geen kant op. Ik kom meteen in actie en los een paar kogels. Twee mannen neer. Dood, morsdood. 

Als ik luidde geschreeuw hoor draai ik me met een bang hartje om. Nog even kan ik zien hoe Amin neergaat. 'Ammiiiinnnn!!' roept Zakaria geschrokken. Mijn hart slaat een slag over. Ik kan het zien, hij is dood. Hij is weg. Voor altijd. En dat, dat allemaal door mij. 'Verdomme roep ik en schiet nog een paar mannen neer. Ik heb er genoeg van. Als alle mannen zijn uitgeschakeld richt ik mijn wapen op Brian. 'Je gaat pijn voelen. Je gaat heel rustig dood.' Zijn ogen die eerst koud stonden staan nu angstig. Ik schiet hem in zijn been. Hij schreeuwt het uit van de pijn en valt op de grond neer. Vervolgens raak ik hem in zijn arm. 'STOOPPP, ALSJEBLIEFT STOPPPP!!' huilt hij wanhopig. 'Vaarwel Brian.' roep ik en raak hem net tussen zijn wenkbrauwen. 'Dat was voor mijn ouders, Soufian, Fouad en Amin.' huil ik zachtjes.